America’ S Longest War: A Visual History of 20 Years in Afghanistan

deel uw gedachten

welke geopolitieke implicaties denkt u dat de terugtrekking van de troepen uit Afghanistan zal hebben? Doe mee aan het gesprek hieronder.

advertentie-Scroll om verder te gaan

advertentie-Scroll om verder te gaan

) om verder te gaan met Irak (

de heropleving van de Taliban wordt overschaduwd door de chaotische nasleep van de Amerikaanse invasie van Irak en de noodzaak voor Amerikaanse troepen en andere middelen om een einde te maken aan het geweld tussen de gemeenschappen daar. Amerikaanse troepen in Afghanistan blijven op iets meer dan 20.000 aan het einde van 2006, wanneer minister van Defensie Robert Gates de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie landen straft voor het niet sturen van meer troepen.

“onze vooruitgang in Afghanistan is echt, maar het is fragiel,” zegt de Heer Gates. “Op dit moment zijn veel bondgenoten niet bereid om de risico’ s te delen, de middelen in te zetten en collectieve verplichtingen aan deze missie en aan elkaar na te komen. Als gevolg daarvan lopen we het risico dat datgene wat in Afghanistan is bereikt, verdwijnt.”

Op Aug. 22, 2008, inwoners van een dorp in de provincie Herat Shindand district bereiden een herdenkingsdienst voor een lokale man die onlangs stierf. Ze koken ‘ s nachts voedsel tijdens openluchtbranden wanneer een US helikopter kanon het vuur opent. Een VN. uit onderzoek blijkt later dat 90 burgers, waaronder 60 kinderen, zijn omgekomen bij de luchtaanvallen. Het is het dodelijkste geval van burgerslachtoffers sinds het begin van de oorlog in 2001. Burgerslachtoffers, die het Afghaanse volk vervreemden en de relatie van het Amerikaanse leger met de regering beschadigen, zijn een vast Thema gedurende de oorlog.

2009-2010:
President Obama verklaart Afghanistan, niet Irak, het belangrijkste front in de Amerikaanse oorlog tegen het terrorisme. Wanneer hij wordt ingezworen als U. S. voorzitter op Jan. 20, 2009, het Pentagon heeft 32.000 troepen in Afghanistan. Tegen het einde van het jaar zijn er 67.000 Amerikaanse troepen en 30.000 meer onderweg.Volgens Amerikaanse functionarissen is de Afghaanse oorlogsinspanning niet geconcentreerd en onderbezet, en hebben de havens die Pakistan aan militanten ter beschikking stelt de strijd tegen de Taliban en Al Qaida ondermijnd. Het doel van de troepenstijging, zegt De heer Obama, is om de strijd aan te gaan met al Qaeda en de herrijzende Taliban en om de training van Afghaanse veiligheidstroepen te versnellen.

terwijl hij toezicht hield op de grootste troepenimplementaties van de oorlog, Obama zet ook een tijdlijn op de Amerikaanse aanwezigheid in Afghanistan, zeggende dat hij zal beginnen met het neerhalen van de Amerikaanse troepen in juli 2011. Het gedeeltelijke schema-hij zegt niet wanneer de terugtrekking van de troepen zal worden voltooid-is een erkenning van de krimpende publieke goedkeuring voor de oorlog. Het is ook een boodschap aan de regering van Kabul dat de inzet van de Amerikaanse troepenmacht niet voor onbepaalde tijd is en dat de verantwoordelijkheid voor het voeren van de oorlog eerder, niet later, zal worden overgedragen aan de Afghanen. Donald Trump en anderen zullen later zeggen dat de tijdlijn alleen diende als een signaal aan de Taliban dat ze uit de VS kunnen wachten.

Op Aug. 5, 2009, een raket slaat een villa in Pakistan Zuid-Waziristan district, grenzend aan Afghanistan. De drone-aanval verscheurt een Taliban-commandant genaamd Baitullah Mehsud, die met zijn vrouw op een balkon van de villa zit. De gerichte aanval komt als Mr. Obama verhoogt het gebruik van drones om Taliban-en Al Qaida-militanten te bestrijden, vooral in Pakistan, wiens machtige militaire en geheime dienst de Taliban voorziet van clandestiene hulp, wapens en geld. De sterk uitgebreide drone oorlog, het grootste deel ervan in het geheim uitgevoerd, weerspiegelt de ambitie van de heer Obama om de oorlog tegen Al Qaeda, Taliban en andere islamistische militanten voort te zetten, terwijl het Amerikaanse leger wordt bevrijd van hardnekkige, dure grondoorlogen in Azië en elders.In juli 2009 lanceerden Amerikaanse mariniers een groot offensief in de provincie Southern Helmand, een grote test van de VS. de nieuwe strategie van het leger. Ongeveer 4.000 Mariniers nemen deel aan de inspanning, het grootste Marine offensief sinds een slag om de Iraakse stad Fallujah vijf jaar eerder. Het doel van de operatie is het herstel van de overheidsdiensten, het versterken van de lokale politie en het beschermen van burgers tegen aanvallen van de Taliban. Tegen augustus controleren of bestrijden de Taliban 12 van de 14 districten van Helmand, terwijl een klein contingent mariniers en Afghaanse veiligheidstroepen een aanhanger is in de provincie, het hartland van de opiumproductie van het land.

Op Nov. 2, 2009, zittende President Karzai wordt uitgeroepen tot winnaar van de betwiste verkiezingen. Onder internationale druk stemt de Heer Karzai in met een afloopstemming na de met fraude besmette Aug. 20 verkiezing, maar zijn rivaal, Abdullah Abdullah, weigert deel te nemen, zeggen dat de stemming zou noch vrij noch eerlijk zijn. De crisis versterkt de twijfels van de Obama-regering over de Heer Karzai en vernieuwt vragen over de politieke vooruitgang in Kabul.In 2010 bedroeg de Amerikaanse militaire aanwezigheid in Afghanistan ongeveer 100.000 soldaten, terwijl andere NAVO-lidstaten nog eens 30.000 soldaten ter beschikking stelden. Het jaar 2010 is ook het bloedigste jaar voor internationale troepen die met de regering verbonden zijn, aangezien 710 militairen—waarvan 499 Amerikanen-worden gedood.

2011-2016:
op 1 mei 2011 doodde de Amerikaanse special forces Osama bin Laden in de noordelijke Pakistaanse stad Abbottabad. De dood van het belangrijkste doelwit van de wereldwijde campagne die 10 jaar eerder begon, herleeft het debat over de Afghaanse Oorlog. Als Mr. Obama bereidt zich voor om zijn deadline te halen voor het starten van de terugtrekking van sommige Amerikaanse troepen, sommigen bekritiseren de terugtrekking als overhaast, gezien de kwetsbaarheid van Afghanistan, terwijl anderen zeggen dat het te traag is, gezien de binnenlandse eisen die worden verwaarloosd als gevolg van de $10 miljard-per-maand oorlog inspanning.In juni 2011 zegt De heer Obama dat de VS een hoek in de oorlog heeft omgeslagen sinds zijn troepenstijging het voorgaande jaar, en de laatste Amerikaanse ambtenaar is geworden die de metafoor gebruikt om de vooruitgang te beschrijven in het opstaan tegen de Afghaanse veiligheidstroepen. Maar verschillende incidenten ondermijnen de vermeende vooruitgang, waaronder een toevallige verbranding van Qurans door Amerikaanse troepen in februari 2012 en beschuldigingen dat een Amerikaanse soldaat minstens 16 Afghaanse dorpelingen drie weken later vermoordde.

op Sept. 21, 2014, Ashraf Ghani en Abdullah Abdullah ondertekenen een machtsdeling overeenkomst bemiddeld door de VS om een uitbraak van factionele gevechten na een door fraude ontsierde verkiezingen op 5 April te voorkomen. Onder de deal wordt Mr. Ghani, een voormalig directeur van de Wereldbank, president en Mr. Abdullah wordt chief executive. Het voortdurende geruzie tussen de twee over de benoemingen van de regering verlamt de regering als de Taliban winst maken in het hele land.

Op Dec. 28, 2014, U. S.- geleid NAVO-troepen formeel beëindigen hun gevechtsoperaties in Afghanistan, waardoor het Afghaanse leger en de politie de leiding over de veiligheid in een land nog steeds geplaagd door een woeste opstand en een stijgende vloed van militaire en civiele slachtoffers. De VS en andere NAVO-lidstaten zullen militaire training blijven geven, met extra Amerikaanse troepen die terrorismebestrijdingsoperaties en luchtaanvallen uitvoeren. Terwijl veiligheid nu formeel de verantwoordelijkheid is van regeringstroepen, zeggen Amerikaanse en Afghaanse functionarissen dat zonder Amerikaanse steun de strijdkrachten snel zouden instorten.

op Sept. 28, 2015, de Taliban overlopen de noordelijke stad Kunduz en slagen erin om het te houden totdat de VS en Afghaanse troepen hen drie dagen later verdrijven. De inbeslagname van de stad is een schril voorbeeld van het falen van de Obama surge om het momentum van de opstand om te keren. Ondanks duizenden extra Amerikaanse en andere internationale troepen, slaagt de Taliban erin om de oorlog naar het noorden van het land te voeren vanuit zijn bolwerken in het zuiden en oosten.

op 16 juli 2016, als Mr. Obama treedt zijn laatste maanden in functie, hij zegt dat de Afghaanse veiligheidstroepen “nog steeds niet zo sterk zijn als ze nodig hebben” en vertraagt de terugtrekking in een oorlog die hij zwoer te beëindigen tijdens zijn dienst. Hij zegt dat hij 8.400 Amerikaanse troepen in Afghanistan zal achterlaten tot het einde van zijn presidentschap, in plaats van het troepenniveau te verlagen naar 5.500, zoals gepland. “Toen we 14 jaar geleden Voor het eerst onze troepen naar Afghanistan stuurden, dachten maar weinig Amerikanen dat we er zo lang zouden zijn—in welke hoedanigheid dan ook—”, zegt hij en erkent de frustratie van het publiek over de duur van de oorlog.

2017-2020:
Trump ‘ s nieuwe strategie, patstelling en onderhandelingen

op 13 April 2017 laat de VS zijn krachtigste niet-nucleaire bom vallen op vermoedelijke islamitische staatsmilitanten in een grottencomplex in de oostelijke provincie Nangarhar. Het gebruik van het wapen, bijgenaamd “de moeder van alle bommen”, werpt licht op de opkomst, enkele jaren eerder, van een lokale gelieerde van de radicale jihadistische groep Islamitische Staat. Hoewel veel kleiner dan zijn meer nationalistische rivaal, Islamitische Staat-Khorasan provincie vies met de Taliban voor leden, financiering en aandacht, met vaak dodelijke resultaten.

Op Aug. 21, 2017, De heer Trump kondigt een nieuwe Afghaanse oorlogsstrategie aan. Hij wijst nation-building af als een doel van het Amerikaanse beleid en zegt dat het winnen van de oorlog Amerika ‘ s focus is. Hij onderneemt zijn eigen surge, delegeren aan de VS militaire ambtenaren de optie om maar liefst 7000 meer Amerikaanse troepen naar Afghanistan te sturen. Hij versoepelt ook de gevechtsregels voor Amerikaanse commandanten, waaronder het gebruik van luchtaanvallen om Afghaanse grondtroepen te ondersteunen. Army Gen. John Nicholson, commandant van de VS en NATO troepen in Afghanistan, noemt het plan een game-changer die regeringstroepen en hun bondgenoten op een winnende pad zet, en wordt de laatste Amerikaanse ambtenaar die zegt dat de VS en haar Afghaanse partners de hoek om zijn gegaan of op het punt staan dat te doen.

in januari 2018 voeren Talibanstrijders een reeks aanslagen uit in de Afghaanse hoofdstad, waarbij met name tijdens het spitsuur een met explosieven geladen ambulance op een dichtbevolkte straat tot ontploffing wordt gebracht, waarbij ten minste 103 mensen om het leven komen. De aanslagen suggereren dat de Taliban niet in staat zijn om grote bevolkingscentra in te nemen en te controleren, maar dat ze overal chaos kunnen veroorzaken.

op 22 juli 2018, directe gesprekken tussen de VS en de Taliban hervatten, in wat lijkt op een stilzwijgende erkenning aan beide kanten dat een militaire overwinning niet mogelijk is. Vier jaar geheime diplomatie tijdens de regering-Obama, gericht op het bereiken van een politieke regeling om de Afghaanse oorlog te beëindigen, of op zijn minst het geweld te verminderen, stortte in 2013 in. In de laatste inspanning, politieke vertegenwoordigers van de opstand en een team van Amerikaanse ambtenaren onder leiding van Alice Wells, waarnemend hoofd van het Bureau van het Ministerie van Buitenlandse Zaken van Zuid-en Centraal-Aziatische zaken, houden twee dagen van discussies in de Golfstaat van Qatar.

met elke partij die een “fight-and-talk” – strategie volgt, escaleert het geweld in de rest van 2018 en in 2019, terwijl beide partijen de militaire druk verhogen om druk uit te oefenen aan de onderhandelingstafel. Alleen al in 2018 kost het conflict het leven aan ongeveer 25.000 mensen—het meest sinds de door de VS geleide invasie in 2001. In Juli 2019 zegt de VN in een rapport dat Afghaanse veiligheidstroepen en hun door Amerika geleide internationale bondgenoten verantwoordelijk zijn voor meer burgerdoden tot nu toe in 2019 dan de Taliban.

Op Sept. 1, na negen gespreksronden, tekenen Taliban-functionarissen en een Amerikaans onderhandelingsteam onder leiding van de veteraan van Afghaanse afkomst diplomaat Zalmay Khalilzad een deal waarin wordt opgeroepen tot een geleidelijke terugtrekking van de Amerikaanse strijdkrachten, die ongeveer 13.000 tellen, ten opzichte van de piek van ongeveer 100.000 strijdkrachten tussen 2010 en 2012. In ruil daarvoor verbindt de Taliban zich ertoe het land te controleren tegen al Qaida, de Islamitische Staat en andere transnationale islamistische militante groepen. Maar de heer Trump breekt de Doha-onderhandelingen zes dagen later af. In November, tijdens een Thanksgiving Day bezoek aan Amerikaanse troepen, zegt hij dat de gesprekken zijn hervat.

januari 2021-heden: Biden ‘ s zet om de oorlog te beëindigen President Biden treedt aan in Januari, belooft de resterende 2.500 Amerikaanse troepen terug te trekken, maar waarschuwt dat de deadline van 1 mei moeilijk te halen is. Het vredesproces is ondertussen tot stilstand gekomen, nu beide partijen wachten op het beleid dat de nieuwe president zal voeren.In maart breidt de regering-Biden het vredesakkoord tussen de heer Trump en de Taliban uit door op te roepen tot een grote vredesconferentie in Istanbul, gepland voor April, met de betrokkenheid van internationale delegaties op hoog niveau om het vredesproces te versnellen.

de Conferentie van Istanbul moet deels worden gemodelleerd naar de Conferentie van Bonn in 2001, die bedoeld was om de Afghaanse staat na de door de VS geleide invasie opnieuw te creëren en de Heer Karzai werd geïnstalleerd als president. Amerikaanse ambtenaren hopen dat de conferentie een staakt-het-vuren en machtsdeling overeenkomst tussen de regering en de opstandelingen zal versnellen.In plaats daarvan, toen de Heer Biden op 14 April aankondigde dat hij van plan was om alle Amerikaanse troepen per Sept uit Afghanistan te trekken. 11 de Taliban reageren op zijn laatst door te zeggen dat ze de Conferentie van Istanbul zullen boycotten, wat een ernstige klap betekent voor het noodlijdende vredesproces. In juni concluderen inlichtingenanalisten dat de regering van Kabul binnen zes maanden na het vertrek van de VS zou kunnen vallen, volgens een nieuwe beoordeling van de geheime dienst.

in Juli, als onderdeel van de terugtrekking, kondigt de VS aan dat het de Bagram Air Base verliet, het middelpunt van de Amerikaanse militaire operaties in Afghanistan voor bijna 20 jaar.

de VS intensiveert de planning voor een noodevacuatie van de Amerikaanse ambassade in Kabul te midden van de bezorgdheid dat een verslechterende veiligheidssituatie in Afghanistan het resterende militaire en diplomatieke personeel, evenals andere Amerikanen in gevaar zou kunnen brengen. De termijn om zich terug te trekken uit het land wordt verlengd tot augustus. 31.

Talibanstrijders nemen stukken grondgebied in beslag en nemen meer dan 100 districten in het hele land over.In Augustus culmineert de snelle opmars van de Taliban door Afghanistan in de inname van Kandahar, de op een na grootste stad van het land en de geboorteplaats van de islamistische beweging, waardoor de VS duizenden troepen sturen voor een diplomatieke evacuatie van de ambassade in Kabul.

in slechts een week, veel van wat de VS had geprobeerd te bereiken in het land meer dan twee decennia instort.

Op Aug. 15, Talibanstrijders trekken Kabul binnen, die een chaotische operatie door de VS veroorzaken troepen en bondgenoten om westerlingen en de Afghanen te evacueren die hen door de jaren heen hebben geholpen.Tegen de achtergrond van scènes van wanhopige Afghanen die op evacuatievluchten proberen te komen, verdedigt de Heer Biden het besluit om zich terug te trekken.

” ik sta vierkant achter mijn beslissing”, zegt hij de dag nadat de Taliban Kabul binnentreden. “Na 20 jaar heb ik op de harde manier geleerd dat er nooit een goed moment was om Amerikaanse troepen terug te trekken.”