iets over hoe de hoogte wordt gemeten, in het bijzonder het nulpunt voor die meting.
als je de hoogte van iets op aarde meet, is er een neiging om het te meten met betrekking tot iets tastbaars. Het centrum van de aarde is niet gemakkelijk toegankelijk, en tot ongeveer 50 jaar geleden, hadden we niet echt een goed idee over waar het precies was beter dan ongeveer 20-30 m. niet echt ideaal om te gebruiken als een nulpunt voor hoogtemetingen.
bovendien is de vorm van de aarde zo dat de beste benadering van een eenvoudige wiskundige figuur een ellipsoïde is. Dit betekent dat een punt op het oppervlak van de ellipsoïde op de evenaar veel verder van het centrum van de aarde verwijderd is dan een punt op het oppervlak van de ellipsoïde op de pool, ongeveer 20 kilometer. Nogmaals, dit maakt het een beetje lastig om het middelpunt van de aarde als nulpunt te gebruiken.
omdat het toegankelijk was en vrij consistent leek, werd de zeespiegel enkele honderden jaren gebruikt als basis voor hoogtes. Nivellering, als een middel om hoogteverschillen te bepalen, werd enkele duizenden jaren geleden ontwikkeld, en dus als technologie ontwikkeld om hoogtemeting te spreiden over bredere gebieden, na de 1550-1650 ad landmeetkundige revolutie, een consistente nul was nodig. Binnen de meetnauwkeurigheid van die tijd was de zeespiegel hier goed voor. Maar in de jaren 1800 was onze nivelleringsnauwkeurigheid zodanig geworden dat we gemakkelijk de verschillen in zeeniveau konden meten op verschillende plaatsen langs dezelfde kust, en later tussen de kusten. We hebben hier jarenlang mee geknoeid, totdat we zo ’n 50-60 jaar geleden actief begonnen met het bepalen van geo’ s als een beter verticaal gegeven. Merk op dat een datum geoid is meestal ontworpen om de zeespiegel te benaderen over een bepaalde regio, en in het geval van EGM2008, de hele planeet.
dit is een zeer korte geschiedenis over het bepalen van het nulpunt voor een hoogtemeting.
nu, als het gaat om Mt. Everest, we hanteren dezelfde criteria voor ‘hoogte’ als we doen voor al het andere, dat wil zeggen, verticale hoogteverschil boven een specifiek gegeven. In dit geval zal het gegeven de nul voor de regio zijn, en traditioneel kwam het uit India, want dat is waar het onderzoek dat de hoogte van Mt vaststelde. Everest kwam uit. Als we meten van dat gegeven tot de top van Mt. Everest, we krijgen een bepaald cijfer. Als we dit vergelijken met andere plaatsen op aarde, gebaseerd op het hoogteverschil tussen de toppen van die bergen en hun lokale hoogte datum oppervlak, vinden we die Mt. Everest heeft het grootste hoogteverschil tussen zijn piek en het relevante lokale gegeven.
als u de hoogte van een berg meet met behulp van GNSS (in de volksmond GPS), is het hoogte-nuloppervlak van het systeem de ellipsoïde, niet de geoid. Je kunt dit corrigeren, maar als je dat niet doet, blijkt dat wat de hoogste berg betreft, het geen verschil maakt. De hoogte van bergtoppen boven de ellipsoïde meting Hebben Nog Mt. Everest aan de leiding. Mt. Everest, op 8.848 m boven datum, is 230 m hoger dan K2, die in dezelfde regio, terwijl je moet gaan tot minder dan 7.200 m boven datum voordat je een berg die buiten die algemene regio, waar de Indiase en Euraziatische platen zijn in botsing.
als u bergen wilt meten met verschillende nulpunten, krijgt u verschillende resultaten. Als u uw nul als de basis van de berg en laat die onder de zeespiegel, dan is Mauna Kea een hogere berg, hoewel 6,005 m is onder de zeespiegel en 4,205 m is boven de zeespiegel. Dit geeft alle eilanden een enorm voordeel, omdat Bergen op het land vaak deel uitmaken van ranges, en dus kan de ‘basis’ van de berg ver boven de zeespiegel liggen, omdat het omringd is door andere bergen. Het leidt tot inconsistente vergelijkingen.
als je het middelpunt van de aarde als nulpunt wilt gebruiken, dan krijgen Bergen op de evenaar een enorme verhoging in hoogte, en Mt. Chimborazo in Ecuador is ‘het hoogst’, want hoewel het 6.248 m boven het lokale hoogtempo ligt, ligt dat gegeven ongeveer 5,5 km verder van het centrum van de aarde dan het hoogtempo rond Mt. Everest.
het probleem bij het gebruik van het middelpunt van de aarde voor een hoogte-gegeven, afgezien van de hierboven genoemde punten, is dat dergelijke metingen ervan uitgaan dat de aarde bolvormig is. Metingen boven het lokale gegeven hebben betrekking op lokale effecten en de realiteit van het leven op aarde, en vervormen onze ideeën over wat ‘hoogte’ betekent niet. Als je kunt hakken en veranderen waar het nulpunt is voor metingen die bij jezelf passen, dan hebben we nul consistentie en ‘hoogte’ wordt grotendeels betekenisloos, en zeker alle metingen zijn op dezelfde manier betekenisloos.
Mt. De Everest is de hoogste berg op Aarde omdat hij de grootste hoogte heeft boven zijn plaatselijke hoogtegetal, een gegeven dat de zeespiegel benadert. Mauna Kea kan worden beschouwd als de grootste berg in termen van afstand van boven naar beneden, omdat de basis is de zeebodem. Mt. Chimborazo is de berg die zijn piek het verst van het centrum van de aarde heeft. Maar je wilt niet snel en losjes spelen met terminologie als ‘hoogte’, omdat het je zou kunnen bijten.