zebraliśmy wiele danych z dziewięciu ptaków oznaczonych telemetrią, które pomogą uzasadnić natychmiastowe środki ochronne. Z 31 Kondorów, których krew zbadaliśmy, wszyscy byli w dobrym zdrowiu. Dowiedzieliśmy się, że nie doszło do chowu wsobnego, dzięki przepływowi genów między dwiema subpopulacjami.
najbardziej znaczącymi zagrożeniami są ranczery, którzy strzelają lub trują kondory w przekonaniu, że ptaki atakują bydło. Chociaż wiadomo, że głodne kondory czasami zabijają młode cielęta, nasze badania pokazują, że wolą padlinę, jeśli jest dostępna. Rywalizacja o padlinę jest jednak ostra ze względu na zdziczałe i swobodnie poruszające się psy. Narażenie na ołów może być kolejnym zagrożeniem; znaleźliśmy wysoki poziom w kondorach z Argentyny.
czynniki te są potęgowane przez naturalnie powolne tempo reprodukcji gatunku. Kondory andyjskie potrzebują co najmniej siedmiu lat, aby dojrzeć, zanim się połączą, po czym udane pary wychowują tylko jedno pisklę co drugi rok. Produktywność nie nadąża za śmiertelnością, co sprawia, że populacja jest bardzo podatna na zagrożenia.
Kondor andyjski ma zalety, które dobrze wróży jego odzyskanie.
mieszkańcy i turyści w Ameryce Południowej są naprawdę zainteresowani ratowaniem tego kulturowego skarbu, a my dotarliśmy do milionów filmów dokumentalnych i dzięki nowej hiszpańskojęzycznej stronie internetowej. Współpracujemy z Ministerstwem Środowiska Ekwadoru i przewodzimy Andyjskiej sieci Condor Conservation Network, ogólnoświatowemu konsorcjum badawczemu. Z czasem mamy nadzieję na zachowanie siedliska Kondora andyjskiego, który będzie również chronił kluczowe koryta wodne i zachowywał bioróżnorodność dorzecza Amazonki, wypełniając starożytną rolę tego gatunku w andyjskim micie jako symbolu zdrowia i nieśmiertelności.