czym jest rozwój człowieka i dlaczego jest ważny?

spis treści

1. osiem etapów rozwoju człowieka?
2. teorie rozwoju człowieka
3. rozwój człowieka a Psychologia rozwojowa
4. jakie czynniki genetyczne wpływają na wzrost i rozwój człowieka?
5. dlaczego badamy wzrost i rozwój człowieka?

wyobraź sobie dwoje dzieci urodzonych w tym samym mieście i tym samym roku w rodzinach o podobnym statusie społeczno-ekonomicznym. Jedno dziecko wyrasta na asertywne i pewne siebie, a drugie na nieśmiałe i nieśmiałe. Badanie etapów rozwoju człowieka może pomóc wyjaśnić przyczyny tych różnic i wiele więcej.

czym właściwie jest rozwój człowieka? Rozwój człowieka jest gałęzią psychologii, której celem jest zrozumienie ludzi — jak się rozwijają, rosną i zmieniają przez całe życie. Ta dyscyplina, która może pomóc jednostkom lepiej zrozumieć siebie i swoje relacje, jest szeroka. W związku z tym może być stosowany w różnych środowiskach zawodowych i ścieżkach kariery.

jakie są osiem etapów rozwoju człowieka?

jeśli rozwój człowieka jest badaniem tego, jak ludzie zmieniają się przez całe życie, jak i kiedy następuje ten rozwój? Wielu naukowców i psychologów badało różne aspekty rozwoju człowieka, w tym psycholog ego Erik Erikson. Badał wpływ doświadczeń społecznych w całym życiu jednostki i teoretyzował, że rozwój psychospołeczny odbywa się w ośmiu kolejnych częściach. Jakie są osiem etapów rozwoju człowieka?

Etap 1 — niemowlęctwo: zaufanie kontra nieufność

w pierwszym etapie rozwoju człowieka niemowlęta uczą się zaufania w oparciu o to, jak dobrze ich opiekunowie spełniają ich podstawowe potrzeby i reagują, gdy płaczą. Jeśli niemowlę woła o karmienie, rodzic może zaspokoić tę potrzebę, karmiąc i pocieszając niemowlę lub nie zaspokoić tej potrzeby, ignorując niemowlę. Kiedy ich potrzeby są zaspokojone, niemowlęta uczą się, że poleganie na innych jest bezpieczne; kiedy ich potrzeby znikają, niemowlęta dorastają, aby być mniej ufnymi.

Etap 2-Maluch: Autonomia a wstyd i zwątpienie

oprócz autonomii a wstyd i zwątpienie, innym sposobem myślenia o drugim etapie jest niezależność a zależność. Podobnie jak w pierwszym etapie, maluchy przechodzą przez ten etap reagując na swoich opiekunów. Jeśli opiekunowie zachęcą je do samodzielności i samodzielnego odkrywania świata, małe dzieci będą dorastać z poczuciem własnej skuteczności. Jeśli opiekunowie unosić się nadmiernie lub zachęcać do uzależnienia, te małe dzieci dorastają z mniejszym zaufaniem do swoich umiejętności.

na przykład, jeśli maluch chce chodzić bez pomocy w bezpiecznym miejscu, opiekun powinien zachęcać do tej autonomii, pozwalając na niezależne zachowanie. Jeśli opiekun nalega na trzymanie malucha za rękę, nawet jeśli nie jest to konieczne, ta Uwaga Może prowadzić do wątpliwości w późniejszym życiu.

Etap 3 — lata przedszkolne: inicjatywa a poczucie winy

w latach przedszkolnych dzieci uczą się wyrażać siebie i mówić, gdy czegoś potrzebują. Niektóre dzieci mogą stwierdzić, że są smutne, ponieważ przyjaciel ukradł ich zabawkę. Jeśli ta asertywność jest witana pozytywną reakcją, uczą się, że podejmowanie inicjatywy jest pomocne zachowanie. Jednak jeśli czują się winni lub wstydzą się za swoją asertywność, mogą wyrosnąć na nieśmiałych i mniej skłonnych do przejęcia przywództwa.

Etap 4 — Wczesne lata szkolne: Przemysł kontra niższość

kiedy dzieci zaczynają szkołę, zaczynają porównywać się z rówieśnikami. Jeśli dzieci czują, że są osiągane w stosunku do rówieśników, rozwijają silną samoocenę. Jeśli jednak zauważą, że inne dzieci spotkały kamienie milowe, których nie spotkały, mogą zmagać się z poczuciem własnej wartości. Na przykład pierwszoklasista może zauważyć coraz gorszą wydajność w testach ortograficznych w porównaniu z rówieśnikami. Jeśli stanie się to wzorem, może prowadzić do poczucia niższości.

do góry

Etap 5 — dojrzewanie: Tożsamość a pomieszanie ról

etap młodzieńczy to miejsce, w którym nie bez powodu powstało określenie „kryzys tożsamości”. Dojrzewanie polega na rozwijaniu poczucia siebie. Nastolatkowie, którzy mogą wyraźnie zidentyfikować, kim są, dorastają z silniejszymi celami i wiedzą o sobie niż nastolatki, które walczą o uwolnienie się od wpływów rodziców lub przyjaciół. Młodzież, która nadal głęboko zależy od rodziców w zakresie interakcji społecznych i poradnictwa, może doświadczać większego zamieszania w roli niż nastolatki, które realizują własne interesy.

Etap 6-Młoda dorosłość: intymność a izolacja

w młodym wieku, który zaczyna się mniej więcej w wieku 20 lat, ludzie zaczynają umacniać swoje więzy na całe życie; wielu ludzi wchodzi w związki lub małżeństwa, podczas gdy inni tworzą przyjaźnie na całe życie. Ludzie, którzy mogą tworzyć i utrzymywać te relacje, czerpią korzyści emocjonalne, podczas gdy ci, którzy walczą o utrzymanie relacji, mogą cierpieć z powodu izolacji. Młody dorosły, który rozwija silne przyjaźnie w college ’ u, może czuć się bardziej intymny niż ten, który walczy o nawiązanie i utrzymanie bliskich przyjaźni.

Etap 7-Średnia dorosłość: Generatywność kontra stagnacja

w średnim wieku ludzie mają tendencję do walki ze swoim wkładem w społeczeństwo. Mogą być zajęci wychowywaniem dzieci lub karierą. Ci, którzy czują, że wnoszą wkład, doświadczają generatywności, czyli poczucia pozostawienia spuścizny. Z drugiej strony, ci, którzy nie czują, że ich praca lub życie ma znaczenie, mogą doświadczyć uczucia stagnacji. Na przykład, dorosły w średnim wieku, który wychowuje rodzinę i pracuje w karierze, która prawdopodobnie pomaga ludziom, może czuć się bardziej spełniony niż dorosły, który pracuje w codziennej pracy, która czuje się bezsensowna.

etap 8 — późna dorosłość: uczciwość vs. Rozpacz

gdy dorośli osiągają koniec życia, spoglądają wstecz na swoje życie i zastanawiają się. Dorośli, którzy czują się spełnieni przez swoje życie, czy to przez udaną rodzinę, czy przez znaczącą karierę, osiągają integralność ego, w której mogą ze spokojem stawić czoła starzeniu się i umieraniu. Jeśli starsi dorośli nie czują, że przeżyli dobre życie, ryzykują popadnięcie w rozpacz.

powrót na górę

inne teorie rozwoju człowieka

chociaż powszechnie stosowane, teoria rozwoju psychospołecznego Eriksona została skrytykowana za zbyt duże skupianie się na dzieciństwie. Krytycy twierdzą, że jego nacisk sprawia, że model jest mniej reprezentatywny dla wzrostu, którego ludzie doświadczali w dorosłym życiu. Model Eriksona etapów rozwoju człowieka jest tylko jedną z teorii dotyczących wzrostu i zmian w całym życiu, ponieważ wielu innych psychologów badało własne teorie rozwoju człowieka, w tym następujące:

rozwój kognitywny

Jean Piaget opracował teorię rozwoju kognitywnego. Teoria Piageta jest szeroko stosowana w programach edukacyjnych, aby przygotować nauczycieli do instruowania uczniów w odpowiedni sposób. Teoria opiera się na czterech etapach:

• Sensorimotor-w fazie sensorimotor (od urodzenia do 2 roku życia) dzieci uczą się trwałości obiektu, czyli rozumienia, że ludzie i przedmioty nadal istnieją, nawet gdy są poza zasięgiem wzroku.
• przedoperacyjne — w fazie przedoperacyjnej (2-7 lat) dzieci rozwijają myśl symboliczną, czyli wtedy, gdy zaczynają przechodzić od myślenia konkretnego do abstrakcyjnego. Dzieci na tym etapie często mają wymyślonych przyjaciół.
• Concrete operational-w konkretnym etapie operacyjnym (7-11 lat) dzieci utrwalają swoje abstrakcyjne myślenie i zaczynają rozumieć przyczynę i skutek oraz logiczne implikacje działań.
• Formalna Działalność operacyjna-na etapie formalnej działalności operacyjnej (dojrzewanie do dorosłości) ludzie planują przyszłość, myślą hipotetycznie i przyjmują na siebie obowiązki dorosłych.

rozwój moralny

Lawrence Kohlberg stworzył teorię rozwoju człowieka opartą na koncepcjach rozwoju moralnego. Teoria obejmuje następujące etapy:

• Przedkonwencjonalne — na etapie przedkonwencjonalnym ludzie przestrzegają zasad, ponieważ boją się kary i dokonują wyborów tylko z myślą o ich najlepszym interesie.
• konwencjonalne-na etapie konwencjonalnym ludzie działają, aby uniknąć osądu społeczeństwa i przestrzegać zasad, aby utrzymać systemy i struktury, które już istnieją.
• Postkonwencjonalny — na etapie postkonwencjonalnym prawdziwa troska o dobro innych i większe dobro społeczeństwa kieruje ludźmi.

teoria psychoseksualna

Zygmunt Freud spopularyzował teorię psychoseksualną. Teoria składa się z pięciu etapów:

• Oral — w stadium ustnym (narodziny do 1 roku życia) dzieci uczą się ssać i połykać i mogą doświadczać konfliktu z odsadzeniem.
• Anal-w fazie odbytu (1-3 lata) dzieci uczą się wstrzymywać lub wydalać kał i mogą doświadczać konfliktu z treningiem nocnika.
• falliczny-w stadium fallicznym (3-6 lat) dzieci odkrywają, że ich genitalia mogą sprawiać im przyjemność.
• opóźnienie-w fazie opóźnienia (około 6 lat przez okres dojrzewania), robią sobie przerwę od tych etapów fizycznych i zamiast tego rozwijają się psychicznie i emocjonalnie.
• genitalia-w stadium genitalnym (dojrzewanie przez dorosłość) ludzie uczą się wyrażać siebie seksualnie.

najlepiej, aby dzieci przechodziły przez każdą fazę płynnie, gdy rozwijają się ich libido seksualne, ale jeśli utknęły w którejkolwiek z faz, mogą rozwinąć fiksację, która utrudnia ich rozwój.

teoria behawioralna

teoria behawioralna skupia się wyłącznie na zachowaniach danej osoby, a nie uczuciach, które towarzyszą tym zachowaniom. Sugeruje to, że zachowania są uwarunkowane w środowisku z powodu pewnych bodźców. Teoretycy behawioralni uważają, że zachowanie determinuje uczucia, więc zmiana zachowań jest ważna, ponieważ to z kolei zmieni uczucia.

teoria przywiązania skupia się na głębokich relacjach między ludźmi przez całe ich życie. Ważnym odkryciem teorii przywiązania jest to, że dzieci muszą rozwinąć przynajmniej jedną silną więź w dzieciństwie, aby zaufać i rozwijać relacje jako dorośli. Teoria przywiązania składa się z czterech etapów:

• dodatek aspołeczny lub przedmałżeński (w wieku do 6 tygodni)
• dodatek masowy (w wieku od 6 tygodni do 7 miesięcy)
• Załącznik specyficzny lub dyskryminujący (w wieku 7-9 miesięcy)
• wiele załączników (w wieku 10 miesięcy lub później)

teoria uczenia się Społecznego

teoria uczenia się społecznego opiera się na teorii behawioralnej i postuluje, że ludzie uczą się najlepiej, obserwując zachowanie innych. Obserwują, jak działają inni, widzą konsekwencje,a następnie podejmują decyzje dotyczące własnego zachowania. Cztery etapy tej teorii to:

• Uwaga
• retencja
• reprodukcja
• motywacja

na etapie uwagi ludzie najpierw zauważają zachowanie innych. Na etapie retencji pamiętają zachowanie i wynikające z tego konsekwencje. Na etapie reprodukcji ludzie rozwijają zdolność naśladowania zachowań, które chcą odtworzyć, a na etapie motywacji wykonują te zachowania.

teoria społeczno-kulturowa

teoria społeczno-kulturowa wiąże rozwój człowieka ze społeczeństwem lub kulturą, w której żyją ludzie. Skupia się na wkładzie społeczeństwa jako całości w indywidualny rozwój człowieka. Na przykład dzieci wychowywane do zabawy na świeżym powietrzu rozwijają się inaczej niż dzieci wychowywane do zabawy w pomieszczeniach.

ważną częścią tej teorii jest strefa rozwoju bliższego, która jest obszarem wiedzy i umiejętności nieco bardziej zaawansowanym niż obecny poziom dziecka. Strefa rozwoju bliższego pomaga nauczycielom myśleć i planować nauczanie, dlatego teoria społeczno-kulturowa odgrywa dużą rolę w kształceniu nauczycieli.

: Więcej informacji na temat teorii rozwoju człowieka

• „teoria behawioralna, Psychologia behawioralna czy behawioryzm? Jak przenikają się zachowania i osobowość „
• Encyclopedia Britannica, „Lawrence Kohlberg’ s Stages of Moral Development „
• Healthline, ” jakie są psychoseksualne etapy rozwoju Freuda?”
• PositivePsychology.com ” Czym Jest Teoria Przywiązania? Bowlby 's 4 etapy wyjaśnione”
• Psychologia dzisiaj, teoria uczenia się Społecznego
• Simplypsychologia, „Socjokulturowa teoria Lwa Wygotskiego”
• Simplypsychologia, teorie psychologii
• Verywell Mind, „4 etapy rozwoju poznawczego”

do góry

rozwój człowieka a Psychologia rozwojowa

jakie są różnice między rozwojem człowieka a psychologią rozwojową? Terminy te są ze sobą ściśle powiązane. W rzeczywistości badanie psychologii rozwojowej jest wejściem większości ludzi w rozwój człowieka.

Psychologia rozwojowa jest zdefiniowana jako naukowe podejście do wyjaśnienia wzrostu, zmiany i spójności przez całe życie. Wykorzystuje różne ramy, aby zrozumieć, jak ludzie rozwijają się i przekształcają przez całe życie. Celem psychologii rozwojowej jest opisanie, wyjaśnienie i optymalizacja rozwoju w celu poprawy życia ludzi. W świecie rzeczywistym Psychologia rozwojowa jest wykorzystywana w badaniu rozwoju fizycznego, psychologicznego, emocjonalnego, społecznego, osobowości i percepcji.

badanie psychologii rozwojowej może prowadzić do kariery w kilku różnych dziedzinach. Psychologowie rozwojowi często pracują w kolegiach i uniwersytetach i koncentrują się na badaniach i nauczaniu. Inni pracują w placówkach opieki zdrowotnej, klinikach, Domach Pomocy Społecznej, szpitalach, klinikach zdrowia psychicznego lub schroniskach dla bezdomnych. W tych zastosowanych Ustawieniach koncentrują się bardziej na ocenie, ocenie i leczeniu ludzi. Według danych z czerwca 2020 z PayScale, psychologowie rozwojowi zarabiają Średnio roczne wynagrodzenie w wysokości około 68 000 dolarów.

do góry

jakie czynniki genetyczne wpływają na wzrost i rozwój człowieka?

jeszcze jednym kluczowym elementem ludzkiego wzrostu i rozwoju pozostaje do zbadania genetyka. Genetyka wpływa na szybkość i sposób, w jaki ludzie się rozwijają, chociaż inne czynniki, takie jak rodzicielstwo, Edukacja, doświadczenia i czynniki społeczno-ekonomiczne, są również w grze. Wiele czynników genetycznych, które wpływają na wzrost i rozwój człowieka obejmują interakcje genetyczne i nieprawidłowości chromosomów płciowych.

interakcje genetyczne

geny mogą działać w sposób addytywny lub czasami kłócić się ze sobą. Na przykład, dziecko z jednym wysokim rodzicem i jednym krótkim rodzicem może skończyć między nimi, na średnim wzroście. Innym razem geny podążają za wzorcem dominująco-recesywnym. Jeśli jeden rodzic ma brązowe włosy, a drugi ma rude włosy, Gen czerwonych włosów jest dominującym genem, jeśli ich dziecko ma rude włosy.

interakcje genu i środowiska

informacja genetyczna człowieka zawsze oddziałuje ze środowiskiem, a czasami może to wpływać na rozwój i wzrost. Na przykład, jeśli dziecko w macicy jest narażone na działanie leków, mogą mieć wpływ na zdolności poznawcze dziecka, zmieniając w ten sposób proces rozwoju. Ponadto, nawet jeśli geny dziecka wskazywałyby na wysoki wzrost, jeśli dziecko doświadcza złego odżywiania jako dzieci, może to mieć wpływ na ich wysokość.

nieprawidłowości chromosomów płci

nieprawidłowości chromosomów płci wpływają aż na 1 na 500 urodzeń. Następujące zespoły są przykładami nieprawidłowości chromosomów płciowych, które mogą wpływać na rozwój:

• zespół Klinefeltera to obecność dodatkowego chromosomu X u mężczyzn, który może powodować cechy fizyczne, takie jak zmniejszona masa mięśniowa i zmniejszone owłosienie ciała oraz może powodować trudności w uczeniu się.
• zespół Fragile X jest spowodowany mutacją w genie FMR1, która sprawia, że chromosom X wydaje się kruchy. Może powodować niepełnosprawność intelektualną, opóźnienia rozwojowe lub charakterystyczne cechy fizyczne, takie jak długa twarz.
• zespół Turnera występuje, gdy brakuje jednego z chromosomów X lub brakuje go częściowo. To tylko wpływa na kobiety i wyniki w cechach fizycznych, takich jak niski wzrost i wstęgi szyi.

zespół Downa

zespół Downa jest kolejnym powszechnym przykładem tego, jak genetyka może wpływać na rozwój. To zaburzenie chromosomalne może spowodować, że niektóre osoby doświadczają fizycznych lub intelektualnych różnic rozwojowych. Zespół Downa występuje w 21 miejscu chromosomu, w którym ludzie z zespołem Downa mają trzy chromosomy, a nie dwa.

osoby z zespołem Downa często mają różne cechy fizyczne i mogą być podatne na problemy fizyczne, takie jak wady serca i problemy ze słuchem. Większość osób z zespołem Downa ma upośledzenie intelektualne, ale stopień tego upośledzenia różni się od osoby do osoby.

do góry

do góry

dlaczego badamy wzrost i rozwój człowieka?

badanie ludzkiego wzrostu i rozwoju oferuje bogactwo wartości dla rozwoju osobistego i zawodowego oraz zrozumienia. Istnieje wiele powodów, dla których badamy wzrost i rozwój człowieka.

wspólne korzyści obejmują następujące:

• aby lepiej zrozumieć własne doświadczenia życiowe. Może to pomóc ludziom osobiście zrozumieć, jakie wydarzenia z dzieciństwa ukształtowały ich dorosłość.
• aby zdobyć wiedzę o tym, jak kontekst społeczny wpływa na rozwój. Ta wiedza może być nieoceniona dla profesjonalistów, takich jak nauczyciele, ponieważ zyskują głębsze zrozumienie swoich uczniów.
• aby pomóc innym zrozumieć i kontekstualizować wzloty i upadki życia. Pomaga to terapeutom i psychologom lepiej pomóc swoim klientom w samopoznaniu.
• aby zrozumieć, w jaki sposób zmiany społeczne mogą wspierać wzrost i rozwój. Zrozumienie to pomaga decydentom w szkołach zmieniać kulturę edukacyjną na lepsze.
• aby stać się bardziej skutecznym badaczem, nauczycielem lub liderem w wielu różnych branżach. Dogłębne i kontekstowe zrozumienie rozwoju człowieka ma wiele korzyści zawodowych, które mogą prowadzić do lepszego wglądu.
• wspieranie zdrowia fizycznego i psychicznego osób przez cały okres ich życia. Specjaliści, tacy jak lekarze, pielęgniarki i terapeuci, muszą rozumieć ludzki wzrost i rozwój, aby lepiej wspierać swoich klientów.

studenci mogą zdecydować się na badanie wzrostu i rozwoju człowieka ze względu na jego szereg zastosowań w wielu dziedzinach zawodowych. Na przykład uczniowie, którzy chcą zostać nauczycielami szkół podstawowych, mogą brać udział w kursach dotyczących etapów rozwoju człowieka, aby zrozumieć rozwój poznawczy i jak rosną i zmieniają się mózgi dzieci.

rozwój człowieka jest szeroko pojętą i ciągle zmieniającą się dyscypliną. Wiedza na temat rozwoju człowieka może być nieoceniona dla ludzi osobiście, ponieważ uczą się i rozwijają przez całe życie, a także zawodowo, gdy uczą się stosować to, czego nauczyli się w swojej karierze.

Do Góry