Ogólnie rzecz biorąc, oligarchia jest formą rządu charakteryzującą się rządami kilku osób lub rodzin. Dokładniej, termin ten był używany przez greckiego filozofa Arystotelesa w przeciwieństwie do arystokracji, która była kolejnym terminem opisującym rządy kilku uprzywilejowanych. Jednak dla Arystotelesa arystokracja oznaczała rządy najlepszych członków społeczeństwa, podczas gdy oligarchia charakteryzowała się rządami nielicznych dla skorumpowanych i niesprawiedliwych celów.
chociaż termin ten ogólnie wypadł z łask, oligarchia jest czasami używana do opisania rządu lub społeczeństwa, w którym władcy są wybierani z małej klasy elit. Elity te sprawują władzę w imieniu swojej klasy, a nie dla większego dobra. Urodzony w Niemczech, włoski socjolog Robert Michels ukuł sformułowanie „żelazne prawo oligarchii”, które głosi, że istnieje nieunikniona tendencja organizacji do stawania się z czasem mniej demokratycznymi i bardziej oligarchicznymi.
w czasach nowożytnych „oligarchia” jest terminem powszechnie stosowanym w odniesieniu do Chin i Iranu. Chiny określają siebie jako komunistyczną „Republikę Ludową”, ale przywództwo w tym kraju utrzymywało kilku wybranych przez kilkadziesiąt lat. Członkami oligarchii byli zarówno ci, którzy należeli do Partii Komunistycznej i rewolucji w 1949 roku, jak i ci, którzy doszli do bogactwa i władzy od otwarcia Chin na światowy rynek w latach 80. (często potomkowie wczesnych rewolucjonistów). System ten pomógł bogatym i potężnym utrzymać kontrolę, zapewniając jednocześnie stosunkowo niewielką władzę lub wolność większości obywateli.
Iran został scharakteryzowany jako teokracja i oligarchia klerykalna. Duchowni kontrolują większość struktury władzy. W Iranie najwyższy przywódca znajduje się na szczycie hierarchii władzy. On (od czasu utworzenia stanowiska w 1979 r.było tylko dwóch najwyższych przywódców, obaj byli mężczyznami) zarządza krajem w połączeniu z około 2000 urzędnikami terenowymi. Osiemdziesiąt sześć kleryków tworzy Zgromadzenie ekspertów, którzy spotykają się raz w roku przez tydzień i wybierają Najwyższego przywódcę. Iran ma również prezydenta, ale władza wykonawcza jest podporządkowana Najwyższemu przywódcy.
ponadto istnieje rada opiekunów, która składa się z sześciu kleryków i sześciu parlamentarzystów. Rada musi zatwierdzać projekty ustaw uchwalone przez Parlament, a także ma wpływ na to, kto może zostać wybrany do Biura Politycznego (Parlament i Zgromadzenie ekspertów).