Bullinger had gelijk. Er werden vier gekruisigd met Christus.
het citaat hieronder is publiek domein:
misleiding door traditie en de onwetendheid van de Schrift van de kant van middeleeuwse Schilders, is het algemene geloof dat slechts twee werden gekruisigd met de Heer. Maar de Schrift zegt dat niet. Het stelt dat er twee “dieven” (Gr. lestai = Rovers, Matt. 27:38. Marcus 15: 27); en dat er twee “malefactors” (Gr. kakouryoi, Lucas 23: 32).
er wordt ook vermeld dat beide Rovers hem beschimpten (Matt. 27:44. Marcus 15: 32); terwijl in Lucas 23: 39 slechts een van de boosdoeners “schold op hem”, en “de ander berispte hem” voor dit doen (vers 40). Als er slechts twee waren, is dit een echte discrepantie; en er is nog een, want de twee boosdoeners werden “met hem geleid om ter dood gebracht te worden” (Lucas 23:32), en toen zij op Golgotha kwamen, “kruisigden zij hem en de boosdoeners, de een aan de rechterhand en de ander aan de linkerkant” (vers 33).
maar de andere discrepantie is volgens Matteüs, dat na het scheiden van de klederen, en na “zitten ze hem daar bekeken”, dat “toen” er twee rovers gekruisigd met hem, een aan de rechterhand en de andere aan de linkerkant” (Matteüs. 27:38. Marcus 15: 27). De twee boosdoeners waren al” met hem geleid “en werden daarom” met hem gekruisigd”, en voordat de twee rovers werden gebracht.
de eerste twee (malefactors) die met hem werden “geleid” werden aan weerszijden geplaatst. Toen de andere twee (rovers) veel later werden gebracht, werden ze ook op dezelfde manier geplaatst, zodat er twee (een van elk) aan weerszijden, en de Heer in het midden. De boosdoeners waren daarom dichter bij elkaar, en als ze van binnen waren konden ze beter met elkaar praten, en de ene met de Heer, zoals opgetekend (Lucas 23:39-43).
John ‘ s verslag bevestigt dit, want Hij spreekt alleen van plaats, en niet van tijd. Hij spreekt in het algemeen over het
feit : “waar zij Hem kruisigden, en met hem anderen, twee aan deze en gene zijde, en Jezus in het midden” (Johannes 19: 8). In Openb. 22: 2 hebben we dezelfde uitdrukking in het Grieks (enteuthen kai enteuthen), die nauwkeurig “aan weerszijden”wordt weergegeven. Dus het moet hier worden weergegeven:”en met hem anderen, aan weerszijden”.
maar Johannes verklaart verder (19: 32, 33): “toen kwamen de soldaten en braken de benen van de eerste, en van de andere die met hem gekruisigd was. Maar toen ze kwamen (Gr. = als zij tot Jezus gekomen waren, en zagen, dat hij reeds dood was, braken zij zijn benen niet.”Als er slechts twee (een aan beide zijden) de soldaten zouden niet tot de Heer zijn gekomen, maar zou hem voorbij zijn gegaan, en dan weer terug. Maar zij kwamen tot hem, nadat zij de benen van de eerste twee gebroken hadden.
Er worden twee woorden gebruikt van de “andere” en “anderen” in Johannes 19: 32 en Lucas 23:32 (zie Ap. 124. 1). In de vorige passage lezen we: “ze remmen de benen van de eerste en van de andere.”Hier is de Griek allos die de andere (de tweede) van de twee is wanneer er meer zijn (zie Matt. 10:23; 25:16, 17, 20; 27:61; 28:1. John 18:15, 16; 20:2, 4, 8. en Openb. 17: 10).
in de laatste passage (Lucas 23:32) is het woord heteros = verschillend (zie Ap. 124. 2): “en anderen ook, twee werden geleid met hem.”Deze waren verschillend (*1) van hem met wie ze werden geleid, niet verschillend van elkaar; want ze waren “in dezelfde veroordeling”, en “rechtvaardig”, terwijl hij “niets verkeerds had gedaan” (verzen. 40, 41).
uit dit bewijs is dus duidelijk dat er vier” anderen “met de Heer gekruisigd zijn; en dus zijn er aan de ene kant Geen “discrepanties” , zoals beweerd wordt; terwijl, aan de andere kant, elk woord en elke uitdrukking, in het Grieks, krijgt (en geeft) zijn eigen exacte va 473 lue, en zijn volledige betekenis.
om aan te tonen dat we niet zonder bewijs zijn, zelfs uit de traditie, kunnen we stellen dat er een “Golgotha” te zien is in Ploubezere bij Lannion, in de Cotes-du-Nord, Bretagne, bekend als Les Cinq Croix (“de vijf kruisen”). Er is een hoog kruis in het midden, met vier lagere, twee aan weerszijden. Er kunnen andere gevallen zijn die we niet hebben gehoord.
” in the Roman Catholic church … de altaarplaat of” tafel ” alleen is gewijd, en als teken van dit zijn gesneden in de bovenzijde vijf Griekse kruisen, een in het Midden en een in elke hoek … maar de geschiedenis van de oorsprong en ontwikkeling van deze praktijk is niet volledig uitgewerkt” (Encycl. Brit., 11th (Cambridge) ed., vol. 762, 763). Deze praktijk kan eventueel worden verklaard door het onderwerp van deze bijlage.