van grote meeslepende ervaringen tot kleinere schatten van Australische en internationale kunstenaars, belicht onze huidige tentoonstelling ‘Water’ deze kostbare bron. Om de Internationale Vrouwendag te vieren, richten we ons op vijf vrouwelijke kunstenaars die reflecteren op de culturele tradities van water, onze afhankelijkheid van water overwegen en de milieu-en sociale uitdagingen van de wereld van vandaag onderzoeken.
1. Lorraine Connelly-Northey
Lorraine Connelly-Northey stamt af van de waradgerie nation, maar groeide op stroomafwaarts van de Murray River in Swan Hill, op de grenzen van Wamba Wamba en Wadi Wadi country.1 Ze is van Waradgerie en Ierse afkomst en put gelijkelijk uit beide culturele tradities: haar moeder stelde haar bloot aan weven als jong meisje, en haar vader, een Boer, gaf een talent voor het aaien van odds and ends. Als kunstenaar wilde Connelly-Northey aanvankelijk traditionele vezels weven, maar al snel voelde het zich ongemakkelijk om planten uit Swan Hill te halen, omdat haar eigen land verder naar het noorden lag.2 in plaats daarvan begon ze in de buurt landbouwgrond en afvalstortplaatsen te zoeken voor schroot, waarbij ze afgedankte materialen hergebruikte zoals haar vader haar had geleerd.Connelly-Northey creëert organische vormen met vijandige materialen; haar narrbongs zijn fragiel en toch scherp. Het is in de combinatie van deze twee elementen dat haar werk weerklank vindt. Bewaring van land-en Europese landbouw in deze objecten; tradities leefden en doorgegeven voor generaties, evenals het puin van settler infrastructuur. In een tijd waarin de watervoorraden van het Murray-Darling Bassin zo omstreden zijn, en we de behoeften van de landbouw en het milieu in evenwicht moeten brengen, suggereert haar werk dat twee verschillende verbindingen met het land samenkomen.Sophie Rose is assistent-Curator, International Art, QAGOMA
eindnoten
1 de kunstenaar kiest ervoor om ‘Waradgerie’ te spellen zoals haar grootvader van moeders kant deed, in plaats van de meer gebruikelijke spelling, ‘Wiradjuri’.
2 Diane Moon, ‘ Lorraine Connelly-Northey: Mistress of iron’, in the 7th Asia Pacific Triennial of Contemporary Art, Queensland Art Gallery | Gallery of Modern Art, Brisbane, 2011, p. 103.
2. Yayoi Kusama
gerelateerd: Yayoi Kusama
gerelateerd: duik dieper in de tentoonstelling ‘Water’
meld je nu aan: abonneer je op de QAGOMA Blog voor de laatste aankondigingen, recente aanwinsten, Behind-the-scenes features en artist stories.De Infinity nets behoren tot de meest gevierde van Yayoi Kusama ‘ s vele artistieke innovaties, en zijn al 60 jaar een consistent kenmerk van deze baanbrekende Japanse kunstenaarspraktijk. Kusama onthulde deze schilderijen voor het eerst in 1959 in New York — op een moment dat sommige kunstenaars op zoek waren naar nieuwe wegen weg van de krachtige erfenis van het Amerikaanse Abstract expressionisme — en vandaag kunnen ze worden gezien als anticiperen op latere ontwikkelingen in Pop, minimalisme en Concrete Kunst.De vroege netschilderingen waren aquarellen met de titel Pacific Ocean, die Kusama produceerde in een poging de ‘ondiepe ruimte’ te repliceren die werd gecreëerd door de golven die ze observeerde toen ze in 1957 van Tokio naar Seattle vloog. In deze werken werd één kleur geschilderd in strakke repetitieve lussen om golvende netten te vormen over een monochromatische ondergrond. Toen ze in 1958 naar New York verhuisde, begon Kusama de schilderijen in olieverf te maken, en ze groeiden in omvang en bedekten vaak hele muren, in afwachting van haar latere en even innovatieve installaties. Bij gebrek aan een waarneembaar centrum en zonder rekening te houden met conventies van compositie of perspectief, stelden deze werken de schilderkunst niet voor als de productie van modulaire, autonome entiteiten, maar als objecten in de wereld, of oppervlaktegestuurde driedimensionale vormen.Infinity nets 2000 is een typisch voorbeeld van Kusuma ‘ s werk aan het einde van de jaren negentig, toen ze laat werd omarmd door de internationale kunstwereld. In tegenstelling tot de agressieve markeringen van het Abstract Expressionisme of het wissen van gebaren die het minimalisme karakteriseren, draagt dit werk het spoor van een immense arbeid die bestaat uit opgehoopte kleine gebaren. Het optische effect van zijn golvende velden is meer te danken aan de materiële kwaliteiten van het geschilderde oppervlak dan aan enige illusies van picturale diepte. Het is deze volmaaktheid van affect, in tegenstelling tot directe representatie, die de oorsprong van het werk in de pieken en dalen van oceanische golven behoudt.
Reuben Keehan is conservator hedendaagse Aziatische kunst. QAGOMA
3. Dhuwarrwarr Marika
In Milngurr 2018, Dhuwarrwarr Marika toont het hart van de belangrijkste thema voor haar Dhuwa helft van Marika familie, de reis van de Djang’kawu schepper voorouders die gevolgd Banumbirr (de morgenster) van Burralku (een eiland van voorouderlijke dood), roeien hun kano ‘ s over de zee met mawalan (graven sticks) als peddels. Ze droegen geweven matten en conische manden met zich mee, getransformeerd toen ze land bereikten in heilige objecten door ritueel zingen en dansen. Bij aankomst in Yalangbara doorboorden ze de aarde met hun graafstokken om Milngurr te maken, de eerste van een reeks Heilige zoetwaterbronnen. Na de geboorte van alle Dhuwa-groepen gingen de zusters door het oosten van Arnhemse Land om hun clanlandgoederen, taal, heilige wet en ceremonie te creëren.Dhuwarrwarr Marika heeft Milngurr geschilderd op het oppervlak van een aluminium paneel dat is overgebleven van een architectuurcommissie in Dhawurr, de nieuwe internaat van de plaatselijke Nhulunbuy High School.1 hoewel ze dit onwaarschijnlijke materiaal voor het eerst gebruikt, heeft Marika bij het verwerken van het email op oliebasis een aantrekkelijk glanzend oppervlak gecreëerd dat glinstert tegen een zwarte achtergrond; de vloeibare consistentie van de verf vormt een reliëf textuur.Diane Moon is Curator, Indigenous Fibre Art, QAGOMA
Endnote
1 Gunybi Ganambar startte een Oost-Arnhemse landbeweging met behulp van een reeks afgedankt materiaal gerecycled tot kunstwerken, voor het eerst te zien in de tentoonstelling ‘Found’ in Annandale Galleries, Sydney, in 2013.
4. Vera Möller
Vera Möller is gefascineerd door de eindeloze verscheidenheid van de natuur. Ze kijkt goed naar het onderwater-en intergetijdenleven, maar ook naar schimmels, mos en micro-organismen die onzichtbaar zijn voor het blote oog. Ze studeerde eerst biologie en bestudeerde de zoetwaterecologie van Beieren in haar geboorteland Duitsland voordat ze van de brede en gevarieerde landschappen van Australië haar thuis maakte.
Möller beschrijft haar installatie vestibulia 2019 als een soort fictie, een composiet van waargenomen en verzonnen delen. Net als een onderwatertuin roept het werk een koraalrif op, compleet met harde en zachte koralen, zeewier, naaktslakken en een schat aan ander leven. Elk klein sculptuur reikt omhoog alsof het voedsel uit de waterkolom haalt, en biedt samen een prachtig scala aan patronen en kleuren. Möller laat ook de witte klei van veel van deze elegante vormen onbeschadigd, wat de skeletresten van koraal en recente schade aan het Groot Barrièrerif oproept. vestibulia viert niet alleen het wonder van dergelijke sites, maar herinnert ons ook aan hun kwetsbaarheid als de temperatuur van het water en de zuurgraad van de oceaan stijgt. In Möllers werken voeden nieuwsgierigheid en verwondering de verbeelding, creativiteit en zorg.Geraldine Kirrihi Barlow is Curatorial Manager, International Art, QAGOMA
5. Judy Watson
gerelateerd: Judy Watson’s schilderij string over water (walkurrji kingkarri wanami) 2019 dompelt ons onder in sluiers van kobalt en indigoblauw, alsof we onder water waren, en kijkt omhoog naar het vlezige licht en de warme lucht erboven. Schachten van zonlicht lijken ons naar boven te leiden vanuit de koele blauwe dieptes. Watson zegt dat haar werk zowel zout-als zoetwaterlocaties omvat waar ze haar hele leven naartoe is teruggekeerd: plaatsen aan de oostkust en in het binnenland, ten zuiden van de Golf van Carpentaria, in het uiterste noordwesten van Queensland. Hier erkennen de mensen van haar moeder, de Waanyi, Boodjamulla, de Regenboogslang, als verantwoordelijk voor het levengevende water, dramatische kloven en waterwegen:
er zouden geen watergaten of permanent water in het gebied hebben bestaan voor de komst van Boodjamulla. Hij creëerde Lawn Hill ‘ s diepe kloof gaten en nu houdt ze vol met water om zijn lichaam nat te houden; als hij ooit vertrekt, zullen de watergaten opdrogen.1
Watson roept de generatieve energie op van Boodjamulla, gevierd in rotsschilderingen in de hele regio, in lange spiraalvormige vezels van touw. De snaar lijkt over de waterige dieptes te zweven en is in het zwart afgeschilderd, alsof hij van onderaf in de schaduw wordt gezien. De ene vezel sluit aan op de andere; breekbare draden worden sterker gemaakt wanneer ze verstrengeld zijn. Vrouwen zijn traditioneel de snaarmakers. Vezels worden op en neer het been opgerold om ze aan elkaar te binden, de kleine haren worden opgepakt en een deel van het touw. Hoewel deze snaar bescheiden van vorm kan lijken, heeft het diepe symboliek en is een kostbare materiële en metaforische link naar familie en afkomst, evocatief van de spiraalvormige dubbele helix vorm van DNA.Gezien zowel de toekomst als het verleden, zowel de Globale als de lokale, overlapt Watson delen van het schilderij met ingewikkelde, vlezige witte kransen, waarbij ze put uit haar observatie van de patronen die gevormd worden als water druppelt door smeltende sneeuw. Voor haar heeft deze eeuwenoude seizoensgebonden dooi een nieuwe betekenis als we kijken naar de impact van klimaatverandering op de ondersteunende ritmes van onze bekende ecologie, ritmes die vorige generaties verbinden met de komende generaties. Watson zegt:Water is een kanaal voor mijn creativiteit, ik denk door water, zwemmen, wassen, douchen, gieten en poolen van vloeibare verf op mijn doeken en papier. Water is verfrissend, reinigend, een belangrijke Levensbron, het verborgen juweel dat het land voedt. Als ik ondergedompeld ben in water, voel ik me verbonden en levend.Geraldine Kirrihi Barlow is Curatorial Manager, International Art, QAGOMA
Endnote
1 Arthur Petersen, as relayed to Grahame Walsh and quoted by Paul SC Tacon, Cambridge Archaeological Journal, vol. 18, nr. 2, 2008, blz. 167.Tijdens ‘Water’ wandel je over de rotsachtige rivierbedding van Olafur Eliasson; zie dieren uit de hele wereld samenkomen om te drinken uit Cai Guo-Qiang ’s briljante blauwe waterpoel; kijk naar Peter Fischli en David Weiss’ sneeuwman bevroren in Brisbane ’s zomerhitte; doorkruis een wolk van zwevende gymnastiekringen in een participatief kunstwerk van William Forsythe, en denk na over de lange geschiedenis van onze afhankelijkheid van water via Megan Cope’ s opnieuw gecreëerde midden.
Tickets voor “Water” zijn te koop bij de ticketbalie van de tentoonstelling en online.
Kids and Families: Below the Tide Line
Kids and families kunnen vraagstukken in verband met het behoud van de oceaan onderzoeken — met name de impact van spooknetten op het mariene milieu — via een spectaculaire tentoonstelling van kunstwerken, een tekenactiviteit en een interactieve animatie op het scherm. Find out more
Film Program: the Noise of Waters
Bekijk films die onze complexe en tegenstrijdige relatie met water verkennen-de essentie van het leven en een onvermoeibare, destructieve kracht. Find out more
koop de publicatie ‘Water’
een begeleidende publicatie is verkrijgbaar bij de Qagoma Store en online.
Abonneer je op QAGOMA YouTube om achter de schermen te gaan / luister naar artiesten die hun verhalen vertellen / lees over je collectie
Feature image detail: Lorraine Connelly-Northey Narrbong (string bag) 2007
# WaterGOMA # QAGOMA