Wat Is een Gyre?
een draaikolk is een reeks oceaanstromingen die in een cirkelvormig patroon bewegen. Winden gevormd als de aarde draait en verschuivende windpatronen helpen ze te creëren.
de oceaandraai is niet gefixeerd op een bepaalde plaats in de oceaan, maar beweegt zich in overeenstemming met windpatronen. Ze staan erom bekend dat ze de “oceaantransportband” aandrijven, die oceaanwater over de hele wereld circuleert.
Gyres worden gecreëerd door drie krachten: de rotatie van de aarde, windpatronen, en de landmassa ‘ s van de aarde. De wind waait over het oceaanoppervlak, waardoor het water in de richting van de wind beweegt.
als onderdeel van het corioliseffect gaat de rotatie van de aarde de beweging van de wind tegen.
het corioliseffect buigt stromingen naar rechts af in een beweging met de klok mee op het noordelijk halfrond, terwijl stromingen naar links worden afgebogen in een beweging tegen de klok in op het zuidelijk halfrond.
de Ekman-spiraal wordt onder het wateroppervlak gecreëerd door de Corioliskracht.
wanneer stromen boven het oppervlak 45 graden worden afgebogen, vormt de Ekman-spiraal zich, terwijl stromen onder het oppervlak minder worden afgebogen naarmate de diepte toeneemt. Het spiraalontwerp kan tot ongeveer 330 voet onder het oppervlak dalen.
Hebben Alle Oceanen Gyres?
Ja, alle oceanen op aarde hebben ten minste één draaikolk. Er zijn vier oceanen met de naam: de Atlantische Oceaan, de Stille Oceaan, de Indische en de Noordpool.
daarnaast zijn er 5 grote gyres op aarde, dit zijn de Noord-Atlantische, de Zuid-Atlantische, de Indische, De Noord-Pacifische en de Zuid-Pacifische.
dit zijn echter slechts de belangrijkste gyres. Kleinere gyres kunnen voorkomen in andere waterlichamen, waaronder rivieren, meren en andere bekkens. De Beaufort Gyre in de Noordelijke IJszee is een voorbeeld van een kleinere gyre.
de Beaufort-draaikolk is een enorme wervelwind die de stroming met de klok mee kracht geeft.
aangezien de Siberische en Canadese rivieren uitlopen in de Beaufort-gyre, bevat deze rivier relatief zoet water. Vanwege het relatief zoetwater dat het bevat, hebben wetenschappers constant de Beaufort gyre gecontroleerd.
wanneer de wind afsterft en de draaikolk verzwakt, stroomt zoet water uit en in de Noord-Atlantische Oceaan.
de infusie van zoetwater uit de Beaufort-draaikolk en zoetwater uit smeltend zee-ijs kunnen bijdragen tot de verstoring van de oceaantransporteur, een wereldwijd oceaanstroomsysteem.
welke stroming stroomt er rond het centrum van Oceaangieringen?
de subtropische draaikolken worden omringd door vier onderling verbonden stromen: twee grensstromen die ruwweg noord-zuid liggen aan de oostelijke en westelijke rand van de Draaikolk, en twee Oost-weststromen aan de noordelijke en Zuidelijke uiteinden van de draaikolk.
de positie van de aardmassa ‘ s en de rotatie van de planeet zorgen ervoor dat de grensstromen het smalst en het diepste zijn nabij de westelijke grens van de subtropische gyres.
Westelijke grensstromingen behoren ook tot de snelste niet-getijde oceaanstromingen op de planeet, met snelheden van meer dan 5 mijl per uur (2,5 meter per seconde) en tot 100 keer de gecombineerde stroom van de rivieren in de wereld.
de Golfstroom in de Noord-Atlantische Oceaan, de Kuroshio in de Noord-Stille Oceaan en de Agulhas in de Indische Oceaan zijn voorbeelden van deze stromingen.
naarmate de warme westgrensstromen vertragen en zich verspreiden, draaien ze naar het Oosten om de meest poleward stromingen van hun geassocieerde draaikolk te produceren. Ze dienen ook als de zuidelijke grens van de subpolaire gyres in het noorden, waardoor water kan worden uitgewisseld tussen de subtropen en het Noordpoolgebied.
evenzo verbindt de Antarctische circumpolaire stroom met de Zuidelijke subtropische gyres via deze stromen in het zuiden.
de langzaamste en meest verspreide stromingen rondom de draaikolk zijn de koelere oostgrensstromingen die van grote breedtegraden naar de evenaar reizen.
als ze de evenaar naderen, gaan ze naar het westen en winnen snelheid, aangedreven door passaatwinden en tropische zon.
waar zijn de 5 grote Oceaangieren?
er zijn vijf geïdentificeerde permanente oceanische gyrestromingen: de Noord-Atlantische Oceaan, de Zuid-Atlantische Oceaan, de Noord-Grote Oceaan, de Zuid-Grote Oceaan en de Indische Oceaan.
Noord-Atlantische Oceaan
het centrum van de gyrezone in het midden van de Noord-Atlantische Oceaan, waar de stromingen tot bijna niets Eb, is een lang bekend verschijnsel aangezien kelp en zeewier zich op deze plaats hebben verzameld door de stroming, waardoor het de naam “Sargassozee” kreeg.”
Zuid-Atlantische Gyre
de Zuid-Atlantische Gyre is een subtropische gyre in de Zuidelijke Atlantische Oceaan.
noordwestelijke (of zuidoostelijke) winden drijven oostwaarts stromende stromingen in het zuidelijke deel van de gyre, die moeilijk te onderscheiden zijn van de noordelijke grens van de Antarctische circumpolaire stroom.
North Pacific
deze gyre omvat het grootste deel van de noordelijke Stille Oceaan. Het is ‘ s werelds grootste ecosysteem, verspreid over 20 miljoen vierkante kilometer en gelegen tussen de evenaar en 50 ° noorderbreedte.
de gyre wordt gegenereerd door vier heersende oceaanstromingen die met de klok mee bewegen:
in het noorden is de Noord-Pacifische stroom, in het oosten is de Californische stroom, in het zuiden is de Noord-equatoriale stroom en in het Westen is de Kuroshio stroom.
zuidelijke Pacifische Oceaan
de zuidelijke Pacifische Gyre maakt deel uit van het systeem van roterende oceaanstromingen van de aarde en is Begrensd in het noorden door de evenaar, in het westen door Australië, in het zuiden door de Antarctische circumpolaire stroom en in het oosten door Zuid-Amerika.
het centrum van de Zuid-Pacifische Gyre is de oceanische pool van ontoegankelijkheid, de locatie op aarde ver van alle continenten of productieve oceaanbekkens.
Indische
de Zuid-equatoriale stroom en de West-Australische stroom vormen de gyre van de Indische Oceaan.
de Draaikolk van de Indische Oceaan, die normaal tegen de klok in beweegt, keert in de winter om door de seizoenswind van de Zuid-Aziatische moesson.
waarom draaien Gyres in verschillende richtingen?
Gyres worden voornamelijk gecreëerd door globale windpatronen, en het corioliseffect verschuift de winden die het water 45o beïnvloeden om de gyres te vormen.
rechts of met de klok mee op het noordelijk halfrond, en links of tegen de klok in op het zuidelijk halfrond. De richtingsverandering wordt vooral veroorzaakt door veranderende windpatronen.
Waarom Bestaan Oceaangieringen?
de gyres bestaan omdat sterke winden een mechanische kracht of spanning op de oceanen uitoefenen, waardoor het water versnelt.
de opgelegde krachten moeten worden tegengegaan door wrijvingskrachten wanneer het water tegen de oceaanbodem of-zijde wrijft, zodat de zeeën mechanisch in evenwicht zijn.
wrijvingskrachten bestaan alleen wanneer het water beweegt, dus als de wind waait, moet de oceaan bewegen, en er ontstaat uiteindelijk een algemeen evenwicht tussen de wind en de wrijvingskrachten.
de rotatie van de aarde heeft echter een aanzienlijke invloed op de structuur van de draaikolken.
grote vlakten van stilstaand, kalm water worden omcirkeld door oceaangieringen. Puin valt op deze plekken en kan zich door het gebrek aan beweging in de regio jarenlang opstapelen. Deze gebieden staan bekend als afvalpleisters.
in de Indische Oceaan, de Noord-Atlantische Oceaan en de Noord-Stille Oceaan zijn belangrijke vuilnisbelten te vinden.
de North Pacific rubbish patch is ook bekend als de Pacific trash vortex of de Great Pacific Garbage Patch.
de cirkelvormige beweging van de draaikolk trekt afval aan, met name kleine plastic deeltjes. Het puin gaat uiteindelijk naar het hart van de draaikolk, waar het blijft steken en degradeert tot een soort plastic soep.