Handel międzykulturowy i wymiana kulturalna podczas krucjat

handel w dużej części Europy zmniejszył się po upadku Rzymu, a miasta i miasta zmniejszyły się, drogi nie były bezpieczne, a feudalne dwory były ważną i samowystarczalną jednostką. Życie miejskie pozostawało aktywne na Wschodzie, gdzie miasta rosły szczególnie wraz z rozwojem islamu, kiedy społeczeństwa muzułmańskie—choć nie Zjednoczone w jednym Imperium-rozprzestrzeniły się od granic Chin po Półwysep Iberyjski w Europie po Atlantyk i Morze Śródziemne.

Krucjaty nie zapoczątkowały handlu między muzułmańskimi i Chrześcijańskimi ziemiami w Europie. Włoscy kupcy handlowali nad Morzem Śródziemnym z Konstantynopolem, Syrią i Egiptem, a hiszpańscy muzułmanie i chrześcijanie handlowali aktywnie i produkowali dobra Na sprzedaż. Sycylia, pod rządami muzułmanów, a następnie Normanów, była źródłem kontaktów i produkcji towarów. Wśród najcenniejszych artykułów handlowych były wyroby metalowe, jedwabne tkaniny i szkło, a także niektóre Artykuły spożywcze, barwniki i Perfumy.

wkład wypraw krzyżowych polegał na tym, że handel wzrósł w miarę podróżowania Europejczyków i stał się bardziej zaznajomiony z egzotycznymi towarami. Wzrost kontaktów i handlu był jedną z przyczyn wzrostu miast w Europie Zachodniej, począwszy od Włoch.

pomimo działań wojennych w długim okresie wypraw krzyżowych, włoskie miasta handlowe, takie jak Amalfi, Genua, Wenecja i Florencja, wzmocniły więzi handlowe z portami w Lewancie (wschodnie wybrzeże Morza Śródziemnego), gdzie sprzymierzyły się z państwami krzyżowców, aby uzyskać dostęp do portów, takich jak Latakia, Trypolis, Acre, Aleksandria i Damietta. Wraz ze wzrostem popytu i produkcji w Europie Północnej, szlaki handlowe na Atlantyku i Morzu Północnym połączyły się ze szlakami śródziemnomorskimi i przewoziły towary handlowe do Europy poprzez handel rzeczny i przez Alpy.

Handel i Podróże oznaczały, że ludzie widzieli, słyszeli, smakowali i dotykali nowych rzeczy, a wpływy w sztuce i stylu życia poruszały się wraz z nimi, wprowadzając nowe style budowania, dekoracji, ubioru, gotowania i muzyki—dla tych, którzy byli wystarczająco bogaci, aby pozwolić sobie na nowe rzeczy. W kolejnych sekcjach przeczytaj o niektórych przedmiotach życia, które weszły do Europy częściowo w wyniku wymiany podczas krucjat.

źródło Mapy: http://academic.udayton.edu/williamschuerman/Trade_Routes.jpg

Hiszpański podróżnik muzułmański Ibn Jubayr mówi o armiach i karawanach w XII wieku

z Muhammada ibn Ahmada Ibn Jubayra, (Roland Broadhurst, Tłumacz), Podróże Ibn Jubayra: Being The Chronicles of a Medieval Spanish Moor Concerning His Journey to the Egypt of Saladin, the Holy Cities of Arabia, Bagdad The City Of The Caliphs, the Latin Kingdom of Jerusalem, and the Norman Kingdom of Sicily (London: Cape, 1952), s. 300-301.

wprowadzenie

Ibn Jubayr (ur. 1145) był mieszkańcem al-Andalus, czyli muzułmańskiej Hiszpanii w XII wieku. Jego podróż była wynikiem niefortunnego incydentu na dworze jego władcy. Wydaje się, że władca zmusił pobożnego uczonego Ibn Jubayra do zakosztowania napoju alkoholowego w żartach. Ibn Dżubajr był tak zaniepokojony, że sprawiło to, że władca żałował swoich czynów. Aby wynagrodzić oburzenie, mówi się, że dał Ibn Jubayrowi pewną ilość złota. Aby odpokutować za swój grzech słabości, Ibn Dżubajr obiecał użyć pieniędzy na hadżdż lub pielgrzymkę do Mekki. Zrobił to i odbył wycieczkę po kilku innych miejscach wokół Morza Śródziemnego. Historycznie jego relacja z podróży jest szczególnie interesująca, ponieważ podróżował podczas krucjat, w czasie Salah al-Din (Saladyn). Był doskonałym obserwatorem swoich czasów.

z podróży Ibn Jubayra po Egipcie, Palestynie i Syrii:

jedną z zadziwiających rzeczy, o których mówi się, jest to, że chociaż ogień niezgody płonie między dwiema stronami, muzułmanami i chrześcijanami, dwie armie z nich mogą spotkać się i rozmieścić się w szyku bojowym, a jednak muzułmańscy i chrześcijańscy podróżnicy przyjdą i pójdą między nimi bez ingerencji. W związku z tym widzieliśmy w tym czasie, to jest miesiąc Jumada al-Ula , odejście Saladyna ze wszystkimi wojskami muzułmańskimi, aby oblegać twierdzę Kerak, jedną z największych chrześcijańskich twierdz leżących okrakiem drogi Hejaz i utrudniających lądowe Przejście muzułmanów. Między nią a Jerozolimą znajduje się dzień podróży lub trochę więcej. Zajmuje najbardziej wybredną część ziemi Palestyny i ma bardzo szerokie panowanie z ciągłymi osadami, mówi się, że liczba wiosek sięga czterystu. Sułtan ten zainwestował go i postawił w obolałe cieśniny, a oblężenie trwało długo, jednak karawany przechodziły kolejno z Egiptu do Damaszku, przechodząc bez przeszkód przez ziemie Franków. W ten sam sposób muzułmanie nieustannie szli z Damaszku do Akry (przez terytorium Franków), i podobnie żaden z chrześcijańskich kupców nie został zatrzymany lub utrudniony (na terytoriach muzułmańskich).

chrześcijanie nakładają podatek na muzułmanów na ich ziemi, co daje im pełne bezpieczeństwo; podobnie Chrześcijańscy kupcy płacą podatek od swoich towarów na ziemiach muzułmańskich. Istnieje między nimi porozumienie i we wszystkich przypadkach istnieje równe traktowanie. Żołnierze angażują się w swoją wojnę, podczas gdy ludzie są w pokoju i świat idzie do tego, który zwycięża. (Ibn Jubayr, ur. 1145) (cytat: strony 300-301)

Metalwork

Kantyna Ayyubid z motywami chrześcijańskimi i islamskimi

Kantyna Freer jest jednym z najlepszych przykładów metaloplastyki Islamskiej ze wschodniej części Morza Śródziemnego. Wykonany jest z mosiądzu inkrustowanego srebrem i czarną substancją o nazwie niello, aby podkreślić design. Jest duży, około 37 cm (1 stopa) średnicy. Projekt opiera się na jednostkach trzech zespołów, kół i scen. Pośrodku kopulastego szczytu znajduje się Madonna i Dzieciątko na tronie z aniołami podtrzymującymi TRON powyżej i poniżej, w których modlą się dwaj mężczyźni, jeden z turbanem, a drugi z aureolą. Trzy zapętlone kręgi zawierają zwierzęta, ryby i ptaki, a między nimi są sceny z życia Jezusa: Jego narodziny lub szopka, przedstawiająca go w świątyni i wejście Chrystusa do Jerozolimy.

na ramieniu kantyny znajdują się zespoły z napisem w języku arabskim, z błogosławieństwem życzącym właścicielowi chwały, bezpieczeństwa, dobrobytu i szczęścia, a także zwycięstwa i trwałej mocy, „wieczna łaska i doskonały honor.”Środkowy pas to animowany napis uformowany przez korowód prawdziwych i fantastycznych stworzeń, ludzkich jeźdźców i wielbłądów, których ciała składają się na kreski arabskich liter. Ten niezwykle skomplikowany napis brzmi: „wieczna chwała i doskonała pomyślność, zwiększając szczęście, szef, dowódca, najznamienitszy, uczciwy, wzniosły, pobożny, przywódca, żołnierz, wojownik granic.”(Atil, s. 124) najniższy zespół to seria 30 roundeli z jastrzębiem atakującym ptaka, siedzącymi postaciami muzyków i postaciami pijącymi oraz miseczkami owoców. W dolnej części manierki znajduje się dwadzieścia pięć stojących figur podzielonych filarami. Przedstawiają Świętych w szatach z książkami, kadzielnice i inne ukazują żołnierzy z bronią. Jeden zestaw może pokazać Maryję i anioła Gabriela. Centralny pierścień na dole pokazuje scenę rycerzy w turnieju. Nawet szyja manierki ma skomplikowane inkrustowane napisy i wzory.

patronem, który zamówił to niezwykłe dzieło od syryjskiego lub irackiego rzemieślnika, był Chrześcijanin obeznany z rycerskimi staraniami-być może Krzyżowiec. Stołówka jest jednym z najbardziej spektakularnych przykładów tego rodzaju Islamskiej metaloplastyki.

obraz: kantyna, okres Ayyubid, poł.XIII w., szkoła Mosulska, http://www.asia.si.edu/collections/edan/object.php?q=fsg_F1941.10.
Mosiądz, Srebrna wkładka, Wymiary wys.x szer.: 45,2 x 36,7 cm(17 13/16 x 14 7/16 cala), Syria lub Północny Irak, zakup — Charles Lang Freer Endowment, Freer Gallery of Art, numer akcesyjny F1941.10

źródło tekstu: Esin Atil, W. T. Chase, Paul Jett, Islamic Metalwork w Freer Gallery of Art (Waszyngton, DC: Smithsonian Freer Gallery of Art, 1985), s. 125-33 (canteen); S. 137-43 (Basin).

Basen Ayyubid z motywami chrześcijańskimi i islamskimi

ten przykład inkrustowanego mosiądzu i srebra Islamskiej metaloplastyki powstał za panowania Sułtana al-Malika al-Saliha Najmuddina Ayyuba. Był synem al-Malika al-Kamila i ostatniego władcy Ajjubidów, który panował w latach 1240-1249. Został on zamówiony dla sułtana, zgodnie z inskrypcjami na wewnętrznej i zewnętrznej części basenu. Basen jest ozdobiony tematami islamskimi i Chrześcijańskimi, więc mógł być zlecony przez zamożnego muzułmańskiego lub chrześcijańskiego patrona, aby zademonstrować tolerancję religijną w Syrii Ajjubidów w tym czasie, kontynuując dziedzictwo ojca sułtana, al-Kamila.

Na Zewnątrz dużego basenu (50 cm/20 cali średnicy) znajdują się sceny z życia Jezusa: Zwiastowanie, dziewica i Dzieciątko na tronie, cud wskrzeszenia Łazarza z martwych, wejście Chrystusa do Jerozolimy i scena, która może przedstawiać Ostatnią Wieczerzę Chrystusa z uczniami. Inne wzory na zewnątrz basenu pokazują grę w polo i procesję realistycznych i wyimaginowanych zwierząt. Pomiędzy nimi siedzący muzycy w okrągłych medalionach. Wewnątrz basenu rząd trzydziestu dziewięciu stojących postaci oddzielonych filarami i łukami przedstawia świętych lub inne ważne osoby. Napis wokół wewnętrznej krawędzi upamiętnia władcę Najm Al-Dina Ayyuba jako ” naszego Pana, sławnego, uczonego, skutecznego, obrońcę, wojownika, wspieranego, zdobywcę, zwycięzcę, Pana islamu i muzułmanów…niech jego zwycięstwo będzie chwalebne.”Czy to na zlecenie Muzułmańskiego, czy chrześcijańskiego patrona sułtana, połączenie oznacza tolerancję religijną w XIII-wiecznej Syrii Ajjubidów. Najm al-Din stracił życie w Egipcie w 1249 roku podczas walk przeciwko krucjacie św. Ludwika.

Kredyt Na Zdjęcie : Basin, Ayyubid period, Reign of Sultan Najmal-Din Ayyub, 1247-1249, http://www.asia.si.edu/collections/edan/object.php?q=fsg_F1955.10
Mosiądz, inkrustowany srebrem, DIMENSION(S) H x W x D: 22.5 x 50 x 50 cm (8 7/8 x 19 11/16 x 19 11/16 in), Syria, prawdopodobnie Damaszek, Freer Gallery of Art, ACCESSION NUMBER F1955.10 Purchase — Charles Lang Freer Endowment

źródło tekstu: Esin Atil, W. T. Chase, Paul Jett, Islamic metalwork in the Freer Gallery of Art (Washington, DC: Smithsonian Freer Gallery of Art, 1985), s. 125-33 (canteen); S. 137-43 (Basin).

Tkaniny Jedwabne

sekrety uprawy jedwabiu i tkania złożonych wzorów zwanych brokatami należały najpierw do Chin. Tkanie jedwabiu rozprzestrzeniło się wzdłuż jedwabnych dróg do bizantyjskich i sasanidzkich perskich warsztatów królewskich przed powstaniem islamu i zostało przyjęte przez muzułmańskich kalifów Abbasydów, którzy założyli własne warsztaty kalifalne. Takie Królewskie tkaniny były w posiadaniu tylko najbardziej elitarnych Władców i dworzan. Ich projekty odzwierciedlały symbole władcy w kształcie mitycznych zwierząt, a kalifowie muzułmańscy często wyplatali Arabskie napisy błogosławieństw i ich imion. Otrzymali je jako dary szat honorowych, aby okazać łaskę królewską. To był ostateczny w „power dressing”, aby móc nosić takie ubranie.

technologia uprawy jedwabiu, farbowania i skomplikowanych krosnów brokatowych rozprzestrzeniła się po całym Morzu Śródziemnym z islamem, przenoszona do Egiptu i przez Afrykę Północną, Hiszpanię i Sycylię. Warsztaty brokatowe rozszerzyły się poza produkcję dworską i zaczęły produkować cienkie Tekstylia na eksport. Średniowieczne kościoły i szlachta importowały Brokaty z Hiszpanii, Sycylii i Fatymidzkiego Egiptu do wieszania ścian, dekoracji kościołów i szat (szaty kapłańskie noszone podczas odprawiania Mszy). Kiedy Sycylia spadła do Normanów, odziedziczyli centra produkcji jedwabiu. Ponieważ inne ośrodki we Włoszech zaczęły produkować Brokaty jedwabne, kopiowały techniki i wzory tak dobrze, że trudno jest określić ich pochodzenie, ale import kontynuowano również ze Wschodu.

wiemy, do czego służą te Brokaty z obrazów wykonanych po XIII wieku we Włoszech, a później w Hiszpanii. Franciszka w Bazylice w Asyżu były najwcześniejszymi włoskimi malowidłami przedstawiającymi importowane Islamskie Brokaty jedwabne. Obraz przedstawia Świętego Franciszka ukazującego się Papieżowi Grzegorzowi IX we śnie, namalowanym w latach 1296-1305, w Bazylice św. Franciszka w Asyżu we Włoszech. Ściana wisząca za papieżem ma skomplikowane geometryczne wzory z jasnego jedwabiu i opaskę imitującą Arabski skrypt, który w oryginale miałby błogosławieństwo lub inną powtarzaną frazę dla właściciela. Innym wiszącym jest baldachim nad łóżkiem, a te bogate ściereczki przykrywają łóżko i ławkę przed nim. Tkaniny są prawdopodobnie z hiszpańskiego importu. W Syrii i Egipcie powszechne były wzory zwierzęce, które były często kopiowane we wczesnych włoskich warsztatach brokatowych. Nawet święte obrazy Madonny z Dzieciątkiem przedstawiały Matkę Boską ubraną w Tkaniny z islamskimi wzorami i arabskim pismem.

to pokazuje, że piękno i luksus tkanin było ważniejsze niż jakiekolwiek odniesienia religijne. Tkaniny te są również ważnym znakiem handlu w całym basenie Morza Śródziemnego, który tylko zwiększył się, gdy w Europie pojawiło się więcej produktów ze Wschodu.

zdjęcie: Giotto di Bondone (zm. 1337), Sen papieża Grzegorza IX, z cyklu fresków legendy o św. Franciszku w górnym Kościele, Bazylika San Francesco w Asyżu; Data: przed 1337, https://commons.wikimedia.org/wiki/Saint_Francis_cycle_in_the_Upper_Church_of_San_Francesco_at_Assisi.

źródło tekstu: Rosemond Mack, From Bazaar to Piazza: Islamic Trade and Italian Art, 1300-1600 (Berkeley: University of California Press, 2002), pp. 27-22; Alavi and Douglass, Emergence of Renaissance: Cultural Interactions between Europeans and Muslims (Fountain Valley, CA: Rada edukacji islamskiej, 1999), s. 263-74.

Madonna z Dzieciątkiem

Ten obraz Madonny z Dzieciątkiem przedstawia Matkę Boską na złotym tle z aureolą, w złocie. Włoski artysta Giotto (ok. 1266 – 1337), ubrała ją w jedwabny welon i szatę z pasmami haftu zwanego tiraz, z arabskimi napisami. Tak piękne welony, które pokrywały większość ciała, były typowe dla zamożnych muzułmańskich kobiet na dworach. Dzieciątko Chrystusa jest również owinięte w delikatną tkaninę z haftowanymi opaskami. Malarz stworzył wizerunek najbardziej centralnych postaci w chrześcijaństwie dla miejsca, w którym odbywały się nabożeństwa, wykorzystując typową dla islamu luksusową tkaninę i styl ubioru dla muzułmańskich kobiet. Wstęgi haftu na obrazie Giotta nie są czytelne, ale takie wstęgi tirazu miały błogosławieństwa w języku arabskim z Koranu, na przemian z geometrycznymi wzorami. Tkanina została wykorzystana do stworzenia obrazu wielkiej urody przy użyciu najrzadszych i najdroższych tkanin tamtych czasów, które były importowane z Afryki Północnej lub Lewantu.

Ten obraz jest tylko jednym z wielu przykładów obrazów Madonny i dzieci, z których niektóre przedstawiają aureole wzorowane na szlachetnej Islamskiej metaloplastyce, z arabskim pismem wygrawerowanym wokół kół. W tym przykładzie aureole zawierają wzory geometryczne w złocie, ale łuk wokół obrazu wykazuje słabe imitacje arabskich liter. Porty i miasta, które eksportowały te towary ze wschodu, były kwestionowane między wojskami chrześcijańskimi i muzułmańskimi, ale tkaniny i inne luksusowe przedmioty nie były kontrowersyjne nawet w sztuce sakralnej, ale cenne i pożądane.

źródło obrazu: Giotto, włoski (ok. 1266 – 1337), Madonna z Dzieciątkiem, namalowana ok. 1320/1330, tempera na szybie Wymiary: 85,5 x 62 cm (33 11/16 x 24 7/16 po. w ramie: 128,3 x 72,1 x 5,1 cm (50 1/2 x 28 3/8 x 2 po.), National Gallery of Art, Washington DC, Samuel H. Kress Collection, Accession No. 1939.1.256, https://images.nga.gov/?service=asset&action=show_zoom_window_popup&language=en&asset=20008&location=grid&asset_list=20008&basket_item_id=undefined. (rozwiń zdjęcie, aby zobaczyć szczegóły online)

szkło

zlewka ta została wykonana jako część zestawu wykonanego w Syrii w okresie Krzyżowca, około 1260. Istnieją dwie ważne cechy zlewki. Po pierwsze, jego szkło jest prawie bezbarwne, co wymagało dodania niektórych chemikaliów. Po drugie, posiada kolorowe i złote wzory emalii, które zostały zastosowane, a następnie ponownie podgrzane, aby połączyć je ze szkłem. Obie techniki zostały przyjęte przez weneckich szklarzy na słynnej wyspie Murano, gdzie trzymano rzemieślników szkła i ich tajemnice. Inną cechą tej zlewki jest to, że islamskie wyobrażenia i pismo Arabskie zostały połączone z ważnym chrześcijańskim motywem dekoracyjnym—wyobrażeniem Jezusa wjeżdżającego do Jerozolimy na szarym osle.

Źródło zdjęcia: Syria, ok. 1260 (Krucjata, szkło ze złoceniami i emalią), Walters Art Museum, nr 47.18, http://art.thewalters.org/detail/30828/beaker-2/.

Krucjaty i technologia produkcji szkła

w swojej książce Technologia Islamska Donald Hill i Ahmed al-Hassan przytaczają tekst Traktatu między Bohemondem VII, księciem syryjskiego miasta Antiochia, a dożą (władcą) włoskiego miasta-państwa Wenecja:

Traktat o transferze technologii został sporządzony w czerwcu 1277 roku. . . . To właśnie dzięki temu traktatowi do Wenecji sprowadzono tajniki syryjskiego szkła, wszystko, co niezbędne, sprowadzano bezpośrednio z Syrii-surowce, a także wiedzę rzemieślników Syryjsko-Arabskich. Po ich opanowaniu Wenecja z wielką pieczołowitością strzegła tajników techniki, monopolizując Europejską produkcję szkła, aż techniki te stały się znane w XVII-wiecznej Francji.

źródło tekstu: Ahmed al-Hassan and Donald Hill, Islamic Technology (New York: Cambridge University Press/UNESCO, 1987), s. 153.

Rosamond Mack w swojej książce From Bazaar to Piazza opisuje Wenecką wyspę Murano, gdzie izolowano szkło zarówno ze względu na zagrożenie pożarowe, ale także ze względu na ochronę jego tajemnic. Mack dostrzega wpływ na szkło weneckie Technik islamskich i bizantyjskich oraz stylów dekoracyjnych. Przed wyprawami krzyżowymi weneccy rzemieślnicy wytwarzali szkło. W czasie wypraw krzyżowych ich przemysł czerpał korzyści ze stosunków handlowych i transferów materiałów. Importowali alkalia, niezbędny składnik, ” poprzez swoje kolonie kupieckie w krajach krzyżowców. Traktat z 1277 r.pomiędzy Dożem Giacomo Contarini i Bohemondem VII, księciem Antiochii, wymienia cła na tłuczone szkło załadowane w Trypolisie, które służyło jako surowiec w Wenecji. Produkcja i rynki były zróżnicowane pod koniec krucjat; „butelki z wodą i butelki zapachowe i inne takie wdzięczne przedmioty ze szkła” były dumnie noszone w inauguracyjnej procesji doży Lorenzo Tiepolo w 1268 roku bracia Polo otworzyli orientalny rynek szkła weneckiego za Alpami.”

źródło tekstu: Rosamond Mack, From Bazaar to Piazza: Islamic Trade and Italian Art, 1300-1600, s. 113.)

więcej o technologii szkła Islamskiego i jej historii można znaleźć w zakładce „szkło” pod adresem http://islamicspain.tv/Arts-and-Science/The-Culture-of-Al-Andalus/index.html.

Islamskie wpływy artystyczne w bazylice San Francesco

wizyta św. Franciszka na dworze al-Malika Al-Kamila podczas piątej krucjaty w Damietcie, na śródziemnomorskim wybrzeżu Egiptu, oznaczała różne rzeczy w różnych epokach. Kronikarze wypraw krzyżowych, biografowie Kościoła Franciszka po tym, jak został świętym, wahali się od jego pragnienia nawrócenia sułtana, dążenia do męczeństwa, udowodnienia, że chrześcijaństwo jest prawdziwą religią, i prostego pragnienia naśladowania Jezusa, zakończenia wojny i zaprowadzenia pokoju. W XXI wieku Krucjaty reprezentują pozornie niepohamowany podział między Wschodem i Zachodem, islamem i chrześcijaństwem, mimo że historycy odkryli równoległą historię pokojowej wymiany w tym samym okresie i po nim.

Po Św Śmierć Franciszka, prostego człowieka, którego życie było symbolem bogactwa duchowego i materialnego ubóstwa, bardzo szybko stała się kanonizowanym świętym. 16 lipca 1228 r. Franciszek został kanonizowany przez papieża Grzegorza IX w Asyżu, a następnego dnia położył kamień węgielny pod nowy kościół. Papież zaaranżował budowę godnego grobu i bazyliki, miejsca pielgrzymek i klasztoru jako domu dla Braci Mniejszych, Zakonu Franciszkanów. Został zaprojektowany przez Maestro Jacopo Tedesco, najsłynniejszego architekta swoich czasów we Włoszech, a nadzorowany przez brata Eliasza, jednego z pierwszych wyznawców św. Franciszka. Został zbudowany w latach 1230-1253, z Kościołem Dolnym i górnym oraz kryptą, w której pochowany jest św. Franciszek. W 2000 roku został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

ks. Michael Calabria, badacz Sztuki Islamskiej i sam franciszkanin, studiował architekturę i dekoracje Bazyliki. W Bazylice św. Franciszek wykazuje wiele oznak wpływów artystycznych ze świata muzułmańskiego, które rzadko są zauważane przez historyków włoskiej sztuki wczesnego renesansu i mogły być wpływami świadomymi lub nieświadomymi. Bazylika jest znana jako pierwsza włoska budowla gotycka, a jej romańskie i bizantyjskie elementy są również zauważalne, zwłaszcza w krypcie grobowej. W rzeczywistości jest najbardziej podobny do budynków o nazwie Italo-Islamic, które znajdują się w południowych Włoszech w miejscach pod wpływem Islamskiej przeszłości Sycylii i Normandzko-islamskich form, które następnie. Wpływy te we Włoszech były wynikiem sieci handlowych między morskimi włoskimi miastami-państwami, takimi jak Wenecja, Amalfi i Genua. Asyż śródlądowy nie był częścią tych sieci, ale znajdował się 70 mil od portowego miasta Ankona, więc kupcy i szlachta z Asyżu byli narażeni na te sieci oraz towary i idee, które przez nie przyszły.

pierwszym znakiem islamskich wpływów jest użycie spiczastych łuków, które są podpisem europejskiej architektury gotyckiej. Spiczaste łuki pozwalają na szersze łuki w ścianach, czyniąc miejsce na okna-zwłaszcza witraże widoczne na obrazie wnętrza górnego kościoła. Spiczaste łuki znajdują się w wielu budynkach islamskich, pojawiających się po raz pierwszy w IX wieku w Samarze w Iraku, według Michała Kalabrii.

Krzyżowcy i podróżnicy widzieli wiele z tych budynków w Palermo na Sycylii, w Hiszpanii, na Lewancie i w Egipcie, takich jak Meczet Ibn Tuluna w Kairze, który pochodzi z IX wieku.

kolejny element Islamskiego wpływu znajduje się w całej Bazylice oraz jej freskach i dekoracjach. Jest to ośmioramienna gwiazda. Ośmioramienna gwiazda pochodzi ze starożytnego Bliskiego Wschodu, z Tekstyliów. W tradycji koptyjskiej liczba 8 oznacza odnowienie & odrodzenie, opowieść o 8 ludziach Noego, którzy przeżyli potop i Zmartwychwstaniu Chrystusa ósmego, a nie Siódmego Dnia. W tradycji Islamskiej TRON Boży jest wsparty na 8 filarach, z 8 aniołami niosącymi TRON Boży i 8 bramami do 8 rajów po Dniu Sądu Ostatecznego. W Koranie słowo ” Kun!”lub” bądź!”jest wspomniane 8 razy-słowo użyte przez Boga do stworzenia – jak Adam i Jezus zostali stworzeni.

ośmioramienna gwiazda pojawia się w wielu miejscach w bazylice: na wejściu do dolnego Kościoła, zdobiąc łuki i jako mozaiki na podłogach. W nawie Gwiazdy ośmioramienne, z wewnętrzną gwiazdą ośmioramienną, połączone prostokątnymi & trójkątnymi formami z przeplatanymi liniami. Odmiana wzoru, który pojawia się w Bazylice, jest wzorowana na innym islamskim wzorze geometrycznym—tessellated Star i wzór Krzyża—jak w turkusowych płytkach ceramicznych z Kaszanu.

wzór gwiazdy i krzyża pojawia się również w tkaninach i elementach architektonicznych przedstawionych na freskach św. Życie Franciszka, życie innych świętych postaci. Najbardziej spektakularny obraz z motywem gwiazdy i krzyża znajduje się na obrazie Franciszka nad ołtarzem, przedstawiającym Franciszka na tronie w niebie w złotym brokatowym ubraniu i siedzącego na islamskiej tkaninie utkanej w złotym brokacie.

Znaczenie Islamskiego wpływu w Bazylice

Michał Kalabria stwierdza, że skromne spotkanie Franciszka z al-Kamilem miało głęboki wpływ na ekspresję jego wiary. Franciszek wrócił z Egiptu i napisał list do Władców, w którym napisał, że powinien być dźwięk, który przywoływałby wiernych do modlitwy—takie dzwony pochodzą z tradycji Franciszkańskiej. Był pod wrażeniem udziału wszystkich w pięciu codziennych modlitwach islamskich i imion Boga. Napisał modlitwę błagalną do Boga, niepodobną do żadnej innej w ówczesnej tradycji chrześcijańskiej literatury sakralnej. Ostatnim gestem życia Franciszka było to, że poprosił o położenie go na gołej ziemi, być może był to gest poddania się Bogu. Bardzo przypominają one aspekty islamskiego kultu, którego był świadkiem w czasie obecności al-Kamila.

co do Bazyliki, wspaniała struktura przeczy przesłaniu Franciszka o ubóstwie, ale nie jest to tak ironiczne, że Bazylika nieświadomie wyciągnęła elementy ze społeczeństwa Islamskiego, które odwiedził, do królestwa zachodniego chrześcijaństwa. Powstało to, mówi Calabria, ” nie przez obalanie, tryumfowanie, konfrontację czy przymus, ale w płynnym mieszaniu stylów wynikających po prostu z wzajemnego uznania i dzielenia się tym, co piękne. W ten sposób można powiedzieć, że Bazylika jest właściwym odzwierciedleniem tego, co wydarzyło się w osobistym spotkaniu Franciszka z islamem, inspirującym jego wiarę i modlitwę.”To, co zostało stworzone, jest wspólnym językiem wizualnym przekraczającym granice kulturowe i religijne. Ta wspólna wizja i język piękna jest zbyt często zapominana w świecie, który w ostatnich stuleciach zaakceptował sztywne dychotomie wschodu i zachodu, Europy i Afryki, Europy i Azji, chrześcijan i muzułmanów, z wykluczeniem głębszej i bardziej integralnej jedności.”

Źródła tekstu i obrazu: Calabria, Michael D. „Seeing Stars: Islamic Decorative motives in the Basilica of St. Francis.”Wybrane materiały z Pierwszej Międzynarodowej Konferencji studiów franciszkańskich: świat św. Franciszka z Asyżu, Siena, Włochy, 16-20 lipca 2015 r. S. 63-72; także wykład na Uniwersytecie Georgetown ks. Michael Calabria, „the Confluence of Cultures: Italo-Islamic Art and the Basilica of St.Francis in Assisi” (View video lecture at The Center for Contemporary Arab Studies at Georgetown University, August 2014, at http://vimeo.com/226482289).

pozostałe obrazy Bazyliki św. Franciszek z Asyżu w https://commons.wikimedia.org/wiki/Basilica_di_San_Francesco_(Assisi), Roberto Ferrari z Campogalliano (Modena), Włochy na Wikimedia commons; górny & dolne kościoły: Bazylika św. Franciszka autorstwa Bertholda Wernera (praca własna) , via Wikimedia Commons.

wymiany matematyczne i naukowe

Matematyka jest częścią handlu z co najmniej trzech powodów: (1) jest potrzebna w nawigacji na morzach, wraz z astronomią. (2) kupcy muszÄ … prowadziÄ ‡ ewidencje towarĂłw i pieniÄ ™ dzy, szczegăłlnie kiedy ich trasy obejmujÄ … wiele ziem, oraz kiedy finansujÄ … swoje podrăłĺľe za pieniÄ … dze innych ludzi—takie jak rodziny, umowy handlowe, czy kredytodawcy. Do tego potrzebują księgowości lub księgowości. (3) Innym ważnym zastosowaniem matematyki jest Budownictwo i inżynieria. Kiedy handel rośnie, ludzie chcą budować drogi, mury do obrony swoich miast i piękne budynki, aby pokazać swoje bogactwo. Matematyka była również źródłem intelektualnej dumy, ponieważ władcy i uczeni dopasowywali rozum do rozwiązywania problemów matematycznych, z ciekawości lub z chęci odkrywania nowych prawd. W okresie wypraw krzyżowych i później—zwłaszcza w XII wieku i Później, wiedza matematyczna z krajów islamskich dotarła do Europy poprzez tłumaczenia, wraz z wieloma innymi rodzajami wiedzy naukowej i technicznej. Jak zapewne wiecie, jedną z tych innowacji było użycie cyfr Hindi-Arabskich. Przeczytaj o matematyku Fibonacci, który pomógł wprowadzić te liczby do wszystkich powyższych celów.

Fibonacci w Afryce Północnej i jego książka Liber Abaci

Europejczycy nie uzyskali dostępu do wiedzy matematycznej znalezionej w Hiszpanii i Afryce Północnej aż do XII i XIII wieku. Wszedł do Europy zarówno poprzez tłumaczenie perskiego matematyka al-Khwarizmi ’ ego książki o algebrze dokonanej w Hiszpanii w XII wieku, jak i poprzez połączenia i handel Włochami w Afryce Północnej.

Leonardo z Pizy, który zmarł w 1250 roku, jest lepiej znany jako Fibonacci. Ojciec Leonarda zabrał go jako dziecko do Algierii, gdzie prowadził interesy we włoskiej społeczności kupieckiej. Studiował matematykę u” cudownego ” Muzułmańskiego nauczyciela, jak pamiętał. W 1202 roku podzielił się tym, czego dowiedział się o matematyce używanej na ziemiach muzułmańskich, ze swoją książką Liber Abaci-Księga liczydła. Liber Abaci wprowadził dla Europejczyków cyfry Hindi-Arabskie. Stała się popularna i niezwykle uproszczona Rachunkowość biznesowa i handel, gdy zastąpiły cyfry rzymskie. On, wraz z tłumaczem al-Khwarizmi wprowadził również pojęcie zera-miejsca, które pozwala na zapis dowolnej liczby używając tylko dziewięciu cyfr i zera. Wyjaśnił, jak obliczyć za pomocą cyfr, jak pisać ułamki i dokłada wszelkich starań, aby opisać, jak robić arytmetykę z tymi cyframi, a także Jak używać ułamków i współczynników. Leonardo z Pizy stał się sławny i przedstawił go Świętemu cesarzowi Rzymskiemu Fryderykowi II-tej samej osobie, z którą al-Kamil negocjował Traktat o Jerozolimie. Fryderyk II, który również korespondował z Al-Kamilem na temat matematyki, wspierał Fibonacciego w późniejszym okresie jego życia i pomógł wydać wiele książek na temat idei matematycznych. słynął z pragnienia wiedzy. W XV wieku prasa drukarska rozpowszechniła hindusko-Arabski system liczbowy w całej Europie i poza nią.

napisy: „Roots: Legacy of Fibonacci”, 1228 Edycja Liber Abaci i obraz Fibonacciego w Emma Bell, Chalkdust: magazyn dla ciekawskich matematyków http://chalkdustmagazine.com/features/roots-legacy-of-fibonacci/.

aby dowiedzieć się więcej o wielu innych pracach z matematyki, nauki, techniki i sztuki, odwiedź http://islamicspain.tv/Arts-and-Science/The-Culture-of-Al-Andalus/index.html.

cukier

jak wszystkie rośliny, roślina trzciny cukrowej jest trawą, która wytwarza cukier ze słońca i wody. Sok w łodydze jest bardzo słodki. Ludzie lubili jego smak i zaczęli go uprawiać tysiące lat temu w Azji Południowo-Wschodniej. Na przestrzeni wieków ludzie przynosili wiedzę na temat uprawy trzciny cukrowej do Indii, następnie do Persji i przez średniowieczne ziemie muzułmańskie do Hiszpanii. Muzułmańscy kupcy i migrujący rolnicy przywieźli cukier na ziemie śródziemnomorskie, w tym na Półwysep Iberyjski, około 1000 roku. Europejczycy dowiedzieli się o słodkim przysmaku dzięki wizytom w muzułmańskiej Hiszpanii, a także dzięki luksusowemu handlowi nad Morzem Śródziemnym, prowadzonemu głównie przez włoskich kupców. Cukier był rzadkim luksusem dostępnym tylko dla bogatych.

Krzyżowcy, którzy podbili to, co stało się łacińskimi państwami krzyżowców, odkryli, że cukier jest już uprawiany i rafinowany. Nauczyli się tych technik od Arabów i kontynuowali jego uprawę, z głównym ośrodkiem przemysłu w Tyrze w Libanie. Nauczyli się również używać go w wypiekach z drobnej mąki pszennej, konserwowaniu owoców i cukierkach, nazwa pochodzi od arabskiego słowa qandi. Cukier, którym cieszyli się Europejczycy w XII i XIII wieku, pochodził z ziem krzyżowców na Wschodzie.

przyprawy

inne przedmioty, o których Europejczycy dowiedzieli się podczas wypraw krzyżowych, a następnie zaczęli importować w większych ilościach, to przyprawy i zioła. Najważniejszym był balsam (Melissa officinalis), stosowany w nabożeństwach kościelnych. Inne to cynamon, pieprz, goździki, kardamon, kminek i różne śródziemnomorskie zioła, takie jak oregano i szałwia, które były używane w kuchni. Przewodnik kupiecki z Florencji z lat 1310-1340 wymienia 288 „przypraw”, w tym ” przyprawy, Perfumy, barwniki i leki pochodzenia orientalnego i afrykańskiego.”Wśród długiej listy są chemikalia używane do barwienia tkanin i konserwowania żywności, takie jak ałun, wosk, orzechy galwaniczne i indygo, barwniki do wytwarzania niebieskiego, czerwonego, żółtego i czarnego kleju rybnego, guma arabska, soda kalcynowana i wiele innych rzeczy. Wśród przypraw, które uważamy za przyprawy, importowali cytron, koper włoski, pieprz, maki, sumak, goździki, cynamon, kminek, kardamon, imbir, kminek (gałka muszkatołowa), mirrę, kadzidło, drzewo sandałowe i wodę różaną, aby wymienić tylko kilka.
ryż po raz pierwszy uprawiano w tropikalnej Azji Południowo-Wschodniej, gdzie rozprzestrzenił się do Chin i dalej na wschodzie, Indii i Persji oraz Iraku, zanim dotarł do krajów śródziemnomorskich z systemami nawadniającymi, które pozwoliłyby mu rosnąć. Ryż nie był wcale powszechny w zimnym klimacie Europy, ale był rzadkim importem. Została wymieniona w tym samym przewodniku kupieckim, jako „przyprawa”, która wydaje się oznaczać coś rzadkiego i smacznego.

źródło tekstu: Wright, Clifford A. śródziemnomorska uczta: Story of the Birth of the Celebrated Cuisines of the Mediterranean, from the Merchants of Venice to the Barbary Crosaird, (Morrow, 1999), http://www.cliffordawright.com/caw/food/entries/display.php/topic_id/23/id/99/. ; Robert S. Lopez and Irving W. Raymond, translators, Medieval Trade in the Mediterranean World: Illustrative Documents (New York: Columbia University Press, 2001), pp.108-114. Fragmenty książki o średniowiecznych dokumentach handlowych (lista 88 „przypraw”).

makarony i makarony

trudno sobie wyobrazić włoskie gotowanie bez makaronu, ale najczęstsza forma ciasta makaronowego weszła do Włoch w czasie krucjat. Pszenica twarda lub kasza manna jest rodzajem pszenicy o niskiej wilgotności i może być przechowywana przez długi czas na eksport. Ma bardzo wysoką zawartość białka glutenowego, co oznacza, że po wyrobieniu na ciasto jest bardzo rozciągliwe—idealne do walcowania na cienkie arkusze makaronu lub do wielu kształtów makaronu.

historia makaronu jest bardzo stara i został wykonany z wielu rodzajów ziarna. Po wysuszeniu cienkiego ciasta było łatwe do przechowywania, lekkie do pakowania na podróże i gotowe do jedzenia po krótkim zagotowaniu w wodzie. Można go łączyć z dowolnym mięsem, sosem lub warzywami. Można go nawet jeść na słodko, gotować z mlekiem i miodem. Istnieje popularna legenda, że Marco Polo dowiedział się o makaronie w Chinach, ale to było tam, zanim kiedykolwiek poszedł, mimo że na pewno dowiedział się o nowych typach podczas jego podróży do Chin w XIII wieku. Pszenica Durum-kasza manna-została wprowadzona do Europy przez muzułmańską Hiszpanię, a Krzyżowcy byli również narażeni na nią od XI wieku w Syrii. Sama pszenica Durum prawdopodobnie pochodzi z Azji Środkowej, w dzisiejszym Afganistanie, i rozprzestrzeniła się na muzułmańskich ziemiach, podobnie jak wiele innych produktów spożywczych.