ongeveer 30 % van het bouwland in de wereld is onproductief geworden aangezien 60% van de bodem is weggespoeld en afgezet in rivieren, beken en meren, waardoor deze waterlichamen vatbaar zijn voor overstromingen en verontreiniging met pesticiden in de bodem. Zodra de bodem verloren is gegaan, worden die gebieden gedeserteerd. Het kost vele eeuwen van zorgvuldig werk om deze landen weer productief te maken.
voorbeelden hiervan zijn over de hele wereld te zien. Bijvoorbeeld, de regio langs de Middellandse Zee in Noord-Afrika stond bekend als de “graanschuur van het Romeinse Rijk” tweeduizend jaar geleden. Echter, deze regio leed aanzienlijke ” landdegradatie tijdens de Romeinse periode zelf, als gevolg van hun landbouwtechnieken en expansie.”
de Great Dust Bowl in de Amerikaanse en Canadese prairies in de jaren dertig was het resultaat van oneigenlijke landbouwpraktijken die tot bodemverlies leidden. Uitgebreide diepe ploegen van de maagdelijke bovengrond van de Amerikaanse Great Plains tijdens het vorige decennium verdrongen de inheemse vegetatie, waardoor de bovengrond kon worden geveegd door de wind tijdens een uitgebreide droogte in de jaren 1930. dit leidde tot enorme stofstormen in Amerikaanse steden als Washington DC en New York, en de ineenstorting van de landbouw in 400.000 vierkante kilometer in Texas, Oklahoma, New Mexico, Kansas en Colorado.
vandaag vormt zich een gigantische vuilnisbak in het noordwesten van China en Mongolië. De jaarlijkse stofstormen die gebeuren in het voorjaar en overspoelen Beijing en andere Chinese steden zijn te wijten aan deze dustbowls die hebben gevormd als gevolg van overploegen en overbegrazing. Het stof uit deze gebieden komt ook Zuid-Korea elk jaar, en soms reist over de Stille Oceaan en in het westen van de VS en Canada.
bomen minimaliseren bodemerosie door afvloeiing van oppervlaktewater en overstromingen. Dit helpt de gezondheid van de bodem te behouden en voorkomt slibafzetting in waterlichamen. Studies hebben aangetoond dat hoe meer een landbouwsysteem lijkt op een natuurlijk bos in zijn bladerdak structuur, boomafstand en bodembedekking, hoe minder kans erosie is.Elk jaar verliest India ongeveer 5,3 miljard ton grond of 16,4 ton per hectare als gevolg van erosie. Van India ‘ s 3,2 miljoen vierkante kilometer, ongeveer 25% of 820.000 vierkante kilometer wordt geconfronteerd met woestijnvorming. Nog eens 40% of 1,26 miljoen vierkante kilometer wordt geconfronteerd met watererosie. Bijna 20% hiervan is zeer ernstige erosie met meer dan 40 ton grond per hectare per jaar. 10% van dit land wordt geconfronteerd met extreme erosie, waarbij 80 ton grond per jaar verloren gaat. 80 ton grond is ongeveer 5mm bovengrond per jaar.
erosie is vooral ernstig in de Himalaya en de Oost-en West-Ghats. Het hele Himalaya gebied is gevoelig voor bodemverlies. Bijvoorbeeld, alleen al in de staat Himachal Pradesh gaat jaarlijks ongeveer 280 miljoen ton grond verloren.
in de Oost-en West-Ghats gaat jaarlijks 40-50 ton per hectare verloren. Dit is ongeveer 3mm bovengrond per jaar. Het duurt 30-40 jaar om een millimeter bovengrond te vormen, en het duurt ongeveer 150mm bovengrond om een goed gewas te kweken. De gemiddelde bovengronddiepte in India is slechts ongeveer 180 mm. bij een erosiesnelheid van 5 mm per jaar zal de gehele bovengrond in 35 jaar verdwijnen.
en bodemerosie is geen recent verschijnsel in India. Het is al tientallen jaren een probleem. Dat is de reden waarom 170.000 vierkante kilometer land wordt beschouwd als al te hebben geleden bovengrond verlies in India. In 2010 heeft het land naar schatting 28.500 crore verloren als gevolg van aangetaste gronden. Dit is een verlies van 12% van de totale waardeproductiviteit van deze landen.
het bodemverlies per hectare in landbouwgrond is vijf tot tien keer zo groot als het bosareaal. Tijdens perioden van zeer zware regenval kan landbouwgrond tot 26 keer meer bodem verliezen dan bossen. Deze gevoeligheid onder zware regenval is vooral significant gezien het feit dat klimaatveranderingsmodellen meer perioden van zware regen voorspellen op het Indiase subcontinent.
Boombedekking speelt een belangrijke rol bij het tegengaan van bodemerosie en bij het voorkomen van aardverschuivingen in heuvelachtige gebieden. In een studie gedaan in de Alaknanda Vallei van de Uttarakand Himalaya, bleek dat de aardverschuiving voor open en gedegradeerde dennenbossen 2-3 keer hoger was dan voor gezonde dennenbossen. De dichtheid van het dennenbos bleek de hellingsstabiliserende factor te zijn.
grond wordt beschermd onder boombedekking vanwege het strooisel – de bladeren en takken die onze schuur bij de boom en vallen op de grond. Wanneer de grond vrij is van strooisel en bedekking, stroomt het water vrij en kan het de grond mee nemen. Dus, samen met het planten van bomen, ervoor te zorgen dat de grond – de understorey en bladafval – onder de bomen niet wordt verstoord is ook van cruciaal belang. Volgens de voedsel-en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties zijn bos-en boomgewas-plantages waar de bodembedekking werd verstoord, gevoeliger voor erosie dan gebieden waar de bodembedekking ongestoord was.
Bodemherstel door boomaanplanting
in het löss-Plateau in China werd tussen 1994 en 2005 bijna een miljoen hectare aangetaste grond herbebost in de wei en de Yellow river bekkins. In de jaren tachtig en negentig had de aantasting van de bodem en de vegetatie van de regio een daling van de voedselproductie tot gevolg, waardoor het watertransport en de luchtkwaliteit in zowel nabijgelegen als verre steden werden aangetast. De erosie van de bodem was op zo ’n ernstig niveau dat bijna 90% van het sediment dat de Gele Rivier binnendrong – een van China’ s grootste rivieren – te wijten was aan het plateau.In samenwerking met de Wereldbank investeerde China in zes bosbouwprogramma ‘ s, gericht op ongeveer 1100 kleine rivieren en beken in het plateau. Over een periode van tien jaar heeft dit initiatief geleid tot meer voedselzekerheid, een toename van de graanproductie per hoofd van de bevolking, 89.600 hectare nieuwe landbouwgrond en een vermindering van het sediment in het water met 99%.
soortgelijke werkzaamheden zijn in de hele wereld verricht. Zo werkte de Amerikaanse overheid vanaf 1935 samen met boeren om de Coon valley rivershed te herstellen. Door het planten van bomen en andere initiatieven is de boombedekking gestegen van 37% in 1939 tot 50% in 1993. De resultaten waren onder meer betere waterstanden in het droge seizoen in de rivier, minder overstromingen en gezondere bodem.