każdy miesiąc we współczesnym kalendarzu gregoriańskim składa się z co najmniej 28 dni. Ta liczba byłaby ładnie zaokrągloną 30, gdyby nie luty. Podczas gdy każdy miesiąc oprócz drugiego w kalendarzu zawiera co najmniej 30 dni, luty wypada krótko z 28 (i 29 W roku przestępnym). Dlaczego więc najczęściej używany kalendarz na świecie jest tak niespójny w długości miesięcy? A dlaczego luty utknął z najmniejszą liczbą dni? Zwal to na rzymski przesąd.
najstarszy przodek kalendarza gregoriańskiego, pierwszy kalendarz rzymski, miał rażącą różnicę w strukturze od późniejszych wariantów: składał się z 10 miesięcy, a nie 12. Aby w pełni zsynchronizować kalendarz z rokiem księżycowym, Rzymski król Numa Pompiliusz dodał Styczeń i Luty do oryginalnych 10 miesięcy. Poprzedni kalendarz miał 6 miesięcy 30 dni i 4 miesiące 31, W sumie 304 dni. Jednak Numa chciał uniknąć liczby parzystej w swoim kalendarzu, ponieważ Rzymskie przesądy w tym czasie utrzymywały, że liczby parzyste są pechowe. Odejmował jeden dzień od każdego z 30-dniowych miesięcy, aby uczynić je 29. Rok Księżycowy składa się z 355 dni (dokładnie 354,367, ale nazwanie go 354 sprawiłoby, że cały rok byłby pechowy!), co oznaczało, że zostało mu 56 dni pracy. W końcu, co najmniej 1 miesiąc z 12 potrzebne, aby zawierać parzystą liczbę dni. Wynika to z prostego faktu matematycznego: suma dowolnych parzystych (12 miesięcy) liczb nieparzystych zawsze będzie równa liczbie parzystej – i chciał, aby suma była nieparzysta. Tak więc Numa wybrała luty, miesiąc, który będzie gospodarzem rzymskich rytuałów ku czci zmarłych, jako pechowy miesiąc składający się z 28 dni.
pomimo zmian w kalendarzu, ponieważ został zmieniony po dodatkach Numa-zmiany, które obejmują skrócenie lutego w pewnych odstępach czasu, dodanie miesiąca przestępnego, a ostatecznie nowoczesny dzień przestępny-długość lutego 28-dniowa utknęła.