als we onze zonde onder ogen zien, moeten we navigeren tussen twee onbijbelse greppels. Men is wanhopig dat onze zonde voorbij vergeving is. De ander denkt achteloos dat we Gods geboden kunnen schenden zonder pijnlijke gevolgen te ervaren.
de val van David in 2 Samuël 11 is een van de droevigste verhalen in de hele Schrift. Toch heeft het ook grote waarde omdat het ons hoop biedt over de grootheid van Gods vergevende genade—terwijl het ons ook waarschuwt voor de verschrikkelijke gevolgen van zonde, zelfs zonden vergeven.
als we 2 Samuël 11 bereiken, staat David op zijn hoogtepunt. Zijn troon is gevestigd, zijn vijanden zijn onderworpen, en voorbereidingen worden getroffen voor de bouw van de tempel in Jeruzalem. Dan valt David plotseling in een gruwelijke zonde wanneer hij de vrouw van een man steelt en dan haar man laat vermoorden als onderdeel van de cover-up (2 Sam. 11). De Heer stuurt dan de profeet Nathan om David te confronteren over zijn zonde (2 Sam. 12). David heeft berouw. God vergeeft. Maar David moet nog steeds lijden onder de gevolgen van zijn zonde.Er zijn ten minste drie praktische lessen die we kunnen leren uit de nasleep van Davids zonde in 2 Samuël 12.
Gods verbazingwekkende genade aan hen die berouw tonen
wanneer David geconfronteerd wordt met Nathan, belijdt hij: “Ik heb gezondigd tegen de heer” (2 Sam. 12:13). Dan verkondigt Nathan, De Profeet: “De Here heeft ook uw zonde weggenomen; gij zult niet sterven” (vers 13). Gods vergeving van David omvat:
- tijdelijke rechterlijke vergeving. De Heer stelt de eis van de wet dat moordenaars en overspeligen ter dood gebracht worden opzij (Lev. 20:10; 24:17). Davids leven is gespaard, en zijn troon is hem niet afgenomen.
- geestelijke vergeving. God verzoent David met zichzelf. David schrijft later: “Zalig is hij wiens overtreding vergeven is, wiens zonde bedekt is. Welgelukzalig is de man, tegen Wien de HEERE geen ongerechtigheid rekent” (Ps. 32:1–2). Paulus gebruikt later het voorbeeld van Gods vergeving van David om te laten zien dat Gods weg van redding altijd voor de onwaardige is geweest, door genade door geloof (Rom. 4:4–8).
hoewel ik bedroefd ben door het verslag van Davids grote zonde, ben ik dankbaar dat deze gebeurtenissen in de Schrift zijn vastgelegd.
hoewel ik bedroefd ben door het verslag van Davids grote zonde, ben ik dankbaar dat deze gebeurtenissen in de Schrift zijn vastgelegd. Wat een prachtige hoop biedt Gods genade aan zondaars zoals wij, vooral als we ons bewust zijn van hoe beschamend onze zonden zijn. God rechtvaardigt de goddelozen (Rom. 4:5). Hij redt de seksueel immorele en moordenaars die berouw tonen (inclusief misbruikers en degenen die betrokken zijn geweest bij abortus). God nodigt zondaars uit om naar hem toe te rennen voor mededogen en overvloedige vergeving (jes. 55:6-7)
vergeven zonde heeft nog steeds gevolgen
hoewel het prachtig is om te lezen over Gods overvloedige vergeving, moeten we ook aandacht besteden aan de pijnlijke en passende gevolgen die de Heer over David bracht voor zijn zonde. Ons is verteld dat Davids straf noodzakelijk was om de reputatie van de Heer te handhaven (2 Sam. 12: 14) en ook om toekomstige generaties te leren dat zonde gevolgen heeft (1 Kor. 10: 11; Rom. 15:4). Terwijl ik het laatste deel van Davids leven heb bestudeerd, heb ik me vaak afgevraagd of het makkelijker voor hem zou zijn geweest om niet te hebben geleefd om de verschrikkelijke gebeurtenissen van zijn laatste jaren te zien (opgenomen in 2 Sam. 13–24).
bedenk eens hoe Gods woorden door Nathan zijn uitgespeeld:
- “het zwaard zal nooit van uw huis wijken” (2 Sam. 12:10). God verbrijzelt de vrede en stabiliteit die David een leven lang had gevestigd, terwijl zijn koninkrijk uiteen wordt gescheurd door twee burgeroorlogen.”I will weke up evil against you out of your own house” (2 Sam. 12:11–12). De schandelijke seksuele zonde en moorddadige geweld waarin David in het geheim betrokken wordt, wordt openlijk beoefend door zijn zonen, Amnon en Absalom.
- ” het kind . . . zal sterven.”(2 Sam. 12:14). De baby verwekt door Davids zonde stierf zeven dagen na zijn geboorte (2 Sam. 12:15–23).
veel belijdende christenen nemen de zonde veel te licht op. Het voorbeeld van David moet ons eraan herinneren dat God niet.
veel belijdende christenen nemen de zonde veel te licht op. Het voorbeeld van David moet ons eraan herinneren dat God dat niet doet. Zoals Calvijn vroeg: “als God Zijn dienaar David niet gespaard heeft, welk recht hebben we dan om vrijgesteld te worden?”Ik heb seksueel immorele gelovigen geadviseerd die een ziekte hebben opgelopen en zijn gescheiden door hun echtgenoten. Ik ken kindermisbruikers die naar de gevangenis zijn gegaan. Ik heb Mannen begeleid die hun baan kwijt zijn omdat ze naar porno kijken op het werk.
God vergeeft de zonde met grote genade en tegen grote prijs. Zulke liefde zou ons moeten motiveren om te vluchten voor de zonde en gerechtigheid na te streven (2 Tim. 2:22). Maar als de liefde dat niet doet, dan kunnen de gevolgen van de zonde (1 Tim. 5:20).
we hebben een betere Koning nodig Dan David
Dit is een centraal thema in 1 en 2 Samuel. Terwijl David degenen overtreft die voor (en na) hem kwamen als leiders in Israël, schiet hij nog steeds tekort aan wat Gods volk nodig heeft. Terwijl zijn goede kwaliteiten als man naar Gods eigen hart vooruit wijzen naar Christus, herinnert zijn zondeval ons eraan dat we een waardiger koning nodig hebben.
Jezus, de Zoon van David, is de onberispelijke leider die nooit faalde toen hij werd getest. Hij had geen zonden te verdoezelen. Hij heeft nooit zijn macht misbruikt. Israëls dochters waren veilig bij hem. Bovendien was het vanwege Gods plan om Jezus 1000 jaar later naar voren te brengen als een verzoening dat hij in staat was om de zonden van heiligen uit het Oude Testament zoals David te vergeven (Rom. 3: 25-26), samen met ons allen die niet aan Gods standaard voldoen (Rom. 3:23–24).
Wonderfully Balanced
de Schrift is wonderfully balanced. Terwijl Gods genade zondaars aanmoedigt om zich tot hem te wenden voor vergeving, zou zijn straf ons ook moeten aanmoedigen om de zonde niet licht op te nemen (Hebr. 3:15; 12:5). Davids voorbeeld herinnert ons eraan dat vergeven zonde nog steeds gevolgen heeft, maar dat bittere gevolgen niet betekenen dat we niet vergeven zijn.Vergeven zonde heeft nog steeds gevolgen, bittere gevolgen betekenen niet dat we niet vergeven zijn.
aanschouw de vriendelijkheid en strengheid van God zoals u 2 Samuël 12 leest. Twijfel niet aan Gods bereidheid om zelfs de grootste zonden te vergeven, en test God niet door je over te geven aan de zonde terwijl je ervan uitgaat dat je later in staat zult zijn om berouw te tonen. Vele andere zondaars (waaronder Saul en vele koningen die David volgden) werden verhard in hun rebellie en vonden geen berouw. Gebruik niet het voorwendsel van vergeving om je zonde te rationaliseren. Zonde is het nooit waard.