Bullinger miał rację. Było czterech ukrzyżowanych z Chrystusem.
poniższy cytat jest domeną publiczną:
wprowadzając w błąd przez tradycję i nieznajomość pisma ze strony średniowiecznych malarzy, jest to ogólne przekonanie, że tylko dwóch zostało ukrzyżowanych z Panem. Ale Pismo Święte tak nie mówi. Stwierdza, że było dwóch „złodziei”(gr. lestai = rabusie, Matt. 27:38. Marka 15: 27); i że było dwóch ” złoczyńców „(Gr. kakouryoi, Łukasz 23: 32).
zapisano też, że obaj zbójcy go znieważyli (Mat. 27:44. Marka 15:32); podczas gdy w Łukasza 23: 39 tylko jeden z złoczyńców „szydził z niego”, a „drugi go zgromił” za to (w.40). Gdyby było tylko dwóch, jest to prawdziwa rozbieżność; i jest jeszcze jedna, dla dwóch złoczyńców były „prowadzone z nim na śmierć” (Łukasz 23:32), A gdy przyszli na Kalwarię, „oni” wtedy i tam „ukrzyżowali go i złoczyńców, jednego po prawej, a drugiego po lewej” (w.33).
ale druga rozbieżność jest według Mateusza, że po rozstaniu szat i po „usiedli tam go obserwowali”, że „wtedy” byli dwaj zbójcy ukrzyżowani z nim, jeden po prawej, a drugi po lewej ” (Mat. 27:38. Marka 15:27). Dwaj złoczyńcy byli już ” prowadzeni z nim „i dlatego zostali ukrzyżowani” z nim”, a zanim dwaj zbójcy zostali przyprowadzeni.
dwóch pierwszych (złoczyńców), którzy byli „prowadzeni z nim”, umieszczono po jednej po obu stronach. Gdy pozostali dwaj (zbójcy) zostali przyprowadzeni, znacznie później, oni również zostali umieszczeni w podobny sposób, tak że po dwóch (po jednym z każdego) było po obu stronach, a Pan w środku. Złoczyńcy byli zatem bliżej, a będąc w środku mogli rozmawiać ze sobą lepiej, a jeden z Panem, jak to zostało zapisane (Ew. Łukasza 23.39-43).
zapis Jana potwierdza to, bo mówi tylko o miejscu, a nie o czasie. Mówi ogólnie o fakcie
: „gdzie go ukrzyżowali, a z nim innych, dwóch po tej i po tamtej stronie, a Jezusa pośrodku” (Ew. Jana 19: 8). W Obj. 22: 2 mamy to samo wyrażenie w języku greckim (enteuthen kai enteuthen), które jest dokładnie oddane „po obu stronach”. Tak to powinno być oddane tutaj: „a z nim inni, po obu stronach”.
ale Jan dalej stwierdza (19:32, 33) : „wtedy przyszli żołnierze i złamali nogi pierwszego i drugiego, który był z nim Ukrzyżowany. Ale kiedy przyszli (gr. = przyszedłszy) do Jezusa i widząc, że już umarł, nie złamali mu nóg.”Gdyby było tylko dwóch (po jednym z każdej strony), żołnierze nie przyszliby do Pana, ale minęliby go, a potem zawróciliby. Ale przyszli do niego po tym, jak połamali nogi dwóm pierwszym.
istnieją dwa słowa „inny” i „inni” w Ew.Jana 19:32 i Ew. Łukasza 23:32 (Patrz Ap. 124. 1). W poprzednim fragmencie czytamy: „hamują nogi pierwszego i drugiego.”Tutaj Grekiem jest allos, który jest drugim (drugim) z dwóch, gdy jest ich więcej (zob. Mat. 10:23; 25:16, 17, 20; 27:61; 28:1. John 18:15, 16; 20:2, 4, 8. i obj. 17: 10).
w tym ostatnim fragmencie (Łk 23,32) słowo heteros = różne (Patrz Ap. 124. 2): „i inni też, dwaj byli prowadzeni razem z nim.”Ci byli różni (*1) od tego, z którym byli prowadzeni, nie różnili się od siebie, ponieważ byli „w tym samym potępieniu” i „sprawiedliwie”, podczas gdy on „nic złego nie uczynił” (w. 40, 41).
z tych dowodów wynika więc jasno, że było czterech „innych” ukrzyżowanych z Panem, a więc z jednej strony nie ma „rozbieżności”, Jak to zarzucono; podczas gdy z drugiej strony, każde słowo i każde wyrażenie w języku greckim otrzymuje (i daje) swoje własne dokładne VA 473 lue i jego pełne znaczenie.
aby pokazać, że nie jesteśmy bez dowodów, nawet z tradycji, możemy stwierdzić, że istnieje „Kalwaria”, którą można zobaczyć w Ploubezere koło Lannion, w Cotes-du-Nord w Bretanii, znana jako Les Cinq Croix („pięć Krzyży”). W centrum znajduje się wysoki krzyż, z czterema niższymi, po dwa po obu stronach. Mogą być inne przypadki, o których nie słyszeliśmy.
” w Kościele rzymskokatolickim … sama płyta ołtarzowa lub „stół” jest poświęcona, a na znak tego wycięto w jej górnej powierzchni pięć krzyży greckich, po jednym w centrum i po jednym w każdym rogu … historia powstania i rozwoju tej praktyki nie jest jednak do końca dopracowana”(Encykl. Brit., 11th (Cambridge) ed., vol. i, S. 762, 763). Praktyka ta może być ewentualnie wyjaśniona przedmiotem niniejszego dodatku.