in het algemeen is een oligarchie een regeringsvorm die gekenmerkt wordt door de heerschappij van enkele personen of families. Meer in het bijzonder werd de term gebruikt door de Griekse filosoof Aristoteles in tegenstelling tot de aristocratie, wat een andere term was om de heerschappij van een bevoorrechte paar te beschrijven. Echter, voor Aristoteles betekende een aristocratie Heerschappij door de beste leden van de samenleving, terwijl een oligarchie werd gekenmerkt door de heerschappij van de weinigen voor corrupte en onrechtvaardige doeleinden.
hoewel de term in het algemeen uit de gratie is gevallen, wordt oligarchie soms gebruikt om een regering of samenleving te beschrijven waarin heersers worden geselecteerd uit een kleine klasse van elites. Deze elites oefenen macht uit voor hun klasse in plaats van voor het grotere goed. In Duitsland geboren, Italiaanse socioloog Robert Michels bedacht de uitdrukking “ijzeren wet van de oligarchie,” die stelt dat er een onvermijdelijke neiging van organisaties om minder democratisch en meer oligarchisch na verloop van tijd.In de moderne tijd is “oligarchie” een term die algemeen wordt gebruikt voor China en Iran. China beschrijft zichzelf als een communistische “Volksrepubliek”, maar het leiderschap van het land is door een select aantal gedurende enkele decennia gehandhaafd. Leden van de oligarchie zijn degenen die deel uitmaakten van de Communistische Partij en de revolutie in 1949, evenals degenen die in rijkdom en macht kwamen sinds de opening van China op de wereldmarkt in de jaren 1980 (vaak afstammelingen van de vroege revolutionairen). Dit systeem heeft de rijken en machtigen geholpen hun controle te behouden, terwijl het relatief weinig macht of Vrijheid aan de meeste burgers biedt.Iran wordt gekarakteriseerd als een theocratie en een klerikale oligarchie. Geestelijken beheersen een groot deel van de machtsstructuur. In Iran staat een opperste leider aan de top van de machtshiërarchie. Hij (sinds de oprichting van de functie in 1979, zijn er slechts twee hoogste leiders geweest, beiden mannen) leidt het land in samenwerking met ongeveer 2.000 klerikale veldwerkers. Zesentachtig geestelijken vormen een vergadering van deskundigen die eens per jaar een week lang bijeenkomen en de hoogste leider kiezen. Iran heeft ook een president, maar de uitvoerende macht is ondergeschikt aan de Opperste Leider.
daarnaast is er een Raad van Hoeders, die bestaat uit zes geestelijken en zes parlementaire benoemingen. De Raad moet de door het Parlement aangenomen wetsontwerpen goedkeuren en heeft ook invloed op wie in het politieke ambt kan worden gekozen (parlement en vergadering van deskundigen).