Koh-I-noor jest prawdopodobnie najbardziej znanym ze wszystkich diamentowych klejnotów. Istnieje tradycja, że został on przejęty w 1304 roku od radży z malwy, której rodzina trzymała go przez wieki. Uważa się, że był strzeżony wraz z innymi skarbami w Delhi do 1739 roku, kiedy został zabrany przez Nadira Szacha z Persji. Po dalszych przygodach diament został przekazany Kompanii Wschodnioindyjskiej, której dyrektorzy podarowali go królowej Anglii Wiktorii. To był źle wycięty diament, który nie miał blasku, ale ważył 191 karatów. Królowa Wiktoria kazała go odkupić od Garrardów z Londynu w 1852 roku, a klejnot waży teraz 109 karatów. Należy do klejnotów korony Angielskiej.
Wielki potentat był największym znanym Indyjskim diamentem. Surowy kamień ważył 817 karatów, ale niedoświadczone cięcie później zmniejszyło go do 287,5 karata. Kopulasty, różany Orłow był jednym z rosyjskich klejnotów koronnych. Legenda głosi, że było to jedno z oczu idola w świątyni Brahmana. Ostatecznie został sprzedany hrabiemu Orłowowi, niegdyś faworytowi Katarzyny Wielkiej. Podarował klejnot Katarzynie, mając nadzieję, że dar przywróci mu przychylność, ale tak się nie stało. Jako cięcie kamień waży 199,6 karata.
Niebieski Tavernier, 112,5-karatowy Indyjski diament, został zabrany do Francji w XVII wieku. Król Ludwik XIV kupił ją i kazał ją przekłuć do około 68 karatów. W 1792 został skradziony wraz z regentem i Sancami. Regent został szybko odzyskany, a Sancy około 1828 roku, ale Błękitnego Taverniera nigdy nie odnaleziono. Jednak w 1830 roku na rynku pojawił się 45,5-karatowy niebieski diament zwany teraz nadzieją. Niektórzy specjaliści od klejnotów uważają, że diament Hope jest rekuteracyjną wersją zaginionego niebieskiego Taverniera.
Regent, czyli Pitt, diament, który ważył 410 karatów, został znaleziony w Indiach w 1701 roku. Sir Thomas Pitt, gubernator Madrasu w Indiach, kupił go i kazał ściąć do 140,5 karata. W 1717 roku Pitt sprzedał go Regentowi Francji. Później Napoleon ustawił go w rękojeści swojego miecza. Po jego upadku został umieszczony w Luwrze. Excelsior, odkryty w RPA w 1893 roku, ważył około 995 karatów. Z tego kamienia wycięto 21 drobnych kamieni o wadze od mniej niż 1 do ponad 70 karatów.
największym znalezionym diamentem był Cullinan. Został wykonany w 1905 roku z kopalni Premier W Transvaal w RPA. Ważył 3106 karatów (1,3 funta; lub 0,6 kilograma). W 1907 roku rząd Transwalu podarował go królowi Edwardowi VII. W następnym roku został pocięty na dziewięć dużych i około 100 małych kamieni. Większe kamienie nazywane są gwiazdami Afryki, ale znane są również jako Cullinan I, II, III i tak dalej. Cullinan i (530,2 karatów) znajduje się w brytyjskim Berle Królewskim; Cullinan II (317 karatów) znajduje się w brytyjskiej koronie Państwowej.
Jacobus Jonker (726 karatów) został nazwany na cześć poszukiwacza, który znalazł go w Transwalu w 1934 roku. Był to pierwszy duży diament wycięty w Stanach Zjednoczonych, gdzie wycięto z niego 12 klejnotów. Diament Vargasa (726.6 karatów), odkryty w 1938 roku w Brazylii, został pocięty na 29 klejnotów. W 1945 r.wzdłuż rzeki Woyie w Sierra Leone wykopano 770-karatowy diament, największy w historii wydobyty ze złóż aluwialnych.