een groter bereik wordt beschouwd als een voordeel voor een vechter. In de UFC, wordt het bereik gemeten van de vingertoppen van de middelvinger van een uitgestrekte arm aan de andere. Tijdens het berekenen van het bereik, worden vechters verondersteld om hun armen naar de zijkant op te tillen, parallel aan de grond op schouderhoogte. Ook wordt het beenbereik van een vechter gemeten van hun heupbeen tot hun hiel.
een andere veelgebruikte methode om het bereik van een UFC-vechter te beoordelen is door hun Apenindex te berekenen.
om de Apenindex te berekenen wordt de hoogte van een jager afgetrokken van zijn spanwijdte. Over het algemeen komt dit neer op een verhouding van 1:1. Echter, in het geval van sommige getalenteerde atleten, zoals Jon Jones (AI: 111,2%) en Kevin Lee (AI: 111,6%), is de variantie tussen armspanwijdte en hoogte vrij significant.
is de reach-meting in UFC nauwkeurig?Veel scholen beweren dat het berekenen van reach op de manier waarop UFC dat doet ineffectief kan zijn bij het beoordelen van het werkelijke reach advantage van een vechter. Bijvoorbeeld, voormalig UFC vedergewicht kampioen, Max Holloway, heeft een bereik van 69 inch. Dit is minder met bijna 2,5 inch in vergelijking met het bereik van zijn voormalige tegenstander Alexander Volkanovski.
toen de twee gevechtsvliegtuigen tegenover elkaar stonden in de achthoek, bleek dat Volkanovski het reach advantage alleen op papier had. Deze discrepantie kan worden toegeschreven aan de incorporatie van schouderbreedte bij het berekenen van het bereik van een vechter.
ook het uitrekken van de handen kan leiden tot onnauwkeurige metingen. UFC fighters punch met hun vuisten gesloten, en dus, in plaats van het meten van vingertop naar vingertop, bereik moet worden gemeten van vuist tot vuist.
de lichaamsverhoudingen en de lengte zijn maatstaven die zorgvuldig moeten worden overwogen bij het berekenen van het bereik. Beenbereik van een vechter hangt ook af van deze metrics en dus alleen rekening houden met de lengte van de benen van een vechter zou leiden tot onnauwkeurige resultaten.
het ‘Tale of the Tape’ voor elke wedstrijd bevat ‘reach’ als een van de kenmerken voor het vergelijken van twee vechters. Dit betekent het belang van reach en hoe het een cruciale rol speelt in de manier waarop een gevecht zich afspeelt. Daarom moeten boksen en MMA een methode bedenken die de beoordeling van reach advantage op een doeltreffende manier mogelijk maakt.
