“Zeg wat je bedoelt” track listing:
(zijde 1)
1.) Say What You Mean (Steve Smith – S. T. Smith) – 6:34 rating: **** stars
het titelnummer ‘Say What You Mean’ was een prachtige ballad met een beklijvende melodie en enkele prachtige samenzang. Nog beter waren de prachtige gitaarsolo ‘ s (Ik gok dat Holder en Johnson de aanbevolen artiesten waren). Ardent tikte het als een promotie single, maar lijkt niet te hebben uitgebracht als een stock 45:
– 1972 ‘ Say What You Mean ‘(mono) Z / w ‘ Say What You Mean ‘(stereo) (Ardent catalogusnummer ADA 2906)
2.) Morning Rain (Greg Reding-Bill Rennie-Terry Manning) – 4:48 rating: * * * * sterren
geschopt langs een xylofoon (?), Begon ‘Morning Rain’ met een verleidelijk laidback tropisch gevoel, alvorens korte omwegen te nemen in Uriah Heep B3 Hammond orgel terrein, gevolgd door een cocktail jazz intermezzo, en eindigend met een smaakvol lead gitaarsegment (Terry Manning?). Om de een of andere reden deed deze me altijd denken aan een vroege Steely Dan track. Het zou mooi hebben gegrift op ” Can ’t Buy a Thrill”. Heel mooi.
3.) When I Come Home Again (Steve Smith – S. T. Smith) – 2:23 rating: **** sterren
schakelen van versnellingen, ‘When I Come Home Again’ toonde de vaardigheid van de groep in de country-rock afdeling. Mooie melodie met een verraderlijk catchy refrein wees gewaarschuwd dat deze in je hoofd zal blijven hangen.
4.) Time is All (Bill Rennie – Jack Holder – Terry Manning – Ruleman) – 3:32 rating: *** sterren
‘Time is All’ begon als een akoestische ballad, maar explodeerde in een regelrechte rocker voordat hij terugkeerde naar zijn roots. Niet mijn favoriete nummer, al was de gitaarsolo wel lekker…
5.) Another Smile (Bill Rennie – Terry Manning) – 2:55 rating: **** sterren
Side one eindigde met een andere ballade in de vorm van ‘Another Smile’. Deze had een mooie melodie en een aantal prachtige samenzang van het paar. Ik vond het klokkenspel van twaalf snaren en de handklap percussie op deze altijd al leuk. Het nummer diende ook als tweede single van het album:
1973 ‘ s ‘Another Smile’ b / w ‘Way To Go To Get You’ (Ardent catalogusnummer ADA 2905)
(kant 2)
1.) Bedankt (Greg Reding-Bill Rennie) – 2: 53 rating: **** stars
‘Thanks’ was een van de track die me deed denken aan iets uit de Badfinger catalogus. Eigenlijk klonk het alsof Badfinger samenwerkte met Rodger Daltry. Mooie melodie en een spetterende gitaarsolo maakten dit tot één van de beste nummers op het album. Geweldig Rennie baspatroon om op te starten.
2.) Take the Time To Let Me Know (Greg Reding – Jack Holder – Bill Rennie) – 3:34 rating: *** stars
‘Take the Time To Let Me Know’ was een andere mooie ballad, maar het ging niet echt ergens heen. Wederom kwam het hoogtepunt in de vorm van de lekkere gitaarsolo.
3.) Feel Real Fine (Terry Manning) – 2:53 rating: **** sterren
Manning ‘s’ Feel Real Fine ‘ bood een vreemde, maar boeiende mix van country en rock invloeden. Het was zeker vreemd en klonk bijna als een” White Album ” outtake. Geschopt door een aantal akoestische slide gitaar en mondharmonica, dit was eigenlijk een van de catchiest nummers. Geen idee waarom ik het zo leuk vind.
4.) Let Me Look At The Sun (Bill Rennie – Terry Manning) – 3:52 rating: **** sterren
beginnend als een ander land getinte nummer de mandoline aangedreven ‘Let Me Look At The Sun’ kwam als een andere grote verrassing. Met een fantastische melodie en de beste leadgitaar van het album, was dit weer een verloren single.
5.) Way To Get To You (Greg Reding-Bill Rennie) – 2: 33 rating: * * * * sterren
volgens een patroon opende ‘Way To Get To You’ met reserve akoestische gitaren voordat het uitbarstte in een voller rock arrangement. Weer een mooie melodie met glorieuze samenzang …
6.) Lowdown (Greg Reding-Bill Rennie-Terry Manning)-3:33
‘Lowdown’ sloot het album af met een andere out-and-out rocker. Hoewel het nummer best goed was (weer een killer gitaarwerk), leken Reding en Rennie op dit nummer wat oncomfortabel te zingen in de high key. Deze werd afgetapt op de derde en laatste single van het album.
– 1973 ‘ s ‘Lowdown’ b / w ‘Let Me Look At The Sun’ (Ardent catalogusnummer ADA 2908)
alle overdrijving terzijde, dit was een van die zeldzame albums die eigenlijk beter leek te worden hoe vaker je ernaar luisterde.
met Holder en Prouty aan boord als fulltime leden, in het volgende jaar ondersteunde de band het album en toerde uitgebreid. Ze namen ook een rocked-up versie van de Johnny Cash hit ‘I Walk the Line’ op als een non-LP 45 voordat ze in 1974 ermee ophielden.
1974 ‘S’ I Walk the Line ‘b/w’ Thanks ‘(Ardent catalog ADA-2910)
Holder en Reding verschenen vervolgens weer als leden van Black Oak Arkansas op ten minste één LP – 1977 ‘ s “Race with the Devil”. Holder ging spelen met de band Cobra, terwijl Reding zich aansloot bij de Memphis All Stars.