dit artikel heeft mijn ogen geopend voor de diepten van het lijden van Maria op een geheel nieuwe manier. Ik denk dat de meeste Christenen geen idee hebben hoeveel ze geleden heeft. Je lijdt altijd meer als je kunt zien wat jij of een geliefde van tevoren zal lijden, en hoe langer je je ervan bewust bent en moet wachten, en hoe meer details je erover weet, hoe erger je lijden zal zijn. Dat heeft Mary 33 jaar meegemaakt.Ik wist dat het aan Maria was geopenbaard dat Jezus een verschrikkelijke dood zou sterven toen Simon haar vertelde dat een zwaard haar hart zou doorboren, maar ik was niet zeker of alle details op dat moment ook aan haar werden geopenbaard. Dit artikel maakt duidelijk dat Maria aan de Heilige Birgitta openbaarde dat op dat moment alles wat Jezus zou lijden aan haar bekend werd gemaakt, zodat ze kon lijden en met hem in de geest gekruisigd kon worden. Dit bevestigt wat ik heb geleerd van de openbaringen in het leven van de Heilige Maagd Maria, waarin stond dat Maria Jezus zo liefhad dat ze God de vader vroeg om haar toe te staan elk stukje van Jezus ‘ pijnen, smarten en kwellingen te ervaren zoals hij ze ervaart. Vroeger dacht ik dat ze alleen leed toen ze hem voor het eerst zag lijden door de handen van de Romeinen, maar nu begrijp ik dat om de mede-Verlosser van de wereld met hem te zijn, ze precies moest lijden zoals hij deed, alleen door haar eigen lichaam. Haar liefde Verenigde haar perfect met hem, dus natuurlijk zou ze het voelen als hij in nood was, net zoals ze zou delen in zijn grootste vreugden.
“Maria ontving met de grootste kalmte de aankondiging dat haar zoon zou sterven, en altijd vreedzaam onderworpen aan het; maar wat een verdriet moet ze voortdurend hebben geleden, het zien van deze beminnelijke Zoon altijd in de buurt van haar, het horen van hem woorden van eeuwig leven, en getuige zijn heilige gedrag! Abraham leed veel gedurende de drie dagen die hij met zijn geliefde Izak voorbijging, nadat hij wist dat hij hem zou verliezen. O God, niet voor drie dagen, maar voor drie en dertig jaar had Maria te verduren een gelijk verdriet! Maar zeg ik zoiets als verdriet? Het was net zo veel groter als de Zoon van Maria was mooier dan de zoon van Abraham. De Heilige Maagd zelf onthult aan de Heilige Birgitta dat er geen uur was dat dit verdriet haar ziel niet doorboorde: “zo vaak, zo vervolgt ze, als ik naar mijn zoon keek, zo vaak als ik hem in zijn doeken wikkelde, zo vaak als ik zijn handen en voeten zag, zo vaak werd mijn ziel zogezegd in Nieuw verdriet verzonken, want ik dacht hoe hij gekruisigd zou worden”.”Omdat Jezus, onze koning en zijn Allerheiligste Moeder, uit liefde voor ons niet hebben geweigerd om zulke wrede pijnen gedurende hun hele leven te lijden, is het redelijk dat we tenminste niet klagen als we iets moeten lijden. Jezus, gekruisigd, verscheen eens aan Zuster Magdalen Orsini, een Dominicaan, die lang geleden onder een grote beproeving had geleden, en moedigde haar aan om door die kwelling bij hem aan het kruis te blijven. Zuster Magdalen antwoordde klagend: ‘O Heer, u werd slechts drie uur aan het kruis gemarteld en ik heb mijn pijn vele jaren geleden.’De Verlosser antwoordde toen:’ Ah, onwetende ziel, wat zeg je? vanaf het eerste moment van mijn conceptie leed ik in mijn hart alles wat ik daarna aan het kruis moest sterven.’Als we dan ook lijden en klagen, laten we ons dan voorstellen dat Jezus en zijn moeder Maria dezelfde woorden tot ons richten’.
ik moet dit onthouden wanneer ik door lijden ga dat ondraaglijk lijkt en alsof het nooit zal eindigen. Ik heb vaak onwetend mijn lijden vergeleken met dat van Jezus en had precies dezelfde gedachte. Nu begrijp ik dat Jezus zijn hele leven al het lijden kende dat hij zou moeten doorstaan. Elk moment was in zijn hoofd. Dat zou verklaren waarom hij nooit lachte. Het is moeilijk om te lachen als je je in je achterhoofd constant herinnert hoe je gemarteld en gedood zult worden, hoe je supporters je zullen verraden, hoe je bespot zult worden, en hoeveel zielen je nog steeds zullen afwijzen en uiteindelijk naar de hel zullen gaan. Elke keer als hij iemand zag zondigen of lijden, moet het hem herinnerd hebben aan al onze zonden, die hij zou moeten dragen om ons te redden, en aan de bijna ondraaglijke pijn die hij zou moeten ervaren, samen met zijn passie en dood. Het moet zijn alsof je je hele leven doorging met een gigantische stormwolk boven je hoofd. Zelfs momenten van vreugde en geluk zouden Bitterzoet zijn omdat ze je eraan zouden herinneren dat je niet lang blij en gelukkig kon blijven.
ik weet niet of Jezus ooit lachte of niet, maar zelfs als hij dat deed, het was niet een keer opgenomen in de Bijbel, en ik denk dat dat is omdat hij wilde dat we de ernst van zijn offer voor ons erkennen. Als ons werd verteld dat hij om bepaalde dingen lachte, zou dat afleiden van de heiligheid en plechtigheid van het intense lijden dat hij op elk moment van zijn leven onderging. Ik denk dat hij ons wilde laten begrijpen dat zelfs als hij niet leed aan externe omstandigheden, hij nog steeds een zwaar kruis droeg dat alles wat hij deed in het leven veel pijnlijker maakte dan we ons ooit konden voorstellen.Stel je voor dat je vanaf je geboorte weet dat je op je 33ste verraden zou worden door bijna iedereen van wie je hield, gemarteld en gekruisigd zou worden. Niet alleen dat, maar dat je de ergste verleidingen van de duivel moet verdragen. Nog erger, stel je voor dat je een oneindige liefde voor de mensheid hebt, en toch, ondanks het maken van dit perfecte offer van je leven voor de hele mensheid, zou het allemaal voor niets zijn voor vele zielen, die uiteindelijk je genade en genade zouden verwerpen en ervoor zouden kiezen om in plaats daarvan naar de hel te gaan. Dat moet het ergste lijden van Jezus geweest zijn. Ik denk niet dat de angst voor de dood en het lijden van zijn menselijke aard de ergste kwelling was die hij ervaarde. Ik denk dat het de wetenschap was dat het niet uitmaakt hoeveel hij van ons hield, er nog steeds velen van ons zouden zijn die die liefde zouden afwijzen. Ik geloof dat het kruis dat hij zijn hele leven moest dragen, net zo zwaar was als het eigenlijke kruis dat hij droeg, en hem evenveel leed bezorgde als de pijn in de tuin van Getsemane. In feite kunnen we het zien als de pijn van de tuin die zich over zijn hele leven uitstrekte. In beide gevallen droeg hij het gewicht van onze zonden en het was zwaar op zijn schouders, alleen in de tuin was het allemaal geconcentreerd in een korte periode van tijd, dus het was intenser.Stel je nu voor dat je al deze kwelling doormaakt en geen enkele troost van God krijgt. Wanneer we onze kruisen dragen, hebben we de hoop dat we vertroostingen van God ontvangen, en wanneer we erom vragen, ontvangen we ze soms om ons geloof te versterken en onze kruisen gemakkelijker te dragen te maken. Maar Jezus ontving geen van deze vertroostingen. Hoe weten we dit? Omdat hij het aan de Heilige Margaretha van Cortona openbaarde:
” het leven van onze liefdevolle Verlosser was allemaal vol verwoesting en verstoken van alle troost. Het leven van Jezus was die grote oceaan, die alle bitter was, zonder enige druppel zoetigheid of troost; want uw ondergang is groot als de zee.:Dit is wat Onze-Lieve-Heer aan St.Margaretha van Cortona heeft geopenbaard, toen hij tegen haar zei dat hij in zijn hele leven nooit een zinnige Troost heeft ervaren.”
(overgenomen uit’ The Passion and Death of Jesus Christ ‘ door St.Alfons)
als je dat combineert met het gewicht van onze zonden die om zijn nek hangen, en de dreigende dreiging van zijn lijden en dood aan de horizon, kunnen we beginnen om een nauwkeuriger gevoel te krijgen van hoeveel Jezus leed, en hoeveel hij verborg voor ons uit nederigheid.Als we het lijden van Jezus en Maria in dit licht zien, draagt het bij aan de betekenis ervan en helpt het ons ons eigen lijden anders te bekijken. We kunnen troost vinden in het feit dat het niet uitmaakt hoe lang we een bepaald kruis dragen, zelfs al is het voor ons hele leven, God ons de genade zal geven om het te dragen, net als Jezus en Maria deden. Maar het lijden van Jezus was zoveel erger omdat hij perfect was. Als je nooit ondeugden hebt gehad omdat je elke deugd perfect hebt beleefd gedurende je leven, dan begrijp je de zonde oneindig veel beter, en word je dus oneindig veel meer gekwetst als mensen tegen je zondigen. Evenzo, toen hij die zonden aan een kruis moest dragen, waren ze oneindig zwaarder voor hem dan voor ons omdat Zijn oneindige goedheid de antithese is van het kwaad van de zonde. Als je volmaakt bent, zoals Jezus is, hoe kwaadaardiger iets is, hoe meer het je verwondt, omdat het van je glorie aftrekt in de mate dat het kwaadaardig is.Omdat Jezus en Maria zondeloos waren, moesten ze hun hele leven dit enorm zware kruis op hun rug dragen, maar ze stonden niet toe dat het hen angstig of boos maakte. In plaats daarvan, ze gewillig en gretig gedragen het elke stap van de weg. Ze hadden een volmaakte innerlijke vrede ondanks dit lijden omdat hun wil perfect Verenigd was met die van de vader, dus ze wisten dat dit lijden een deel was van zijn wil, dat is alles wat ze wensten in het leven. Dus, er was geen hoeveelheid lijden en geen hoeveelheid tijd dat ze niet bereid waren om dat lijden te dragen om ons te redden en te verlossen, uit liefde voor ons. Ook al verdienden ze nooit zo ‘ n lijden als wij, ze klaagden er nooit over of dachten dat ze er boven stonden, omdat ze perfect zachtmoedig en nederig waren.Dus als we lijden, hoe erg het lijden ook is, of hoe lang het ook duurt, moeten we Nooit toestaan dat het ons denken verandert of de manier waarop we met God en anderen omgaan. We moeten dankbaar zijn dat God ons dit bittere medicijn in kleine doses geeft, en dat we nooit het geheel hoeven te zien van alle kruisen die we in de toekomst zullen moeten dragen. Alleen iemand die vol van genade is kan de kracht hebben om dat te zien en niet overweldigd worden, zoals Maria deed. Daarom moeten we ons nooit zorgen maken over de toekomst, want God geeft ons alleen genoeg genade om onze kruisen dag voor dag te dragen. Het lijden van Jezus en Maria geeft ons het perfecte voorbeeld van hoe om te gaan met elke hoeveelheid lijden met geduld, nederigheid en liefde. Mijn doel is om ernaar te streven om dat voorbeeld elke dag van mijn leven na te volgen, wetende dat God niet verwacht dat ik het gewicht van al mijn zonden op mijn rug draag, maar om de kruisen te dragen die mij gegeven zijn met hetzelfde geduld, nederigheid en liefde dat Jezus en Maria hun kruisen mee droegen.