je wacht ages for Christopher Eccleston om zijn rol als tv ‘ s dwalende Time Lord te herhalen, en dan voordat je het weet, een tweede set van audio is langs hot op de hielen van de eerste. De tijd wacht op niemand, lijkt het, en zeker niet op deze.
Doctor Who van Big Finish: De negende Doctor Adventures zag de terugkeer van Eccleston naar de rol zestien jaar nadat hij voor het laatst sierde onze schermen in Doctor Who, en het was net alsof hij eigenlijk nooit had verlaten de TARDIS. Gelukkig, de kloof tussen Eccleston ‘ s optredens voor grote Finish is aanzienlijk korter dan dat, dus slechts drie maanden na zijn eerste uitje op audio, we hebben de negende dokter terug aan het roer, het instellen van een koers voor meer timey-wimey shenanigans.
de titel van de set is ontleend aan het bord dat aan de buitenzijde van de Politiebox van het schip is bevestigd, maar in plaats van de beloofde officieren en auto ‘ s, worden hier de oproepen om hulp beantwoord door een 900+ jaar oude Gallifreyan met een speciale voorliefde voor het redden van de dag. In tegenstelling tot de vorige set – ‘Ravagers’ – die een continu verhaal vertelde over de drie delen, krijgen we hier een trio van afzonderlijke verhalen, die het volledige bereik van het formaat van de serie helpen demonstreren, door ons door tijd en ruimte te nemen.
LEES MEER: The Designated Mourner / Grasses Of A Thousand Colors / The Earth Moves-Audio Drama Review
toen Russell T. Davies showrunner was voor de revival van het programma, had hij een voorkeurspatroon van het openen van zijn serie met een hedendaags Earthbound story, een futuristisch verhaal, en een set in het verleden; Big Finish lijkt dat deze keer ter harte te hebben genomen, zoals Davies ‘basisidee is gebruikt, met’ reageer op alle oproepen ‘ die ons een modern avontuur geeft, gevolgd door een avontuur dat plaats vindt in de geschiedenis van de aarde, en ten slotte een episode die ons wegvoert naar de ruimte en de verre toekomst.
de opener – ‘Girl, Deconstructed’, door Lisa McMullin-ziet de plotselinge verdwijning van tientallen kinderen; een dergelijk geval wordt onderzocht door vermiste personen DC Jana Lee (Pearl Appleby), met een meisje genaamd Marnie (Mirren Mack) lijkt te zijn weggelopen na een ruzie met haar vader (Forbes Masson). Echter, de Doctor is al op het toneel, en hij lijkt te voelen dat Marnie – evenals de andere verdwenen kinderen – eigenlijk een stuk dichter bij huis kan zijn dan iemand vermoedt…
‘Girl, Deconstructed’ is een zeer sterke start voor de set, het zien van Eccleston en Appleby spelen goed uit elkaar hier, en het vormen van een ersatz Arts en metgezel relatie die prachtig werkt (met de negende Doctor reizen alleen op dit punt, nog niet hebben ontmoet met Rose Tyler). Het hebben van een kleine cast van personages en acteurs maakt het verhaal voelt erg strak en bevat, die helpt om dingen te bewegen langs op een redelijk oud tempo, en zorgt ervoor dat je focus stevig wordt gehouden op de kern van het plot, zonder enige afleiding.
LEES MEER: Prophecy (1979)-Blu – ray recensie
als er iets is wat mars ‘Girl, Deconstructed’ überhaupt doet, dan moet het zijn dat het helaas erg sterk aanvoelt – zij het onbedoeld-als een herkansing van de aflevering ‘Fear Her’ uit 2006, die opnieuw ging over het idee dat veel kinderen vermist zouden worden, en de redenen hiervoor in beide verhalen zijn vrij gelijkaardig. Maar omdat’ Fear Her ‘een nogal zwak verhaal was, is’ Girl, Deconstructed ‘uiteindelijk een veel beter product, dus het weet eigenlijk niet te veel te lijden te hebben van zo’ n vergelijkbaar idee.
de vulling in deze Eccleston sandwich is ‘Fright Motif’, van Tim Foley. Een muzikant genaamd Artie Berger (Damian Lynch) speelt zich af in het naoorlogse Parijs en lijkt al zijn vertrouwen in zijn vermogen om te spelen te hebben verloren. Echter, iets verschrikkelijks achtervolgt Artie door de stad, waardoor dood en vernietiging in zijn kielzog. Alleen een mysterieuze zogenaamde pianostemmer – die uit het niets is verschenen-lijkt te weten wat er aan de hand is, maar gaat hij de dag kunnen redden, of zal Artie ‘ s nummer een plotse crescendo bereiken?Gedurende zo ’n sensueel geladen periode, na het grote conflict van de Tweede Wereldoorlog, en zich verdiepen in de Jazzclubscene van Gay Paree, speelt seksualiteit een belangrijke rol in’Fright Motif’. Toen Doctor Who terugkeerde naar tv-schermen, het openlijk omarmd gay, bi, pan, en andere levensstijlen, die zeer vooruitstrevend was voor een programma van zijn soort op het moment; ‘Fright Motif ’toont de seksualiteit van sommige personages op een niet-sensationele manier, maar je kunt alleen maar voelen dat de huidige herhaling van de show zou worden beschuldigd van’ wakker ‘ te zijn door een bepaalde sectie van fandom als het hetzelfde zou doen.
Lees meer: Terminator 2: Judgment Day-Throwback 30
net als’ Girl, Deconstructed ‘lijdt’ Fright Motif’ er eerder aan dat het helaas te dicht bij één van de op televisie uitgezonden afleveringen ligt – in dit geval Richard Curtis ”Vincent And The Doctor’. Met een creatieve figuur wordt kreupel door depressie, verliest al hun mojo, en het vinden van een dodelijk wezen wordt aangetrokken tot hen in een historische Franse lokale, Het voelt gewoon te verwant aan wat eerder kwam. De uitvoering wordt ook gehinderd door Lynch ‘ s wat lugubere draai als Artie, die – ironisch genoeg, voor iemand die een muzikant speelt – nogal vlak en één noot is.Misschien wel de sterkste van de drie afleveringen is Timothy X. Atack ’s verhaal’ Planet of the End’. Het beantwoorden van een noodoproep, de arts wordt aangetrokken om de verlaten mausoleum wereld van Occasus bezoeken – verlaten, dat wil zeggen, afgezien van een resident AI (Margaret Clunie), die is begonnen met het ontwikkelen van een persoonlijkheid. De dokter ontdekt al snel dat er plannen op stapel staan, oude plannen die hem een wanhopige strijd zouden kunnen laten voeren voor zijn huidige en toekomstige leven, om zijn permanente residentie te voorkomen…
omdat Eccleston ‘ s Arts op dit moment geen permanente sidekick of reisgenoot heeft, is het een waar genoegen om te horen dat hij een reeks tijdelijke assistenten en maatjes heeft om mee samen te werken, waardoor hij een reeks verschillende persoonlijkheidstypes heeft om mee te communiceren en af te stuiteren. Clunie ‘ s AI karakter is nogal vertederend, en haar geleidelijke zelfactualisatie in de loop van het uur is gewoon geweldig om te horen; ze werkt ook goed met Eccleston, en ze maken een prachtige koppeling, waardoor je meer van het duo wilt horen.
LEES MEER: A Tale of Two Sisters (2003) – Blu-ray recensie
Eccleston zelf is consequent goed in alle afleveringen in ‘response To All Calls’, maar hij schittert echt in ‘Planet of the End’, omdat hij hier Materiaal krijgt dat hem op een aantal manieren rekt, waardoor hij ruimte krijgt om ons een echte barnstormer van een performance te leveren. Als er enige twijfel was over zijn inzet om de dokter op audio te reprisen, zou ‘Planet of the End’ voor eens en voor altijd aan zulke gedachten moeten voldoen, omdat hij zijn rol met veel energie en enthousiasme aanvalt, en laat zien waarom het zo jammer is dat we allemaal hebben moeten wachten om het potentieel van zijn dokter volledig te realiseren.
‘response To All Calls ‘is een andere winnaar van Big Finish, en een nog perfecter springpunt voor toevallige luisteraars dan met Eccleston’s audio-debuut in May’ s ‘Ravagers’. Met een stijging van de algehele kwaliteit duidelijk hier, kunnen we alleen maar hopen dat het blijft voor de rest van Eccleston ‘ s huidige run, en we krijgen nog veel meer audio avonturen te komen. Net als de negende Dokter, zijn we een en al oor.