dzikie indyki są dużymi ptakami pochodzącymi z Ameryki Północnej . Żyją w różnych siedliskach, głównie w lasach, a większość czasu spędzają na poszukiwaniu pożywienia. Indyki są wszystkożerne i zjadają różne nasiona, rośliny, owady i robaki. Badają swoje otoczenie poprzez dziobanie i drapanie, a także utrzymują swoje pióra w czystości, regularnie przygotowując i wydmuchując kurz. W nocy latają, aby odpocząć na drzewach dla bezpieczeństwa przed drapieżnikami.
uważa się, że udomowione indyki pochodzą z południowego Meksyku i zostały przywiezione do Europy przez Hiszpanów, którzy odkryli je jako ulubione udomowione zwierzę Azteków.
produkcja indyków
każdego roku na całym świecie produkuje się prawie 630 milionów indyków na mięso (FAOSTAT, 2014). Z tego ponad 240 mln produkuje się w USA i ponad 240 mln w UE.
nowoczesne komercyjne indyki zostały wybiórczo wyhodowane z myślą o szybkim wzroście i nieproporcjonalnie dużych mięśniach piersi. Są poddawane ubojowi w wieku od 9 do 24 tygodni i mogą ważyć ponad 20 kg.
intensywne systemy wewnętrzne
w UE ponad 90% indyków jest trzymanych w intensywnych systemach wewnętrznych. Indyki te są trzymane w zamkniętych oborach w grupach do 25 000 ptaków i nie mają dostępu na zewnątrz.
wewnątrz szopy z indykiem
Obory zamknięte
obory z indyka są zazwyczaj jałowe, z jedynie stanowiskami żywnościowymi i wodnymi oraz ściółką. Stodoły są przepełnione i często bez okien, ze sztucznym oświetleniem i wentylacją. Harmonogramy oświetlenia są ściśle kontrolowane, aby zachęcić indyki do jedzenia większej ilości pokarmu, zmniejszenia ich aktywności i szybkiego wzrostu. Są one utrzymywane w bardzo słabym świetle, aby zmniejszyć pióro dziobania, ale może to spowodować zaburzenia oka i ślepotę.
Obory słupowe
mniejsi producenci, zwłaszcza ci, którzy produkują indyki na Jarmark Bożonarodzeniowy, często trzymają indyki w otwartych oborach z naturalnym oświetleniem i wentylacją oraz większą przestrzenią.
intensywne metody chowu indyków prowadzą do wielu problemów związanych z dobrostanem.