- chińskie siły powietrzne i marynarka wojenna mają obecnie około 2800 samolotów, z czego około 2250 samolotów bojowych.
- to daje Chinom największą siłę lotniczą w regionie i trzecią co do wielkości na świecie.
- budowa tych sił oznacza, że Chiny „szybko doganiają Zachodnie siły powietrzne” – mówi Pentagon.
według opublikowanego w listopadzie rocznego raportu Departamentu Obrony USA na temat chińskiej armii, siły Powietrzne Armii Ludowo-Wyzwoleńczej (PLAAF) i marynarka Armii Ludowo-Wyzwoleńczej (PLAN) stanowią obecnie największe siły lotnicze w regionie i trzecie co do wielkości na świecie.”
Pentagon szacuje, że Chiny mają około 2800 samolotów w tych dwóch siłach, nie licząc dronów i samolotów treningowych. Około 2250 z nich to dedykowane samoloty bojowe, w tym 1800 myśliwców, z których około 800 to odrzutowce czwartej generacji.
PLAAF w szczególności w ostatnich latach przeniósł się z terytorialnej obrony powietrznej do „operacji ofensywnych i obronnych”, budując siły „zdolne do wystrzeliwania powietrza z dalekiego zasięgu”, zgodnie z raportem.
rozbudowa floty myśliwców
podczas Zimnej Wojny PLAAF był zależny od chińskich egzemplarzy radzieckiego samolotu.
w latach 80.pierwszy chiński myśliwiec, J-8, był zasadniczo wydłużoną wersją jednego z tych skopiowanych samolotów. Jego następca, J-8II, miał nowy nos i ulepszenia, ale był w dużej mierze zdeklasowany przez potencjalnych rywali, zanim wszedł do służby.
na początku lat 90.Chiny zaczęły kupować myśliwce czwartej generacji z Rosji, aby zwiększyć zapasy i zdobyć doświadczenie techniczne. W latach 1992-2015 Chiny zakupiły od Rosji myśliwce Su-27, Su-30mkk i Su-35 i zaczęły produkować własne wersje tych myśliwców, gdy tylko je otrzymały.
pierwszy taki samolot, J-11, był licencjonowaną kopią Su-27. Zaprojektowany jako ciężki myśliwiec o wyższości w powietrzu, zachował wiele cech i możliwości Su-27, w tym działo 30 mm, 10 punktów twardych dla pocisków, prędkość maksymalną około Mach 2 i pułap operacyjny około 60 000 stóp.
w 2004 r.Chiny zakończyły produkcję J-11 I rozpoczęły produkcję wersji zmodyfikowanej od tyłu, J-11b, wbrew warunkom umowy koprodukcyjnej z Rosją.
około 297 J-11 w wielu wariantach jest obecnie w służbie zarówno w PLAAF, jak i PLAN Aviation.
w 2015 roku PLAAF wprowadził J-16. Kontynuacja J-11, jest również oparty częściowo Na Su-30mkk.
podczas gdy J-11 jest przeznaczony do zadań wyższości powietrznej, J-16 jest wielozadaniowym myśliwcem zdolnym do prowadzenia nalotów. Oprócz armaty 30 mm, posiada 12 punktów twardych dla pocisków i bomb,a także aktywny radar elektronicznie skanowany.
ponad 150 J-16 w wielu wariantach jest w służbie PLAAF, który w listopadzie rozpoczął szkolenie bojowe J-16D, wariantu walki elektronicznej.
najbardziej rozpowszechnionym modelem jest J-10, który może być oparty na izraelskim IAI Lavi. Uważa się, że około 488 wariantów J-10 jest w służbie PLAAF i PLAN Aviation.
wprowadzony w 2005 roku, J-10 jest jednosilnikowym wielozadaniowym myśliwcem ze skrzydłem delta i konstrukcją canard.
J-10 mA 11 punktów twardych, aktywny elektronicznie skanowany radar i armatę 23 mm. Uważa się, że jest zdolny do prędkości powyżej Macha 2 i ma pułap operacyjny około 60 000 stóp.
PLAN Aviation force ma również własny myśliwiec oparty na lotniskowcach znany jako J-15. Chiny opierały Projekt J-15 na niedokończonym prototypie zakupionego od Ukrainy samolotu transportowego Su-33, ponieważ Rosja nie chciała sprzedać swojego Su-33 Chinom.
co najmniej 34 J-15 są w służbie PLAN Aviation i są jedynymi stałopłatowymi samolotami zdolnymi do operowania na dwóch chińskich lotniskowcach. Napotykają jednak na szereg problemów, w tym fakt, że są najcięższymi samolotami lotniskowymi w służbie na świecie.
wraz z wycofaniem Q-5 W 2017 r. Chiny obsługują teraz tylko dwa dedykowane samoloty bombowe: bombowiec strategiczny H-6 i bombowiec myśliwsko-bombowy JH-7.
Kopia Radzieckiego Tu-16, H-6 jest dwusilnikowym bombowcem odrzutowym zdolnym do przenoszenia około 20 000 funtów amunicji. Uważa się, że jest zdolny do prędkości około 650 mph i osiągnięcia wysokości ponad 40,000 stóp.
flota bombowców H-6 jest największa w Chinach, z ponad 230 W służbie z PLAAF i PLAN, i składa się z wielu wariantów.
H-6K ma zmodernizowane silniki i może przenosić sześć odpychających pocisków desantowych, zagrażających wrogim celom aż do drugiego łańcucha wysp, który obejmuje terytorium Guam.
H-6G I H-6J są wariantami morskimi, z H-6J zdolnymi do przenoszenia sześciu pocisków przeciwlotniczych, takich jak YJ-12, stwarzających zagrożenie dla lotniskowców.
H-6N, publicznie zaprezentowany po raz pierwszy w 2019 roku, jest szczególnie niepokojący. Jego kadłub jest zmodyfikowany tak, aby przenosił odpalany z powietrza pocisk balistyczny, który prawdopodobnie może przenosić głowicę jądrową. Jest to również pierwszy w Chinach bombowiec zdolny do napędu nuklearnego, który może prowadzić tankowanie w powietrzu.
w październiku 2020 roku zauważono H-6N przenoszący coś, co uważa się za pocisk naddźwiękowy. Dzięki tym możliwościom Chiny „prawdopodobnie ustanowiły już rodzącą się „nuklearną triadę””, zgodnie z Pentagonem.
JH-7 jest przeznaczony do operacji bombowych krótszego zasięgu. Wprowadzony w 1992 roku, jest uzbrojony w armatę 23 mm i może przenosić ponad 7 ton bomb na dziewięciu stanowiskach. Ma pułap około 50,00 stóp i prędkość maksymalną około Macha 1.
JH-7 może przenosić uzbrojenie lądowe i przeciwlotnicze. Około 260 jest w służbie PLAAF i PLAN Aviation.
przyszłość piątej generacji
największym osiągnięciem PLAAF jest jego ukryty myśliwiec piątej generacji-J — 20 „Mighty Dragon.”
J-20 jest prawdopodobnie oparty na planach skradzionych z amerykańskiego programu stealth. Jego dokładne specyfikacje nie są publicznie znane, ale uważa się, że jest zdolny do maksymalnej prędkości w pobliżu Mach 2 z pułapem około 60 000 stóp i zasięgiem prawie 700 mil.
jego główna wewnętrzna wnęka może pomieścić cztery pociski powietrze-powietrze dalekiego zasięgu, z których dwie boczne są w stanie pomieścić jeden pocisk krótszego zasięgu.
Chiny mają więcej samolotów stealth w rozwoju-w tym bombowiec z napędem jądrowym (prawdopodobnie nazwany H-20), który będzie miał zasięg 5000 mil i będzie w stanie unieść ładowność 10 ton.
Chiny opracowują również inny myśliwiec stealth, FC-31, który prawdopodobnie będzie jego następnym myśliwcem bazującym na lotniskowcu myśliwiec, zastępując J-15. Zdjęcia opublikowane w październiku ukazywały wariant FC – 31 latający z belką startową katapulty na nosie podwozia oraz mechanizmami składania skrzydeł.
Chiny rozwijają inne technologie i zestawy umiejętności, które pozwolą im wydobyć więcej ze swoich samolotów. Robi postępy w problemach z silnikami, które nękały jego odrzutowce i opracowuje bardziej zaawansowany arsenał rakiet powietrze-powietrze.
wykazał również ulepszone możliwości tankowania w powietrzu, które według Pentagonu pozwolą jego odrzutowcom działać dalej i dłużej.
„PLAAF szybko dogania Zachodnie siły powietrzne”, powiedział Pentagon w swoim raporcie, dodając, że agresywna modernizacja Chin i przejęcie zaawansowanych systemów „stopniowo niszczy” „długoletnie i znaczące” zalety wojsk amerykańskich w dziedzinie lotnictwa.