Chevrolet El Camino

ten artykuł wymaga dodatkowych cytowań do weryfikacji. Pomóż ulepszyć ten artykuł, dodając cytaty do wiarygodnych źródeł. Niezaspokojony materiał może zostać zakwestionowany i usunięty. Znajdź źródła: „Chevrolet El Camino” – Aktualności * gazety * książki * scholar * JSTOR (wrzesień 2018) (dowiedz się, jak i kiedy usunąć ten Komunikat szablonu)

Chevrolet El Camino

przegląd

Producent

Chevrolet (General Motors)

lata modelowe

1959-1960
1964-1987

nadwozie i podwozie

Klasa

Coupé utility muscle car

układ

Silnik Przedni, Napęd na tylne koła

Chronologia

następca

Chevrolet SSR

Chevrolet El Camino-Samochód osobowy typu coupé produkowany przez Chevrolet w latach 1959-1960 i 1964-1987. W przeciwieństwie do standardowego pickupa, El Camino został zaadaptowany ze standardowej dwudrzwiowej Platformy Kombi Chevroleta i zintegrował kabinę i łóżko ładunkowe z nadwoziem.

wprowadzony w roku modelowym 1959 w odpowiedzi na sukces Forda Ranchero coupé utility, jego pierwszy bieg, oparty na nadwoziu B Biscayne ’ a, trwał tylko dwa lata. Produkcja została wznowiona w latach 1964-1977 w oparciu o platformę Chevelle i kontynuowana w latach 1978-1987 w oparciu o platformę g-body GM.

chociaż oparty na odpowiednich liniach samochodowych General Motors, pojazd jest klasyfikowany w Stanach Zjednoczonych jako pickup. Zmodyfikowany przez GMC wariant El Camino, Sprint, został wprowadzony na rok modelowy 1971. Przemianowany na Caballero w 1978 roku, był również produkowany do roku modelowego 1987.

Tło

koncepcja dwudrzwiowego pojazdu opartego na podwoziu samochodu osobowego z tacą z tyłu rozpoczęła się w Stanach Zjednoczonych w latach 20.XX wieku od modeli roadster utility (zwanych również „Roadster pickup” lub „light delivery”).

Ford Australia był pierwszą firmą, która wyprodukowała narzędzie coupé w wyniku listu z 1932 roku od żony farmera z Victorii w Australii, z prośbą o „pojazd, który może jechać do kościoła w niedzielę i który może przewozić nasze świnie na rynek w poniedziałki”. Projektant Forda Lew Bandt opracował odpowiednie rozwiązanie, a pierwszy model użytkowy coupé został wydany w 1934 roku. Następnie Bandt zarządzał działem zaawansowanego projektowania Forda, odpowiadając za inżynierię nadwozia Ford Falcon utilities serii XP, XT, XW i XA. Australijska spółka zależna General Motors Holden wyprodukowała również Chevrolet coupé w 1935 roku, Studebaker produkował Coupé Express W latach 1937-1939. Styl nadwozia nie pojawił się ponownie na rynku amerykańskim aż do premiery Forda Ranchero z 1957 roku.

zarówno coupé utility, jak i podobne otwarte Roadster utility kontynuowano w produkcji, ale poprawa koniunktury w połowie i pod koniec lat 30.i chęć poprawy komfortu sprawiły, że sprzedaż coupé utility wzrosła kosztem Roadster utility, aż do 1939 roku, ten ostatni był tylko zanikającym wspomnieniem.

wprowadzenie w połowie 1955 roku pickupa Cameo Carrier Chevroleta pomogło utorować drogę dla El Camino. Chociaż był to wariant modelu Chevroleta Task Force Light-DUTY pickup, Cameo oferował szereg cech samochodu, które obejmowały stylistykę samochodu osobowego, tylne błotniki z włókna szklanego, dwukolorowy lakier, stosunkowo luksusowe wnętrze, a także opcjonalny silnik V8, automatyczną skrzynię biegów i wspomaganie. Jak zawsze, w tym samym czasie oferowana była wersja GMC o nazwie GMC Suburban, z tymi samymi funkcjami, które oferowano w Chevrolecie. W 1957 roku stworzono specjalną wersję dla GMC, która miała być pokazywana na krajowych pokazach samochodów pod nazwą Palomino, która miała zamontowany Pontiac 347 cu in (5,7 L) V8, zapożyczony z 1957 Star Chief.

inni producenci pickupów, w tym Dodge, Ford, Studebaker i International, zaczęli oferować skrzynie ładunkowe z równą stroną w niektórych modelach z 1957 roku, takich jak Dodge C Series i Studebaker Champ z 1960 roku. Jednak Ford wprowadził również Ranchero z 1957 roku i ustanowił nowy segment rynku na rynku amerykańskim z platformą samochodową opartą na narzędziu coupé. W 1959 roku Chevrolet odpowiedział El Camino, aby konkurować z pełnowymiarowym Ranchero Forda. Oryginalne El Camino i Ranchero rywalizowały bezpośrednio dopiero w roku modelowym 1959.

• 

  1955 Chevrolet Cameo Carrier

• 

  1955 GMC Suburban

• 

  1956 Chevrolet Cameo Carrier cofania

• 

  1957 GMC Suburban

• 

  1957 GMC Palomino

• 

  1958 GMC Suburban

• 

  1959 GMC Suburban Widok Z Tyłu

pierwsza generacja (1959-1960)

pierwsza generacja

przegląd

lata modelowe

1959-1960

montaż

Arlington, Teksas, Stany Zjednoczone

nadwozie i podwozie

Platforma

Platforma GM B

powiązane

Chevrolet Biscayne
Chevrolet Bel Air
Chevrolet Impala
Chevrolet Brookwood
Chevrolet Parkwood
Chevrolet Kingswood
Chevrolet Nomad

układ napędowy

silnik

235 cu in (3,9 l) I6
283 CU IN (4.6 L) V8
348 cu in (5,7 L) V8

skrzynia biegów

3-biegowa manualna
4-biegowa manualna
2-biegowa automatyczna Powerglide

Wymiary

Rozstaw osi

119 po (3023 mm)

Długość

210.9 in (5,357 mm)

El Camino został wprowadzony na rok modelowy 1959 dwa lata po Fordzie Ranchero. Według stylisty Chevroleta Chucka Jordana, GM Harley Earl zaproponował pickup coupé w 1952 roku.

podobnie jak Ranchero, był on oparty na istniejącej i zmodyfikowanej platformie, nowym Na 1959 Brookwood dwudrzwiowym kombi, samym w oparciu o przeprojektowany Pełnowymiarowy Chevrolet z tego roku. Wysoce stylizowany, początkowo sprzedawał się o 50% bardziej energicznie niż bardziej konserwatywne Ranchero, około 22,000 do 14,000.

w przeciwieństwie do wagonu Brookwoods i wariantu dostawczego sedana, El Camino był dostępny z dowolnym pełnowymiarowym układem napędowym Chevroleta. Był to pojedynczy poziom wykończenia, jego zewnętrzna strona z wykończeniem średniego poziomu Bel-Air, a wnętrze z niskim Biscayne. Jego podwozie było wyposażone w ramę X Z dźwigarem bezpieczeństwa Chevroleta i pełne zawieszenie, oba wprowadzone w roku modelowym 1958. Rozstaw osi 119 cali (3000 mm) był dłuższy o 1,5 cala (38 mm), a całkowita długość wszystkich Chevroletów z 1959 roku wynosiła do 210,9 cala (5360 mm). Ładowność El Camino wahała się od 650 do 1150 funtów (290-520 kg), a masa całkowita wynosiła od 4400 do 4900 funtów (2000-2200 kg) w zależności od układu napędowego i zawieszenia. Nieco miękkie zawieszenie samochodu osobowego modelu podstawowego pozostawiło pojazd na poziomie bez obciążenia, w przeciwieństwie do Ranchero, gdzie standardowe 1100-funtowe wytrzymałe tylne sprężyny dały mu wyraźne zgrabianie, gdy jest pusty. W drugim i ostatnim roku oferowana była opcja zawieszenia pneumatycznego o nietypowym poziomie, ale prawie nigdy nie była widoczna w żadnym modelu Chevroleta, a tym bardziej w El Camino. 1959 El Camino był promowany jako pierwszy Chevrolet pickup zbudowany ze stalową podłogą zamiast drewna. Podłoga była tekturową wkładką z blachy falistej, zabezpieczoną 26 zagłębionymi śrubami. Ukryta pod nim była podłoga z dwudrzwiowego wagonu Brookwood, wraz ze studniami stóp. Pojemność skrzyni wynosiła prawie 33 stopy sześcienne (0,93 m3).

wśród oferowanych silników performance były 283-Cid Turbo-Fire V8 z dwu – lub czterolufowym gaźnikiem, kilka Turbo-Thrust 348-Cid V8 z czterolufowym lub potrójnym dwulufowym gaźnikiem o mocy 335 KM (250 kW; 340 PS) oraz 250-i 290-bhp 283-cube Ramjet Fuel Injection V8.

Hot Rod magazine przeprowadził test silnika o mocy 100 km. el camino wyposażony w najgorętszy zespół napędowy dostępny na początku 1959 roku – 315 km (235 KW; 319 PS), trójskrzydłowy, solidny podnośnik 348 V8. Testerzy personelu ocenili czas od 0 do 60 mil na godzinę wynoszący około 7 sekund, oszacowano prędkość maksymalną na 130 mil na godzinę (210 km/h) i przewidywano osiągi na ćwierć mili 14 sekund/100 mil na godzinę przy przełożeniu tylnej osi odpowiednim do wyścigów typu drag.

w 1959 roku wyprodukowano 22 246 El Caminos. To pokonało liczbę 21,706 pierwszego roku Rancheros wyprodukowanych w 1957 roku i 14,169 Ford sedan pickupy zbudowane w bezpośredniej konkurencji na rok modelowy 1959.

podobny, ale mniej ekstrawagancki model z 1960 roku rozpoczął się od 2366 dolarów za sześciocylindrowy model; kolejne 107 dolarów za V8 z dwoma lufami 283. Na pierwszy rzut oka na zewnątrz po raz kolejny miał wygląd Bel Air, z tej serii jasno-metalową aplikacją” jet ” i wąską tylną listwą, która podkreślała tylne ćwiartki. W środku, Biscayne / Brookwood nominacje również utrzymane. Siedzisko było teraz pokryte tkaniną w paski z okładzinami winylowymi. Dostępne odcienie wykończenia wnętrza były po raz kolejny szary, niebieski i zielony. Wykładziny podłogowe były w średniej tonacji winylu. W połowie 1959 roku zmieniono dostępność układu napędowego z minimalnymi zmianami na rok 1960: podstawowy 283-cid V8 został nieco odłączony dla oszczędności paliwa i został oceniony na 170 km (127 kW; 172 PS), a silniki z wtryskiem paliwa oficjalnie zniknęły.

zamówienia spadły o jedną trzecią, do zaledwie 14 163, w tym momencie Chevrolet zrezygnował z modelu; w międzyczasie Ford przeniósł 21 027 Rancheros, które były teraz oparte na zupełnie nowym kompakcie Falcon. Pionierskie Amerykańskie pickupy sedan po prostu nie łączyły się z wystarczającą ilością kupujących Samochody Amerykanów. Być może te wczesne „crossovery” nie przewoziły wystarczającej liczby pasażerów; w czasach, gdy na rynku dominowały baby-boomer families, three across było najlepszym, co mogli zaoferować. Objętość ładunku była skromna w porównaniu z pickupów. Niski poziom trim i Działania marketingowe skupione prawie wyłącznie na klientach komercyjnych mogły również zahamować sprzedaż.

pomiędzy zaprzestaniem pierwszej generacji i wprowadzeniem drugiej, Chevrolet Greenbrier, oparty na platformie Corvair, zastąpił El Camino jako pickup oparty na samochodach Chevroleta.

• 

  1959 W Drodze

• 

  1959 W Drodze

• 

  1959 W Drodze

• 

  1960 W Drodze

Production numbers

Model year	Total production
1959	22,246
1960	14,163

Second generation (1964-1967)

Second generation

przegląd

lata modelowe

1964-1967

montaż

Atlanta, Georgia
Baltimore, Maryland
Fremont, Kalifornia
Van Nuys, Kalifornia
Framingham, Massachusetts
Kansas City, Missouri
Oshawa, Ontario

nadwozie i podwozie

Platforma

a-body

powiązane

Chevrolet Chevelle

układ napędowy

Silnik

194 cu in (3,2 l) i6
230 CU IN (3.8 L) I6
250 cu in (4,1 L) I6
283 cu in (4,6 L) Small-Block V8
327 cu in (5,4 l) Small-Block V8
396 cu in (6,5 L) Big-Block V8

skrzynia biegów

3-biegowa manualna
4-biegowa manualna
2-biegowa PowerGlide Automatyczna

Wymiary

rozstaw osi

2921 mm)

Chevrolet powrócił do El Camino cztery lata później, bazując na średniej wielkości Chevrolecie Chevelle. Model z 1964 roku był podobny do dwudrzwiowego wagonu Chevelle z przodu kolumny B i nosił zarówno odznaki „Chevelle”, jak i „El Camino”, ale Chevrolet sprzedawał pojazd jako model użytkowy, a najmocniejsze silniki Chevelle nie były dostępne. Początkowa oferta silników obejmowała sześciocylindrowe silniki o pojemności 194 i 230 cali sześciennych o mocy odpowiednio 120 i 155 km (89 i 116 kW). Standardowym V8 był 283-calowy Chevrolet mały blok z dwoma lufami gaźnika i 195 km (145 kW) z opcjonalnymi silnikami, w tym 220 km (164 kW) 283 z czterema lufami gaźnika i podwójnymi wydechami. W roku modelowym 1964 do oferty El Camino dołączyły dwie wersje 327-calowego modelu small block V8 o mocy 250 i 300 km (186 i 224 kW)—ta ostatnia charakteryzowała się wyższym współczynnikiem sprężania 10,5:1, większym czterosilnikowym gaźnikiem i podwójnym układem wydechowym. W El Caminos zastosowano również amortyzatory pneumatyczne z tyłu,a także w pełni zapakowane ramy. Wstrząsy były kontynuowane przez wszystkie pokolenia, ramki tylko przez 1967.

1965

El Camino z 1965 roku otrzymał ten sam facelifting co Chevelle z 1965 roku, z bardziej wyraźnym przednim końcem w kształcie litery V i wyższą wydajnością wersji L79 silnika 327 o mocy 350 km (261 kW), który był również dostępny w Chevelles. Większość pozostałych silników została przeniesiona z 1964 roku, w tym 194 i 230-calowe turbo-fire sixes, 195 km (145 kW) 283-calowe Turbo-Fire V8 i 327-calowe Turbo-Fire V8 o mocy 250 i 300 km (186 i 224 kW).

1966

w 1966 roku GM dodał do oferty silnik V8 o pojemności 396 cu (6,5 L) o mocy od 325 do 375 km (280 kW). W 1965 327 miał uruchomić niskie 15s w 1/4 mili (przy około 90 mph), podczas 1966 do 1969 modele były łatwo w połowie do górnej 14s. nowy arkusz wyróżnił El Camino 1966, identyczny z Chevelle. Zaprezentowano nową tablicę przyrządów z poziomym prędkościomierzem sweep. Wewnątrz Standardowa wersja posiadała wnętrze ławki i gumową matę podłogową z Niskoliniowej serii Chevelle 300, podczas gdy Custom używał bardziej ekskluzywnego wnętrza z Chevelle Malibu z pluszowymi siedzeniami z tkaniny i winylu lub całkowicie winylowymi i głęboką wykładziną twist lub opcjonalnie obrotowymi fotelami kubełkowymi Strato z konsolą. Tachometr był opcjonalny.

1967

El Camino z 1967 roku po liftingu stylistycznym Chevelle ’ a z nową kratką, przednim zderzakiem i wykończeniem. Wstrząsy powietrzne pozostały standardowym wyposażeniem El Camino, pozwalając kierowcy na kompensację obciążenia. Rok modelowy 1967 przyniósł również składaną kolumnę kierownicy i opcje hamulców tarczowych oraz 3-biegową automatyczną skrzynię biegów Turbo Hydramatic 400. Był to drugi rok, w którym 396 (L35, L34 i L78) mogło być dostępne w El Camino (zarówno 13480 300 Deluxe base, jak i 13680 Malibu series). Ponieważ silnik L35 396/325 km był podstawą dla serii SS396, Liczba silników L35 zgłoszonych przez Chevroleta w 1967 roku (2565) została sprzedana w jednej z dwóch serii El Camino, które były jedyną inną serią, w której można było zamówić silnik. Ponieważ L34 (350 km (261 kW)) & L78 (375 km (280 kW)) były dostępne zarówno w serii El Camino, jak i w dwóch wersjach nadwozia SS396, nie wiadomo, ile z tych opcjonalnych silników trafiło do danego modelu nadwozia. Chevrolet podaje, że w 1967 roku sprzedano 17 176 silników L34 i 612 L78, ale nie ma podziału na style nadwozia. 3-biegowy automat TH400 był teraz dostępny jako opcja (RPO M40) z silnikiem 396 zarówno w serii SS396, jak i wyposażonym w 396 El Caminos. 3-biegowa manualna skrzynia biegów pozostała standardową skrzynią biegów o dużej wytrzymałości (RPO M13) dostępną również wraz z 2-biegowym Powerglide i albo M20 wide ratio lub M21 close ratio 4-biegowe skrzynie biegów. Chociaż nie było rzeczywistej fabryki El Camino Super Sport aż do 1968 roku, wielu właścicieli „sklonowało „’ 67 SS396s przy użyciu odznak Chevelle SS396 z 1967 roku i wykończenia.

• 

  1965 Chevrolet El Camino

• 

  1966 El Camino
  (z niestandardowymi kołami)

• 

  1967 El Camino

numery produkcji

rok modelowy	całkowita produkcja
1964	32,548
1965	34,724
1966	35,119
1967	34,830

trzecia generacja (1968-1972)

Ta sekcja wymaga dodatkowych cytatów do weryfikacji. Pomóż ulepszyć ten artykuł, dodając cytaty do wiarygodnych źródeł. Niezaspokojony materiał może zostać zakwestionowany i usunięty. (Wrzesień 2018) (dowiedz się, jak i kiedy usunąć ten Komunikat szablonu)

trzecia generacja

przegląd

lata modelowe

1968-1972

montaż

Arlington, Stany Zjednoczone
Atlanta, Stany Zjednoczone
Baltimore, Stany Zjednoczone
Flint, Stany Zjednoczone
Fremont, Stany Zjednoczone
Kansas City, Stany Zjednoczone
Van Nuys, Stany Zjednoczone
Oshawa, Ontario, Kanada
Rosario, Santa Fe, Argentyna

ciało i podwozie

Platforma

a-body

powiązane

Chevrolet Chevelle
GMC Sprint

układ napędowy

Silnik

230 cu in (3,8 L) I6
250 cu in (4,1 L) I6
327 cu in (5,4 L) V8
307 cu in (5,0 L) V8
350 cu w (5,7 L) V8
396 cu in (6,5 L) V8
454 cu in (7,4 l) V8

skrzynia biegów

3-biegowa manualna
4-biegowa manualna
2-biegowa PowerGlide auto.
3-biegowa Turbo-Hydramatyczna auto

Wymiary

Rozstaw osi

116 cali (2946 mm)

w 1968 roku Chevrolet wprowadził na rynek dłuższe El Camino, bazujące na Chevelle kombi/czterodrzwiowym sedanie (116 cali (2946 mm), Długość całkowita: 208 cali (5283 mm)). Wnętrze zostało odnowione, w tym siedziska z tkaniny i winylu lub w całości winylowe ławki i głębokie wykładziny twist. Wszystkie winylowe fotele kubełkowe Strato i konsola środkowa były opcją za 111 dolarów. Przednie hamulce tarczowe i pozycjonowanie były opcjonalne. Wprowadzono nową, wysokowydajną wersję Super Sport SS396. Turbo-Jet 396 oferowany był w wersjach o mocy 325 km (242 kW) lub 350 km (260 kW). Po raz pierwszy od końca 1966 roku na oficjalną listę opcji powrócił model L78 o mocy 375 km (280 kW). Miał solidne podnośniki, głowice big-portowe i czterolufowy Holley 800 cfm na niskim aluminiowym kolektorze. Trzybiegowa Manualna była standardowo ze wszystkimi silnikami, a czterobiegowa lub automatyczna była optional.In 1968, SS był osobnym modelem („SS-396”).

modele z 1969 roku wykazywały jedynie niewielkie zmiany, na czele z bardziej zaokrągloną stylistyką front-end. Pojedynczy chromowany Pasek łączył Czteroosiowe reflektory, a szczelinowy zderzak trzymał światła postojowe. Nowe okrągłe Instrumenty zastąpiły poprzedni układ liniowy. Po raz pierwszy Chevrolet 350 V8 został użyty w El Camino. Grupa Super Sport obejmowała V8 o mocy 265 lub 325 km (198 lub 242 kW) o pojemności 396 cali pod podwójną kopułą, wraz z zaciemnioną kratką z emblematem SS. Silniejsze wersje silnika 396, rozwijające moc 350 lub 375 km (261 lub 280 kW) również znalazły się na liście opcji. Opcje obejmowały elektryczne szyby i zamki. Co ciekawe, światła cofania przeniosły się z tylnego zderzaka na klapę tylną, gdzie były nieskuteczne, gdy brama była opuszczona.

modele z 1970 roku otrzymały poprawki blacharskie, które nadały karoserii bardziej kwadratową postawę, a także przeprojektowano wnętrza.Nowy SS396, który faktycznie wyparł 402 cu w (6,6 L) (chociaż wszystkie emblematy Czytaj 396) był dostępny. Największy i najmocniejszy silnik Chevroleta w tamtych czasach został również umieszczony w kilku wybranych El Caminos. Silnik LS6 454 CID o mocy 450 km (336 kW) I momencie obrotowym 500 funtów (678 N⋅m) dał El Camino 1/4 mili w górnym zakresie 13 sekund przy prędkości 106 mph (171 km/h).

El Camino z 1971 roku otrzymał świeżą stylistykę przednią (ponownie dzieloną z Chevelle), która zawierała duże reflektory z pojedynczą jednostką mocy, przerobioną kratkę i zderzak oraz zintegrowane światła park/signal/marker. W 1971 roku, wymagane niższe oktanowe paliwo bezołowiowe wymagało zmniejszenia sprężania silnika, a system A. I. R. GM, „pompa smogowa”, został dodany do kontroli emisji spalin z rury wydechowej. Moc i wydajność zostały zmniejszone. W ofercie na rok 1971 znalazły się 250-6, małe bloki V8 o pojemności 307 i 350 cali sześciennych oraz duże bloki V8 o pojemności 402 i 454 cali sześciennych. Moc tych silników na rok 1971 wynosiła od 145 dla sześciu do 365 dla RPO LS5 454 – wszystkie w liczbach brutto. LS6 454 V8 zniknął na zawsze. Zmodyfikowany El Camino, GMC Sprint zadebiutował w 1971 roku. Dzielił ten sam silnik i skrzynię biegów, co jego odpowiednik Chevroleta.

El Caminos z 1972 roku nosił Pojedyncze światła postojowe i boczne światła obrysowe na przednich błotnikach, poza zmienioną kratką z podwójnym drążkiem, ale niewiele się zmieniło. W 1972 roku pomiary mocy zostały zamienione na liczby „netto” zainstalowane w pojeździe z podłączonymi wszystkimi akcesoriami i kontrolami emisji. Silnik oferowany był w wersji 250-6 o mocy 110 km (82 kW), 307 V8, 350-calowym V8 o mocy 175 km (130 kW) oraz big block V8 o pojemności 402 i 454 cali sześciennych. 402-calowy sześcienny (nadal znany jako 396) produkował 240 km (179 kW); model 454 uzyskał moc 270 km (201 kW) w ramach systemu ocen netto. Sprzęt Super Sport można było teraz zamówić z dowolnym silnikiem V8, w tym z podstawową wersją 307 cali sześciennych. Wszystkie 1972 El Caminos z silnikiem 454 ci mają „W” jako piątą cyfrę w VIN, a 454 był dostępny tylko z super sport trim.

• 

  1968 W Drodze

• 

  1969 W Drodze

• 

  1970 Drogi SS

• 

  1971 W Drodze

• 

  1972 W Drodze

Production numbers

Model year	Total production
1968	41,791
1969	48,385
1970	47,707
1971	41,606
1972	57,147

czwarta generacja (1973-1977)

czwarta generacja

przegląd

lata modelowe

1973-1977

montaż

Baltimore, Stany Zjednoczone
Doraville, Georgia, Stany Zjednoczone
Leeds, Missouri, Stany Zjednoczone
Arlington, Stany Zjednoczone
Fremont, Stany Zjednoczone
Oshawa, Ontario, Kanada

nadwozie i podwozie

Platforma

a-body

powiązane

Chevrolet Chevelle
GMC Sprint

układ napędowy

Silnik

250 cu in (4,1 l) i6
307 CU IN (5.0 L) V8
350 cu in (5,7 L) V8
400 cu in (6,6 L) V8
454 cu in (7,4 L) V8

skrzynia biegów

3-biegowa manualna
4-biegowa manualna
3-biegowa Turbo-Hydramatyczna auto.

w 1973 roku El Camino zostało przeprojektowane. Pasując do linii Chevelle i wykorzystując podwozie wagonu, była to największa generacja El Camino. Absorbujące energię hydrauliczne zderzaki przednie w tych pojazdach dodały większej wagi. W tym okresie istniały dwa różne poziomy wykończenia El Caminos. Model podstawowy i opcja SS dzieliły wnętrze i wygląd zewnętrzny z Chevelle Malibu, podczas gdy El Camino Classic (wprowadzony na rynek w 1974 roku) dzielił swoje wykończenie z bardziej ekskluzywnym Chevelle Malibu Classic.

konstrukcja podwozia była tak Nowa jak nadwozia z 1 w (25 mm) szerszym rozstawem kół, przednim i tylnym. Lewe koło zostało wyregulowane tak, aby miało nieco bardziej pozytywne pochylenie niż prawe, co zaowocowało bardziej jednolitym i stabilnym układem kierowniczym na nawierzchniach o wysokiej koronie, przy zachowaniu doskonałej stabilności jazdy na autostradzie. Poprawiono również luzy w skoku sprężyny, aby zapewnić płynniejszą jazdę po wszystkich rodzajach nawierzchni;Sprężyny zwojowe na każdym kole zostały dobrane komputerowo, aby dopasować je do wagi samochodu. Przednie hamulce tarczowe były teraz standardem we wszystkich El Caminos z 1973 roku. Dodatkowe nowe funkcje to akustyczny dach z podwójnym panelem, mocniejsze szkło, wpuszczane klamki drzwi zewnętrznych, formowana konstrukcja siedziska z pełnej pianki, przepływowy system wentylacji, wewnętrzne zwolnienie maski, udoskonalony generator Delcotron i uszczelniony akumulator boczny, większy 22-US-galon (83 L; 18 imp gal) zbiornik paliwa, i” flush and dry ” panele rocker wprowadzone po raz pierwszy na przeprojektowany 1971 pełnowymiarowe Chevrolety. Nowe opcje obejmowały obrotowe fotele kubełkowe (z konsolą)i koła turbinowe i uretanowe (wsparte na stalowych), podobnie jak zestaw wskaźników. Zaletą nowych konstrukcji nadwozia była znacznie lepsza widoczność, do czego przyczyniły się niezwykle cienkie filary przedniej szyby. Ulepszeniem konstrukcyjnym była mocniejsza konstrukcja belek ochronnych drzwi bocznych. El Caminos dzielił „kolumnadę” bezramowe szyby drzwi z innymi Chevelles, i będzie kontynuować tę funkcję w następnej generacji, jak również.

307 2-cylindrowy V8 o mocy 115 km (86 kW) był podstawowym silnikiem. Opcje obejmowały 350 2-cylindrowy silnik V8 o mocy 145 km (108 KW), 350 4-cylindrowy silnik V8 o mocy 175 km (130 KW) i 454 4-cylindrowy silnik V8 o mocy 245 km (183 kW). Utwardzone gniazda zaworów silnika i hydrauliczne wałki rozrządu sprawiły, że silniki te były niezawodne przez wiele mil i pozwoliły im zaakceptować coraz popularniejszą zwykłą benzynę bezołowiową. Trzybiegowa manualna skrzynia biegów była standardem; Opcjonalne były 4-biegowe manualne i 3-biegowe Automatyczne Skrzynie biegów Turbo Hydra-Matic. Chłodnice krzyżowe i zbiorniki płynu chłodzącego zapobiegały przegrzaniu.

SS, następnie opcja wykończenia, zawierała czarny grill z emblematem SS, pasami nadwozia, jasnymi listwami kroplowymi na dachu, kolorowymi podwójnymi lusterkami sportowymi, specjalnymi przednimi i tylnymi stabilizatorami, kołami rajdowymi, oponami z białymi literami serii 70, specjalnym oprzyrządowaniem i emblematami wnętrza SS.Opcja SS była dostępna z 350 lub 454 V8 z 4-biegową lub Turbo Hydra-Matic skrzynią biegów. Również nie był on powszechnie znany, ale w tych samochodach można było zamontować przód Laguna S-3 i był dostępny w systemie Central Office Production Option (COPO) jako kod 6H1. Nie był on jednak powszechnie zamawiany przez wielu, bardziej niż prawdopodobne ze względu na ograniczone informacje zarówno ze strony klientów, jak i wielu dealerów w tym czasie.

El Caminos z 1974 roku ma wydłużoną kratkę typu Mercedes. Wewnątrz, nowy top-of-the-line El Camino Classic wyposażony luksusowe wnętrza z notchback ławki siedzenia (lub opcjonalnie fotele kubełkowe Strato) tapicerowane tkaniną lub winylu, wykładziny panele drzwi i woodgrain instrument panel Wykończenia. Silnik 350 V8 stał się podstawowym silnikiem, a silnik 400 V8 był nowy w tym roku. 454, górny silnik, był dostępny z Turbo Hydra-Matic 400 automatyczną lub 4-biegową manualną skrzynią biegów.

modele z 1975 roku wyposażono w nowy grill, zapewniający świeży wygląd. Ulepszenia zawieszenia zapewniały cichszą jazdę, a opony radialne stały się standardem. Dwa zdalne lusterka, nowe lusterka twin sport, przerywane wycieraczki i tempomat były wśród nowych funkcji wygody w tym roku. Wysokowydajny zapłon z 1975 r. (HEI) zapewniał iskrę świecom zapłonowym przy minimalnej konserwacji i zwiększonej mocy. Większa zaślepka dystrybutora zapewniła również lepszą wydajność przy wysokich obrotach, zmniejszając prawdopodobieństwo, że iskra będzie przewodzić do niewłaściwego terminala. Jako podstawowy silnik oferowano 250-calowy silnik rzędowy in-line six o mocy 105 KM (78 kW). 454-calowy V8, obniżony po raz kolejny do 215 km (160 kW), wszedł do 1975 roku jako opcja El Camino, ale byłby to jego ostatni objazd. Nie był dostępny w Kalifornii, a opcjonalny czterobiegowy drążek nie był już oferowany. Kupujący mogli teraz wybrać pakiet narzędzi Econominder, który zawierał miernik próżni, aby wskazać, kiedy osiągnięto optymalną oszczędność paliwa.

na rok 1976 klasyczne modele El Camino wyposażono w nowe prostokątne reflektory, które były Sportingiem innych wysokiej klasy samochodów GM. Były to jednostki czteroosobowe w układzie piętrowym. Model bazowy zachował wcześniej używane podwójne okrągłe reflektory. Silniki zawierały podstawowy silnik 250 I6, nowy silnik V8 o mocy 140 km (104 kW) 305 cali sześciennych, dwu-i czterolufowy 350s (z dostępnością nadal w zależności od dostawy Z Kalifornii) oraz 400-calowy V8, nadal dobry dla 175 km (130 kW). Wszystkie silniki z wyjątkiem 250 I6 były wyposażone w automatyczną skrzynię biegów Turbo Hydra-matic jako jedyną dostępną skrzynię biegów. 250 I6 był wyposażony w 3-biegową manualną lub opcjonalną Turbo Hydra-matic.

modele z 1977 roku niewiele się zmieniły, z wyjątkiem 400 V8. El Camino Classic ponownie był topowym modelem i kontynuowano opcję SS.

numery produkcji

rok modelowy	całkowita produkcja	El Camino SS
1973	64,987
1974	51,223	4,543
1975	33,620	3,521
1976	44,890	5,163
1977	54,321	5,226

piąta generacja (1978-1987)

piąta generacja

przegląd

lata modelowe

1978-1987

montaż

Baltimore, Maryland, Stany Zjednoczone
Doraville, Georgia, Stany Zjednoczone
Leeds, Missouri, Stany Zjednoczone
Arlington, Stany Zjednoczone
Fremont, Stany Zjednoczone
Oshawa, Ontario, Kanada
Ramos Arizpe, Meksyk
Teheran, Iran (CKD, Pars Khodro)

nadwozie i podwozie

Platforma

A-body (1978-1981)
G-body (1982-1987)

podobne

Chevrolet Malibu
GMC Caballero

układ napędowy

Silnik

3,3 L (200 cu in) Chevrolet V6
3,8 L (229 cu in) Chevrolet V6
3,8 L (231 cu in) Buick V6
4,3 L (262 cu w) Chevrolet V6
4,4 l (267 cu in) small-block V8
5,0 L (305 cu in) small-block V8
5,7 L (350 cu in) small-block V8
5,7 L (350 cu in) Diesel V8

skrzynia biegów

3-biegowa manualna
4-biegowa manualna
3-biegowa Turbo-Hydramatyczna Automatyczna
4-biegowa Turbo-Hydramatyczna Automatyczna

Wymiary

Rozstaw osi

117.1 po (2974 mm)

w 1978 roku zaprezentowano nowy trymer El Camino, który przyjął nową, bardziej ostrą stylizację Malibu i o jeden cal dłuższy rozstaw osi 117,1 cala (2974 mm). Przednia blacha i drzwi były dzielone z Malibu, a tylny zderzak był dzielony z Malibu kombi. Po raz pierwszy jednak El Camino miało unikalne podwozie – nie było dzielone z żadnym innym Chevroletem. W przedniej części zastosowano nowy, prostokątny reflektor. Podstawowym silnikiem był 200-calowy (3 .3-litrowy) V6, który rozwijał 95 km (71 kW), z wyjątkiem Kalifornii, gdzie, aby spełnić normy emisji spalin, podstawowym silnikiem był 231-calowy silnik Buicka. Można było zamówić dwie modernizacje: 305-calowy V8 o mocy 145 km (108 kW) lub 350-calowy V8 o mocy 170 km (127 kW), który był dostępny tylko w El Caminos i Malibu station wagons. Nie był dostępny w SAMOCHODACH OSOBOWYCH Malibu (z wyjątkiem samochodów policyjnych coupe I sedan Malibu 9C1).

model z 1979 roku otrzymał minimalne zmiany po debiucie jako przeprojektowany model „new-size” w 1978 roku. Zmiany w El Camino z 1979 r. Jednak” mały blok ” 267-calowy sześcienny (4,4-litrowy) V8 dołączył do listy opcji i rozciął się między standardowym 3,3-litrowym V6 a opcjonalnym 5,0-litrowym czterosilnikowym V8. 350-calowy sześcienny (5,7-litrowy) V8, rozwijający 170 km (127 kW) był ponownie dostępny. Zarówno 3 -, jak i 4-biegowe manualne skrzynie biegów miały podłogowe dźwignie zmiany biegów.

El Camino 1980 rozpoczął lata 80. z kilkoma zmianami, chociaż wybór silnika został nieco przetasowany. Podstawowy V6 przemieścił 229 cali sześciennych, więcej niż 200 rok wcześniej. Moc wzrosła z 94 do 115 km (70 do 86 kW). Opcjonalne były 267-calowe V8 o mocy 125 KM (93 kW) i 305 V8, teraz o mocy 155 km (116 kW) (w dół pięć). Oferowany w 1979 roku model 350 o mocy 170 km (127 kW) został wycofany. Trzy biegowa podłoga przesunięta manualna skrzynia biegów była standardem, ale większość dostał opcjonalny trzy biegowa automatyczna.

modele z 1981 roku otrzymały nowy poziomy grill rurowy. Silniki z 1981 roku w większości były kontynuowane od 1980 roku, ale teraz wykorzystywały komputerowy system sterowania GM (CCC). Bazowy 229-calowy V6 wytwarzał 110 km (82 kW) (w dół z 115 km (86 kW)), podobnie jak Kalifornijski 231-calowy Buick V6. Opcjonalnymi silnikami były 267-calowe V8 o mocy 115 km (86 kW) i 305-calowe V8, obecnie o mocy 150 km (112 kW). Trzy-biegowa Automatyka dodała blokadę przemiennika momentu obrotowego, aby wspomóc przebieg autostrady.

1982-1984

w 1982 (do końca 1987) El Camino sprowadził nowy wygląd z przodu z kratką crosshatch flankowany przez quad prostokątne reflektory. Nowy pod maską w 1982 roku był 105 KM (78 kW) 5.7-litrowy (350 cali sześciennych) Diesel V8, który był również oferowany w pełnowymiarowych samochodach Chevroleta. Chociaż przebieg z dieslem był godny pochwały, była to droga opcja i ostatecznie zgromadziła ponury rekord naprawczy. Wybór silnika benzynowego nie zmienił się, z wyjątkiem 229-calowego V6 Chevroleta (3,8-litrowego) był teraz standardem w samochodach z Kalifornii, zastępując 231-calowego V6 Buicka.

w 1983 roku 4,4-litrowa Wersja V8 zniknęła, pozostawiając 5,0-litrową wersję jako jedyną opcjonalną gazową V8. Standardowym silnikiem był ponownie Chevrolet 3.8-litrowy V6 o mocy 110 km (82 kW), choć Samochody California po raz kolejny otrzymały Buick V6 o podobnych specyfikacjach. Kontynuacją listy opcji był 5,7-litrowy Diesel V8 o mocy 105 KM (78 kW). Siostrzany sedan i wagon zostały wycofane po roku modelowym 1983.

w latach 1983-87 El Camino był również oferowany jako konwersja kosmetyków przez wybranych dealerów (ukończony przez Choo-Choo Customs Inc., of Chattanooga, Tennessee). Modyfikacje obejmowały aerodynamiczny przód podobny do Monte Carlo SS, boczne spódnice wydechowe i aluminiowe koła. Przebudowa obejmowała również dodanie kalkomanii SS na zewnętrznej stronie nadwozia. Jednak większość el Caminos wysłanych do personalizacji nie była prawdziwym Super sportem. Rozróżnienie to uzyskano jedynie zamawiając pakiet opcji „SS Sport Decor” z fabryki, która posiada kod RPO Z15.

1985-1987

GM przeniósł produkcję El Camino do Meksyku, a nowy silnik V6 z wtryskiem paliwa 4,3 L stał się podstawowym silnikiem do 1987 roku. Produkcja El Camino zakończyła się spokojnie pod koniec 1987 roku. Niektóre modele z roku 1987 (420 El Caminos i 325 GMC Caballeros) są wymienione jako dostawy detaliczne nowych samochodów w roku kalendarzowym 1988 na podstawie daty pierwszej sprzedaży detalicznej. Spekulacje na forach internetowych wskazują, że 3GCCW80H2HS915586 „może” być ostatnim pojazdem.GM Media Archive / Heritage Center potwierdziło, że nigdy nie wyprodukowano El Caminos ani Caballeros z 1988 roku.

Production numbers

Model year	Total production	Drodze SS
1978	54,286	12,027
1979	58,008	11,371
1980	40,932	5,444
1981	36,711	3,769
1982	22,732	3,207
1983	24,010	2,914
1984	22,997	1,309
1985	21,816	1,198
1986	21,508	996
1987	13,743	861

Republika Południowej Afryki

gama modeli Chevroleta, opartych na Holden HK, została wprowadzona do Rpa rynek w 1969 roku. Wersja użytkowa coupe została wydana w 1971 roku pod nazwą Chevrolet El Camino i oferowana była z importowanymi silnikami Holden 186 six i 308 V8. Wersja późniejszej Holden HQ utility była sprzedawana w RPA jako Chevrolet El Camino AQ.Liftingowany El Camino AJ został wydany w 1976 roku, a jego produkcja zakończyła się w 1978 roku.

Pojazdy koncepcyjne

w 1974 roku siostrzany oddział Chevroleta, Pontiac, wziął podobno nadwozie El Camino, zaszczepione na przednim końcu Uretanu z serii Grand Am, dodał tablicę przyrządów GA, odchylane fotele kubełkowe Strato z regulowanym podparciem lędźwiowym wraz z kołami Pontiaca Rally II. Było to ćwiczenie stylizacyjne dla ewentualnej wersji Pontiaca El Camino; koncepcja nigdy nie dotarła do produkcji.

w 1992 roku GM zaprezentował koncept El Camino, w zasadzie odmianę pickupa Chevroleta Lumina Z34. Koncepcja otrzymała mieszane, w większości negatywne recenzje, głównie ze względu na układ napędu na przednie koła.

w roku modelowym 1995, GM miał koncepcję El Camino opartą na pełnowymiarowym kombi, wykorzystującą kratkę Impala SS z Lat 1994-96; koncepcja ta została przeznaczona do produkcji, ale została odłożona, gdy GM zdecydował się na zaprzestanie linii B-platform car pod koniec 1996 roku.

Pontiac G8 ST został pokazany na New York International Auto Show w marcu 2008 roku. Bazując na Holden Commodore Ute, dzielił platformę G8 z łożem ładunkowym 73 cali (1900 mm). Samochód sportowy miał tę samą 361 km (269 kW), 6,0-litrowy V8 używany w G8 GT, a także 3,6-litrowy, 300 km (220 kW) z bezpośrednim wtryskiem V6. W styczniu 2009 GM ogłosiło, że G8 ST został anulowany z powodu cięć budżetowych i restrukturyzacji, a marka Pontiac została wycofana. W 2011 roku GM ponownie rozważało przywrócenie El Camino pod marką Chevrolet już w 2015 roku.

w Wikimedia Commons znajdują się media związane z Chevrolet El Camino.

• Chevrolet El Camino w bazie Internet Movie Cars
• domena Samochodowa: 1959-1960 / 1964-1987 Chevrolet El Camino