London boroughs

London borough

trzydziesty drugi London boroughs w Anglii

Kategoria

local authority districts

lokalizacja

Greater London

Utworzony przez

London Government Act 1963

utworzony

numer

32 (od 2013)

możliwe typy

możliwy status

populacje

150,000–300,000

Powierzchnia

15-150 km2

rząd

London boroughs (ang. „London boroughs”) – 32 okręgi samorządowe, które tworzą hrabstwo ceremonialne Greater London; każda z nich jest zarządzana przez London borough council. Obecne London boroughs zostały utworzone w tym samym czasie co Greater London 1 kwietnia 1965 na mocy London Government Act 1963 i są rodzajem samorządu lokalnego. Dwanaście z nich zostało oznaczonych jako Inner London boroughs, a dwadzieścia jako Outer London boroughs. City of London, Historyczne centrum, jest oddzielnym hrabstwem ceremonialnym i samorządowym okręgiem sui generis, który funkcjonuje zupełnie inaczej niż London borough. Jednak oba hrabstwa razem obejmują obszar administracyjny Greater London, a także London region of England, z których wszystkie są również zarządzane przez Greater London Authority.

Wewnętrzne dzielnice Londynu są zwykle mniejsze, zarówno pod względem liczby ludności, jak i powierzchni, i bardziej gęsto zaludnione niż zewnętrzne dzielnice Londynu. Londyńskie dzielnice powstały z połączenia grup byłych jednostek samorządu terytorialnego. Przegląd przeprowadzony w latach 1987-1992 doprowadził do szeregu stosunkowo niewielkich zmian w granicach gminy. London Borough councils zapewnia większość usług samorządu lokalnego (szkoły, gospodarka odpadami, usługi społeczne, biblioteki), w przeciwieństwie do strategicznego Greater London Authority, który ma ograniczoną władzę nad całym Greater London.

Rady zostały po raz pierwszy wybrane w 1964 r.i działały jako władze cieniste do 1 kwietnia 1965 r. Każda dzielnica podzielona jest na okręgi wyborcze, podlegające okresowym przeglądom, w celu wyboru radnych. Wybory do Rady odbywają się co cztery lata, ostatnie wybory w 2018 r., a następne w 2022 r. Skład polityczny rad dzielnic Londynu zdominowany jest przez partie konserwatywne, Laburzystowskie i liberalno-demokratyczne. Dwadzieścia osiem rad opiera się na modelu rządów kierowniczych i gabinetowych, podczas gdy cztery bezpośrednio wybierają burmistrzów (Hackney, Lewisham, Newham i Tower Hamlets). City of London jest zarządzane przez City of London Corporation (oraz wewnętrzne i środkowe świątynie, które nie są zarządzane przez City of London Corporation).

lista

City of London (Nie London borough) City of Westminster Kensington and Chelsea Hammersmith and Fulham Wandsworth Lambeth Southwark Tower Hamlets Hackney Islington Camden Brent Ealing Hounslow Richmond upon Thames Kingston Upon Thames Merton

Sutton Croydon Bromley Lewisham Greenwich Bexley Havering Barking and Dagenham Redbridge Newham Waltham Forest Haringey Enfield Barnet Harrow Hillingdon

istnieją cztery gminy, które nie mają „London Borough” w swoich nazwach: City of Westminster, Royal Boroughs of Kingston upon Thames, Kensington and Chelsea i Greenwich.

Historia

Tworzenie

od połowy lat 30. Były to Gminy Powiatowe, miejskie, miejskie i metropolitalne. Duże gminy Powiatowe świadczyły wszystkie usługi samorządowe i posiadały uprawnienia Zwykle powierzane Radom powiatowym. Władze gminne i miejskie miały mniejsze uprawnienia. Sytuacja stała się bardziej skomplikowana, ponieważ Rady Powiatowe mogły delegować funkcje, takie jak edukacja elementarna i zaopatrzenie w bibliotekę do rad gmin i dzielnic, a to było realizowane fragmentarycznie. Reforma londyńskiego Samorządu starała się uregulować ten układ.

Royal Commission on Local Government in Greater London powstała w 1957 roku, a raport został opublikowany 19 października 1960 roku. Zaproponowano 52 „Greater London Boroughs”o populacji od 100,000 do 250,000. Powstała ona z połączenia całych istniejących jednostek, połączenia dwóch lub trzech obszarów oraz dwóch gmin powstałych w wyniku rozłamu. W grudniu 1961 r. rząd zaproponował, że będą 34 gminy, a nie 52, i wyszczególnił ich granice. W 1962 roku proponowana liczba została zmniejszona do 32.

1 kwietnia 1965 roku 32 gminy Londynu i Greater London zostały utworzone na mocy London Government Act 1963. Dwanaście gmin na terenie dawnego hrabstwa Londynu zostało oznaczonych jako Inner London boroughs, a 20 pozostałych jako Outer London boroughs. Rady zewnętrzne London borough były lokalnymi władzami edukacyjnymi, ale Rady wewnętrzne London borough zostały tak wyznaczone przede wszystkim, aby kontynuować istnienie wewnętrznego londyńskiego organu edukacyjnego, chwalonego przez oficjalną opozycję i rząd, który zauważył ponadto, że niezwykle wiele małych lokalnych władz byłego Hrabstwa Londynu nie miało historii zapewniania edukacji. City of London nadal było administrowane przez korporację City of London, a wewnętrzne i środkowe świątynie nadal rządziły własnymi obszarami.

wybory odbyły się 7 maja 1964 r., a nowe rady pełniły rolę władz cieni, zanim w następnym roku doszły do swoich uprawnień.

dawne władze

utworzono następujące gminy Od 1965 roku dokonano stosunkowo niewielkich zmian w granicach gmin, a dwie zmieniły nazwy.

London borough	oznaczenie	dawne tereny
Camden	Inner	Hampstead (11a)	St Pancras (11b)	Holborn (11c)
Greenwich	Inner	Greenwich (22A)	Woolwich (część) (22B)
Hackney	Inner	Hackney (9a)	Shoreditch (9b)	Stoke Newington (9c)
Hammersmith	Inner	Hammersmith (4a)	Fulham (4b)
Islington	Inner	Islington (10A)	Finsbury (10B)
Kensington and Chelsea	Inner	Kensington (3a)	Chelsea (3b)
Lambeth	wewnętrzna	Lambeth (6A)	Wandsworth (część) (6B)
Lewisham	Inner	Lewisham (21a)	Deptford (21B)
Southwark	Inner	Bermondsey (7b)	Camberwell (7c)	Southwark (7a)
Tower Hamlets	Inner	Bethnal Green (8a)	Topola (8c)	Stepney (8b)
Wandsworth	wewnętrzna	Battersea (5B)	Wandsworth (część) (5a)
Westminster	Inner	Paddington (2C)	St Marylebone (2b)	Westminster (2A)
szczekanie	zewnętrzne	szczekanie (część) (25A)	szczekanie (część) (25B)
Barnet	Outer	Barnet (31a)	East Barnet (31b)	Finchley (31d)	Hendon (31C)	Friern Barnet (31e)
Bexley	Outer	Bexley (23B)	Erith (23A)	Crayford (23C)	Chislehurst and Sidcup (part) (23D)
Brent	Outer	Wembley (12A)	Willesden (12b)
Bromley	Outer	Bromley (20C)	Beckenham (20B)	Orpington (20e)	Penge (20A)	Chislehurst i Sidcup (część) (20d)
Croydon	Outer	Croydon (19a)	Coulsdon and Purley (19b)
Ealing	Outer	Acton (13b)	Ealing (13a)	Southall (13c)
Enfield	Outer	Edmonton (30c)	Enfield (30a)	Southgate (30b)
Haringey	Outer	Hornsey (29b)	Tottenham (29c)	Wood Green (29a)
Brona	zewnętrzna	Brona (32)
Havering	Outer	Romford (24a)	Hornchurch (24B)
Hillingdon	Outer	Hayes and Harlington (33c)	Ruislip Northwood (33B)	Uxbridge (33a)	Yiewsley and West Drayton (33d)
Hounslow	Outer	Brentford and Chiswick (14c)	Feltham (14a)	Heston and Isleworth (14b)
Kingston upon Thames	Outer	Kingston upon Thames (16a)	Malden and Coombe (16b)	Surbiton (16C)
Merton		Mitcham (17C)	Merton i Morden (17b)	Wimbledon (17a)
Newham	Outer	West Ham (27A)	East Ham (27B)	Barking (part) (27C)	Woolwich (part) (27d)
Redbridge	Outer	Ilford (26A)	Wanstead and Woodford (26B)	Dagenham (część) (26C)	Chigwell (część) (26d)
Richmond upon Thames	Outer	Barnes (15A)	Richmond (15B)	Twickenham (15C)
Sutton	Outer	Beddington (18C)	Carshalton (18b)	Sutton and Cheam (18a)
Waltham Forest	Outer	Chingford (28a)	Leyton (28c)	Walthamstow (28B)

Greater London Council

w latach 1965-1986 gminy były częścią dwupoziomowego systemu rządów i dzieliły władzę z Greater London Council (GLC). Podział uprawnień i funkcji oznaczał, że Greater London Council był odpowiedzialny za „szeroki obszar” usług, takich jak ogień, pogotowie ratunkowe, zapobieganie powodzi i wywóz śmieci; Z London Borough councils odpowiedzialnymi za „osobiste” usługi, takie jak opieka społeczna, biblioteki, cmentarze i wywóz śmieci. Kilka London Borough Council i GLC byly zaangazowane w Bunt ograniczajacy stopy 1985. 1 kwietnia 1986 roku GLC zostało zniesione, a rady gminy przejęły odpowiedzialność za niektóre usługi świadczone przez Greater London Council, takie jak usuwanie odpadów. Inner London Education Authority nadal istniała jako władza ad hoc. W 1990 roku została zniesiona, a samorządy wewnętrzne London borough stały się także lokalnymi władzami oświatowymi.

zmiany nazwy i granic

Ustawa o samorządzie lokalnym z 1972 r.przewidywała Mechanizm Zmiany Nazwy londyńskiej gminy i jej rady. Została użytkowana przez London Borough of Hammersmith (przemianowaną na Hammersmith and Fulham) 1 kwietnia 1979 i London Borough of Barking (przemianowaną na Barking and Dagenham) 1 stycznia 1980. Nazwy dzielnic utworzone przez połączenie dwóch nazw miejscowości zostały odrzucone w momencie tworzenia gmin.

dzielnice Londynu powstały z połączenia całych istniejących jednostek samorządu terytorialnego i zdano sobie sprawę, że może to zapewnić arbitralne granice w niektórych miejscach. The London Government Act 1963 przewidywał mechanizm dla społeczności na skraju Greater London do petycji o przeniesienie z London boroughs do sąsiedniego okręgu county. Został on użyty w 1969 roku podczas transferu Knockholta Z Bromley do Kent oraz Farleigh and Hooley z Croydon do Surrey. Ustawa przewidywała również transfery między dzielnicami Londynu i sąsiednimi hrabstwami, gdzie istniała zgoda co do zmiany między wszystkimi właściwymi władzami lokalnymi. Przepis ten posłużył do wymiany dwóch wysp na Tamizie pomiędzy Richmond upon Thames i Surrey. (Zobacz listę zmian granic Wielkiego Londynu.)

The Local Government Boundary Commission for England was established by the Local Government Act 1972 to review periodycznie the boundaries of Greater London and the London boroughs. Pierwszy przegląd granic rozpoczął się 1 kwietnia 1987 roku, a zakończył w 1992 roku. Po przeglądzie szereg stosunkowo drobnych korekt zostały wprowadzone do granic borough, na przykład jednocząc całą posiadłość Becontree w Barking and Dagenham. Komisja zauważyła, że wiele z jej zaleceń było zdecydowanie przeciwnych i nie zostało wdrożonych. Granica londyńskiego City z przyległymi dzielnicami została dostosowana, aby usunąć pewne anomalie.

w dzielnicach Londynu podmiotem prawnym nie jest rada, jak gdzie indziej w kraju, ale mieszkańcy włączeni jako podmiot prawny przez royal charter (proces zniesiony gdzie indziej w Anglii i Walii na mocy Local Government Act 1972). Tak więc oficjalny tytuł prawny Urzędu londyńskiego to „burmistrz i mieszczanie London Borough of X „(lub „Lord Mayor and Citizens of the city of Westminster”).

Greater London Authority

w 2000 roku utworzono Greater London Authority, w skład którego wchodzili burmistrz Londynu i Zgromadzenie Londyńskie. Jako organ strategiczny wchłonął tylko ograniczone uprawnienia, takie jak główne autostrady i strategia planowania, od rad gmin.

London Borough councils

London boroughs są administrowane przez London borough councils (czasami w skrócie LBCs), które są wybierane co cztery lata. Są one głównymi władzami lokalnymi w Londynie i są odpowiedzialne za prowadzenie większości lokalnych usług, takich jak szkoły, usługi socjalne, zbieranie odpadów i drogi. Niektóre usługi w Londynie są prowadzone przez Greater London Authority, a niektóre usługi i lobbing rządu są połączone w londyńskich radach. Niektóre rady skupiają się na usługach takich jak zbieranie i unieszkodliwianie odpadów. Gminy są dzielnicami samorządowymi i pełnią podobne funkcje jak gminy metropolitalne. Każda rada gminy jest lokalnym organem oświatowym.

serwis	Greater London Authority	London borough councils
Edukacja
budownictwo mieszkaniowe
aplikacje do planowania
planowanie strategiczne
planowanie transportu
przewóz osób
autostrady
Policja
ogień
usługi socjalne
Biblioteki
wypoczynek i rekreacja
zbiórka odpadów
Utylizacja odpadów
Ochrona środowiska
pobór Dochodów

usługi wspólne

usługi wspólne to usługi Rady Gminy dzielone między dwie lub więcej gmin. Usługi wspólne były wcześniej opierane ze względu na Rady strzegące ich władzy. Jednakże, ponieważ potrzeba cięć budżetowych pod koniec 2000 r. stała się widoczna, niektóre rady dążyły do fuzji usług. Westminster i Hammersmith & Fulham miały połączyć swoje usługi edukacyjne, w tym rekrutacje do szkół i transport, do 2011 roku. W październiku 2010 Hammersmith & Fulham, Kensington & Chelsea i Westminster ogłosiły plany połączenia wszystkich swoich usług w celu utworzenia „super-Rady”. Każdy z nich zachowałby własną tożsamość polityczną, przywództwo i radnych, ale personel i budżety byłyby połączone w celu oszczędności kosztów. Lambeth i Southwark również wyraziły zainteresowanie udostępnianiem usług.

myśliciel zarządzający i wynalazca metody Vanguard, profesor John Seddon, twierdzi, że projekty usług wspólnych oparte na próbach osiągnięcia korzyści skali są mieszanką a) wiarygodnie oczywistych i b) trochę twardych danych, zebranych w celu uzyskania dwóch szerokich twierdzeń, na które nie ma twardych dowodów rzeczowych. Twierdzi on, że projekty usług wspólnych zawodzą (i często kończą się kosztem wyższym niż liczyli na oszczędności), ponieważ powodują zakłócenia w przepływie usług poprzez przeniesienie pracy do centralnej lokalizacji, generowanie odpadów w przekazywaniu, przeróbki i powielanie, wydłużenie czasu potrzebnego na dostarczenie usługi i w konsekwencji tworzenie popytu na awarie (popyt spowodowany brakiem zrobienia czegoś lub zrobienia czegoś dobrze dla klienta). Seddon odniósł się bezpośrednio do tzw. trójmiejskich Usług Wspólnych w artykule z 2012 roku.

Zobacz też:

uwagi

• London Boroughs Mapa