we volgen de stuiterende bal van het lab naar de baan.
door Rod Cross en Crawford Lindsey
verschillende soorten tennisballen zijn verschillend ontworpen, vervaardigd en presteren anders. We gingen deze verschillen meten met behulp van 26 verschillende soorten ballen van acht fabrikanten.
we hebben slechts één blik van elke fabrikant getest. Was dat blikje representatief voor alle blikjes? Wie weet? Zouden ballen uit 100 blikjes hetzelfde testen ten opzichte van elkaar? Nogmaals, wie weet? Waren sommige ballen vers uit de fabriek en andere maanden oud? Wat we wel weten is dat onze sample was waarschijnlijk net zo goed als een speler ‘ s “sample” wanneer hij gaat naar de winkel. De kans is groot dat we een gemiddelde plak van de realiteit hebben, maar we waarschuwen voor het maken van absolute generalisaties over specifieke baltypes op basis van deze beperkte gegevens. Wat je uit de gegevens kunt halen zijn overeenkomsten over het universum van ballen. En deze zijn inderdaad interessant.
alle ballen moeten voldoen aan de ITF-voorschriften om goedgekeurd te kunnen worden voor toernooispel. Ballen worden onderworpen aan strenge testprocedures om te bepalen of ze vallen binnen het goedgekeurde bereik van specificaties voor een bepaalde eigenschap van de bal. Deze tests omvatten gewicht, grootte, rebound, en vervorming. De aanvaardbare bereiken voor de standaard type 2 (medium speed) bal zijn als volgt:
| massa | 1,975-2,095 ounces | 56-59, 4 gram |
|---|---|---|
| Grootte | 2.575-2.700 inch | 6.541-6.858 cm |
| Bounce | 53 tot 58 cm | 135-147 cm |
| Vooruit vervorming | 0.220-0.290 inch | 0.559-0.737 cm |
| Terug vervorming | 0.315-0.425 inch | 0.800-1.080 cm |
Samen vormen deze eigenschappen bepalen hoe de bal stuitert op en voelt zich op uw racket.
we hebben de ITF-tests plus een duurzaamheidstest uitgevoerd. Na de duurzaamheidstest doen we de gebruikte ballen opnieuw door dezelfde tests. De duurzaamheidstest omvatte het afvuren van elke bal 30 keer op hoge snelheid en schuine hoek op een uitsparing plaat van hardcourt. De bal raakte het hek en werd terug naar de bal machine via een bounce op de tennisbaan. Op deze manier konden we nieuwe en gebruikte balmassa, diameter, stuiteren en vervorming Meten.
Eén waarschuwing is noodzakelijk. Hoewel we alle ITF-tests hebben uitgevoerd, werden ze niet uitgevoerd bij de vereiste temperatuur van 68 graden F. Een storing in de airconditioning maakte het noodzakelijk dat tests werden uitgevoerd bij 73 graden F. Dus de tests waren niet geldig “pass / fail” tests, maar ze waren nauwkeurige aanwijzingen van het verschil tussen ballen. In ieder geval stuiteren ballen een stuk hoger op een warme dag dan op een koude dag, dus een volledige prestatietest moet echt worden gedaan bij verschillende temperaturen.
vanwege tijdgebrek hebben we “used-ball” tests uitgevoerd op slechts één bal uit elk blikje. We deden “nieuwe bal” testen op alle drie de ballen in elk blik.
massa en massaverlies
het bereik van alle massa ‘ s lag tussen 54,66 en 59,04 gram. Drie ballen lagen onder de ITF-SPECIFICATIES. De gemiddelde massa van alle drie de ballen per blik varieerde van 55,25 tot 58,90 gram.
de gewichtsvariantie voor alle drie de ballen binnen een blik varieerde van .04 tot .58 gram.
na duurzaamheidstests verloren ballen .34 en .94 gram. De foto toont een bal ernaast .22 gram fuzz. Sommige ballen verloren vier tot vijf keer zoveel fuzz!
een bal verliest massa door het verliezen van een deel van de laklaag (zie de openingsfoto met Ball fuzz die zich ophopen rond de plaat, de balmachine en de zijkant van de baan). We onderworpen elke bal aan een snelle slijtage test door het afvuren van het 30 keer op hoge snelheid van een bal machine (die gemaakt en verwijderd fuzz elke keer) op een hardcourt plaat. De plaat zelf handelde als schuurpapier in het creëren en verwijderen van fuzz. Het resultaat was ongeveer gelijk aan 20 wedstrijden tennis op een hardcourt (afhankelijk van de oppervlakteruwheid van het veld en de snelheid waarmee de spelers de bal raken).
Diameter
de ITF-goedkeuring is slechts een Goed/Slecht-test en meet niet de werkelijke diameters. Voor de test moet de kogel in alle richtingen klein genoeg zijn om door het grote gat te glijden en te groot om door het kleine gat te vallen (zie foto). Daarnaast hebben we de diameter van de grootste van de drie loodrechte assen gemeten. Met behulp van een gladde bankschroef hebben we de breedte van de bankschroef gemeten waardoor de bal kon vallen wanneer deze langs de breedste as werd uitgelijnd. (De meeste ballen waren niet helemaal rond.)
interessant is dat de bal een beetje van vorm verandert elke keer dat hij wordt geplet, of met andere woorden, na elke treffer. Dit was vooral duidelijk na het verwijderen van ballen uit de compressietester, maar dit is een langzame compressie (niet zoals racket impact) en het rubber heeft tijd om meer te vervormen.
Diametervariantie binnen een blik voor alle drie de ballen varieerde van 0.01 tot 1,27 mm.
wordt gemeten nadat de ballen driemaal op drie assen zijn samengedrukt. Alle ballen voldeden aan de ITF diameter SPECIFICATIES.
ballen veranderen van vorm zeer licht wanneer ze worden geraakt of stuiteren zeer hard. Een hit kan een bal afronden of plat maken in dezelfde richting waarin hij al asymmetrisch is. Dus de bal aan de rechterkant kan aan de linkerkant zijn de volgende keer dat we dezelfde ballen meten. De les van de grafiek is om het bereik te tonen waarin deze verandering van vorm kan gebeuren.
stuiteren
onder onze testomstandigheden van 73 graden vielen kogels van 100 inch op een granieten oppervlak en stuiterden tussen 52,93 en 58,43 inch. De ITF eisen zijn voor een bounce tussen 53 en 58 inch op 69 graden.
verrassend genoeg stuiterden de meeste ballen na de duurzaamheidstest hoger dan voorheen-iets meer dan 1,5% hoger.
we kunnen speculeren dat de hogere bounce van de meeste gebruikte ballen te maken heeft met het verwijderen van pluisjes. De rubberen kern op zijn eigen stuitert hoger dan de core+ball cloth combinatie. Een bounce op een tapijt is lager dan op een harde ondergrond vanwege energieverlies in het tapijt. Evenzo zal het toevoegen van doek aan de bal het energieverlies verhogen.
stijfheid (vervorming)
standaard ITF vervorming (d.w.z. compressie) testen werden uitgevoerd op alle nieuwe ballen. Dit omvatte (1) het comprimeren van elke bal drie keer met 1 inch langs alle drie de assen om ervoor te zorgen dat de bal rond was voordat het testen, (2) het comprimeren van de bal met een belasting van 18 pond om de “voorwaartse vervorming te meten,” (3) het verhogen van de belasting tot de bal gecomprimeerd 1 inch, en (4) het verlagen van de belasting terug naar 18 pond om de “terugkeer vervorming te meten.”Deze stappen werden herhaald voor alle drie de assen en de gemiddelden van elke meting werden berekend.
dit zijn statische (niet dynamische) stijfheid. Bijgevolg volgt niet noodzakelijkerwijs dat een statisch gemeten zachter of stijver bal ook relatief zachter of stijver zal zijn op racket impact of dat het hoger of lager zal stuiteren wanneer het stuitert van de baan. In sommige opzichten is stap 3 belangrijker dan stap 2 of 4. Verrassend genoeg is er geen ITF-regel over de kracht die nodig is om een bal met 1 inch te comprimeren. Een bal raakt stevig comprimeert met ongeveer 1 inch. De compressies bij stap 2 en 4 zijn slechts ongeveer 0,25 tot 0,4 inch, dat is ongeveer dezelfde compressie als een speler bereikt door de bal met de hand te knijpen. De ITF wetgevende “forward/return” vervormingsgegevens zijn zinloos voor de meeste mensen, dus hebben we het omgezet in een eenvoudige stijfheid berekening in termen van ponden die nodig zijn om de bal 1 inch te comprimeren.
stijfheid variantie binnen een blik voor alle drie ballen varieerde van 0 tot 10,53 lb / in met een gemiddelde variantie voor alle ballen en merken van 2,63 lb/in.
spelers klagen soms dat ballen te zacht of te hard zijn. De officiële regels van tennis bevatten specifieke richtlijnen over balstijfheid. Een speler kan een nieuwe of oude bal testen door hem met de hand te knijpen. De test hier bestond uit het comprimeren van de bal met 1 inch in een materiaal testmachine.
een gebruikte bal is over het algemeen zachter dan een nieuwe bal omdat de stijfheid van de bal afhangt van de wanddikte en de hoeveelheid lucht in de bal. Het rubber is ongeveer 3 mm dik en de hoes is ook ongeveer 3 mm dik. Als de doek cover slijt naar beneden te zeggen 2 mm dikte, zal de bal zachter. De bal zal ook zachter worden als een deel van de perslucht weglekt (maar dit gebeurt niet met drukloze ballen).
nadat een drukbal uit de bus is verwijderd, lekt er geleidelijk lucht uit na verloop van tijd. De resultaten hier tonen de resulterende afname in balstijfheid over een periode van 5 maanden voor ballen die ongebruikt in het blikje zitten met het deksel erop. Spelers kunnen dit effect voelen door simpelweg een oude bal met de hand te knijpen. Twee van de drukloze ballen werden stijver over de periode van 5 maanden, wat aangeeft dat het rubber stijver werd met de leeftijd. Dit is een bekend kenmerk van rubber. De verandering in stijfheid in de tijd is afhankelijk van het type rubbersamenstelling. Het rubber in de onder druk staande ballen kan ook stijver zijn geworden, maar de algehele stijfheid van de bal verminderd als gevolg van verlies van luchtdruk.
samenvatting
enkele zeer interessante en verrassende waarnemingen komen voort uit de resultaten van deze proeven. Sommige van deze zijn:
- ballen kunnen na gebruik hoger stuiteren.
- ballen worden zachter bij gebruik.
- ballen verliezen tot een gram, zelfs na minimaal gebruik (als 30 stuitert en gooit met een balmachine als minimaal tellen).
- elke bal in een blik is verschillend in gewicht, diameter en veerkracht.
- elk blik van dezelfde fabrikant kan verschillend zijn.
- ballen stuiteren anders op verschillende assen.
- ballen zijn niet bolvormig.
- ballen veranderen van vorm tijdens het spelen.
- ballen stuiteren tot 5 inch verschillend tussen merken.
- sommige ballen / blikjes uit de schappen zijn mogelijk niet legaal.
- Bounce is afhankelijk van dagen uit het blik, gebruik en temperatuur.
- Fuzz treedt vroeg op tijdens de slijtage van de bal en wordt daarna afgescheurd (dit proces kan overdreven zijn met de balmachine).
dus, verschillen in overvloed. Blijkbaar zijn geen twee tennisballen, zoals geen twee vingerafdrukken, hetzelfde. Niemand kan dat bewijzen. Tot nu toe zijn alle 40 miljoen vingerafdrukken van de FBI verschillend, maar de volgende zou wel eens een identieke kopie kunnen zijn van nummer 12.583.912. Op dezelfde manier kan niemand bewijzen dat alle tennisballen anders zijn. Tot nu toe waren alle 26 ballen die we getest hebben verschillend, maar het is mogelijk dat we op een dag twee ballen vinden die hetzelfde zijn.
normale en Extra Duty ballen
Wat is het verschil? Regular duty vilt bestaat uit een combinatie van iets meer wol dan nylon vezels geweven op een katoenen drager. In de regel zijn regelmatige duty ballen ontworpen voor zachte oppervlakken zoals gras, tapijt en klei. Deze ballen hebben een strakkere weave, kortere dutje, en dus spelen een beetje levendiger en sneller door minder lucht wrijving en weerstand. Het strakkere weefsel is meer klei -, vuil-en vochtbestendig; binnenshuis laat het minder pluisreiniging achter op de baan en het remt fluffing door statische elektriciteit.
extra duty ballen zijn ontworpen voor harde oppervlakken zoals asfalt, beton en andere buitenhardcourts. Extra duty vilt heeft een hoger nylon gehalte, wat resulteert in een lossere weave. Nylon weeft niet zo strak als wol omdat het een veel gladdere vezel is. Dit zorgt ervoor dat het nylon om te bewegen en pluis. Een pluizige bal beweegt iets langzamer door de lucht. Nylon is beter bestand tegen slijtage dan wol, maar op een schurende, hardcourt oppervlak de pluis neigt te worden afgesneden als het vormt.
als u een gewone bal op een harde baan gebruikt, zal deze pluizen omdat de wol niet goed is tegen slijtage. Het zal ook sneller doorsijpelen. Als u een extra duty bal op gras of klei gebruikt, zal deze vuil in het losse weefsel oppakken en zwaarder worden. Als de bal wordt gefluft (van zowel de baan en veel spin shots), zal het de neiging om te blijven pluizig omdat er niet zo veel slijtage om het af te scheren. Dus als je de verkeerde bal voor het oppervlak gebruikt, krijg je ofwel een voortijdig kale bal of een slecht presterende harige.
als vuistregel kan een balvilt voor uw hond om in de achtertuin op te jagen 100 procent ongeweven Dacron of acryl zijn. Een goedkope massa merchandise bal zou kunnen hebben een vilt dat is 15 procent wol, en een prestatie bal zal worden geweven met ongeveer 50-60 procent wol, met extra duty types met meer nylon.
Zie alle artikelen van Crawford Lindsey, Rod Cross
uit het juli 2007 nummer
Permalink