najprawdopodobniej pierwszy raz zobaczyłeś Jayceona Taylora w tle teledysku 50 Centa „In The Club”. To była nieopisana Kamea dla przyszłej platynowej Gwiazdy. Jeśli jesteś zapalonym zwolennikiem teleturnieju zmiana serca, być może widziałeś go tam po złej stronie zmiany serca. Nawet z tą wcześniejszą wiedzą o jego istnieniu, kiedy oficjalnie pojawił się jako gra, było to odświeżające i wstrząsające objawienie.
jako przedstawiciel West Coast G-Unit z lat 50-tych, Gra pochyliła się nad tą osobą, nigdy nie zawodząc słuchaczy, skąd pochodzi i co zrobił. Wychowywany w Compton przez rodziców, którzy byli członkami Crips, Game przyciągał do Bloodsów dzięki wpływom swojego starszego brata. Po wypróbowaniu koszykówki, gra rzuciła się na ulice, a kiedy został zastrzelony w 2001 roku, był to punkt zwrotny w jego życiu.
po trzydniowej śpiączce, Game zdecydował, że rap będzie jego ścieżką i spędził miesiące studiując jedne z najlepszych albumów wszech czasów. Z tego wszystkiego wyłonił się jeden z najbardziej utalentowanych raperów swojego pokolenia, ze skłonnością do oddawania hołdu swoim rówieśnikom rapowym poprzez upuszczanie nazwisk. Game szczyci się również jednym z najlepszych uszu do produkcji w historii, dzięki czemu za każdym razem jest to nieskazitelne doświadczenie odsłuchowe.
dzięki debiutanckiemu albumowi, który sprzedał się w ponad pięciu milionach kopii na całym świecie, Game był supergwiazdą od The gate i spędził resztę swojej kariery próbując sprostać tym wzniosłym standardom, które ustanowił w 2005 roku. W miniony weekend Dziękczynienia, w jego 40 urodziny, gra wydała Born 2 Rap, to, co powiedział, będzie jego ostatnim albumem. Jak zostanie zapamiętany jego kariera? Czy dokument był jego najlepszym albumem, czy są inne w jego katalogu, które mogą konkurować? Oto wszystkie z dziewięciu albumów studyjnych gry (w tym sequel i sequel tego sequela).
Album R. E. D.
wydany w 2011 roku, Czerwony Album bardzo reprezentuje ślizg w połowie kariery, przez który cierpi wiele legend wraz z upływem lat. Następnie w grze szaroobrody, coś, z czego kiedyś się wyśmiewał, opierał się na zbyt wielu tropach i znanych dźwiękach, zamiast tworzyć własną nową tożsamość w ramach własnych RAM. Na jednym z utworów próbuje wypędzić demonicznego Tylera, twórcę, a na drugim, zgodnie z przewidywaniami, uwodzi płci pięknej z Wale. To sprawia, że album wydaje się ogólny na długie odcinki, w koakcji, gdzie można zobaczyć szwy i nici gobelinu. Zamiast tworzyć swój nowy album, The Red wydaje się, że Game wziął resztki z podłogi cutting room od innych supergwiazd i przyczepił się do własnych zwrotek, aby zachować własność.
to nie znaczy, że album jest marnotrawstwem. Jest to jedyne miejsce, w którym Rick Ross i Beanie Sigel mogą zagrać na tym samym torze, szalejąc przez zamyśloną produkcję Streetrunner z kaskadową gadką o bossie i gotowymi na wojnę rymami. Game spędza również prawie sześć minut handlując barami z zmotywowanym Kendrickiem Lamarem w ” The City.”Gra grozi mu drogę przez nawiedzającą Cool & produkcję Dre, doskonale ustawiając stół na zakończenie wersu acapella K. Dot.
później Game powiedziałby, że album powstał w czasie, gdy „był jakby zagubiony w próbie ponownego odnalezienia miłości do hip-hopu.”To wyjaśnia nierówne wypady, ale kiedy kariera jest tak długa i opowiedziana jak gra, z pewnością będzie kilka pudeł.
LAX
krytyczny odbiór trzeciego albumu Game ’ A tak bardzo go prześladował, że postanowił rapować o nim na kolejnym albumie. Przyznanie się, że jesteś „zestresowany do kurwy nędzy” z powodu letniego odbioru albumu, jest w zasadzie przyznaniem się do winy, i miał rację, że tak się czuje, bo to jest dokładnie to, czym było LAX.
tak naprawdę nie ma gdzie iść, jak tylko w dół, gdy otwierasz swoją karierę klasycznym i możliwym, więc można było oczekiwać jakiegoś poślizgu po grze. To, co fani dostali z LAXEM, było trochę więcej niż to, ponieważ nigdy nie wydawał się być w porządku.
album jest letargiczny, przez aferę liczb. Plan był oczywisty, ponieważ Game poszedł po przyjaznej dla radia produkcji z gościnnymi występami, aby zwiększyć atrakcyjność. Keyshia Cole pojawia się w piosence, która krzyczy „summer time in Los Angeles” w najbardziej leniwy sposób. Ne-Yo jest tam dla tego, co ma być zalotną odą dla kobiet, a kończy się niezdarną propozycją dla trójkątów.
to nie znaczy, że album jest porażką. W” Angel ” Kanye West przedstawia produkcję, która brzmi jak słoneczny dzień w 1980 roku w Los Angeles w lowrider, gdy palmy kołyszą się nad tobą. To po prostu sprawia, że gra jest łatwa i powszechna, aby unosić się po całym biciu i wyrzucać robaka usznego godnego wielokrotnego słuchania.
no i oczywiście album jest napisany przez soulful Hi-Tek instrumental that Game I Nas rozrywają na strzępy przez prawie sześć minut na ” Letter To The King.”Za jednym zamachem dają LAX jego trwałą atrakcję, jedną z największych piosenek w karierze Gry i denerwują, drażniąc to, co skoncentrowana gra mogła tu zapewnić. Przejmujący komentarz do relacji rasowych na tle potężnej produkcji z legendy? Wyobraź sobie, że gra koncentruje się i znokautował 10 z nich.
1992
w 1992 nie ma nic złego. Świetny album, z przyzwoitą produkcją i zgrabną koncepcją, w której gra się rozkoszuje. Nostalgia i retrospekcja stały się jego marką przez lata, więc naprawdę wbijanie jej w album pełen tych dwóch pomysłów ma sens. Zaczyna się od klasycznego klapsa Marvina Gaye 'a i zawiera ukłony, hołdy i bezpośrednie Remake’ y klasyków z Ice-T, D. O. C., Wu-Tang, Ice Cube, Grandmaster Flash i The Furious Five i więcej. W porządku.
problem w tym, że słyszeliśmy to już wcześniej, zarówno w przenośni, jak i dosłownie. Album Game ’ A bezpośrednio poprzedzający ten album rozkwitł w tej sferze, dając nowe ujęcia znanych dźwięków. Tutaj, zamiast tego, po prostu je recyklinguje i rapuje nad rzeczami, które już słyszeliśmy, lata, dekady temu.
nadal twierdzi, że na swoim pierwszym albumie pokrył się 5x platyną. Wciąż mówi nam o swoim związku, lub jego braku, z Dr. Dre. Wciąż mówi nam, że Biggie i Pac mają na niego wpływ. Umyć. Spłucz. Powtarzam.
jeśli już, to jest świadectwem talentu Gry, że może sprawić, że będzie to słuchalne i przyjemne doświadczenie po dekadzie w branży. W rzeczywistości „All Eyez” stał się skromnym hitem dzięki uwodzicielskiemu refrenowi Jeremiha i tonom dowcipu z gry, aby zamienić to, co mogło być flopem, w sprężysty mały bop. Punktem kulminacyjnym albumu jest „The Juice”, kolejny krok w dół ścieżki pamięci dla gry z Lorine Chia dodając niepokojące wokale między rozmyślaniami Game ’ A o jego życiu i karierze.
Jesus Piece
po dwóch nieudanych wypadach z rzędu, gra wróciła z zemstą w 2012 roku, przywracając się jako jeden z najbardziej szanowanych emcees w całym hip-hopie. Zwykle robił to z mnóstwem przyjaciół na przejażdżkę, ale w przeciwieństwie do ostatnich kilku lat poprzedzających Jesus Piece, gra miała Odnowiony wigor i skupienie, które sprawiły, że ci goście nie przytłaczali ani nie przewyższali jego własnego wysiłku.
na głównym singlu występują supergwiazdy Lil Wayne, Chris Brown, Tyga i Wiz Khalifa, co czyni „Celebration” kolejnym skromnym hitem gry. Ale wkład takich artystów jak Rick Ross, 2 Chainz, Kanye West, Common, J. Cole, Pusha T i oczywiście Kendrick Lamar sprawiają, że album jest imponujący i trwały.
uzbrojony w biblijny motyw, aby utrzymać go w skupieniu, gra wydaje się swobodnie, ponieważ bez wysiłku jeździ każdym bitem, który zapewnia. To może być to, czego zawsze potrzebował, aby osiągnąć swój szczyt, skupienie i motywację do doskonalenia jednego konkretnego pomysłu lub koncepcji kierunku. Temat tutaj daje mu ramy do pracy, a nawet gdy oddala się, aby dotknąć innych tematów, które uważa za godne komentarza, upewnia się, że nie zbłądzi zbyt daleko i nie zdradzi reszty albumu.
album zaczyna się tak agresywnie, jak to tylko możliwe, z Game ’ em rzucającym ciężarem na „Scared Now”, z Meek Millem, zanim energia osiągnie Triumfalny szczyt na „Ali Bomaye” z wyżej wspomnianym Rossem i 2 Chainz. Stamtąd też nigdy tak naprawdę nie umiera, robiąc tylko krótkie przerwy przed przejściem z powrotem na piątym biegu.
„All That (Lady)” to powitalny ułaskawienie, z klapką „Lady” D ’ Angelo jako Game, Big Sean, Wayne, Jeremih i Fabolous zabierają swoje ulubione kobiety Na ogromne zakupy.
album stanowił powrót do formy dla legendy Compton, ale był dopiero początkiem ogromnego odradzającego się biegu pełnej dekady w jego karierze.
Born 2 Rap
emerytura w rapie jest zwykle tak tymczasowa, jak jeden z tych tatuaży z automatu, ale Game przysięga, że jego emerytura jest legalna. Jeśli tak, RAP Born 2 byłby jego łabędzią piosenką, masywną, ale przyjemną mieszanką Starego i Nowego, wszystko w ciasno nawiniętym, jakby sprzecznym i dwubiegunowym opakowaniu. To gra w skrócie, głównie na lepsze i na pewno na własnych warunkach.
w tym 25-ścieżkowym opusie gra wydaje się opróżniać jego Kufry, polegając na nostalgii umysłu i szacunku dla klasyki hip-hopu z całej mapy jako słodziku do dania, które serwuje. To może nie być nowość, ponieważ gra wydaje się cieszyć dając słuchaczom rapową wersję serii Chixtape Tory ’ ego Laneza, odświeżające jest to, jak głęboko kopał na tej płycie. Podczas gdy on głównie tarzał się w najbardziej płytkich i najbardziej banalnych wodach, tutaj gra staje się bardziej introspekcyjna niż kiedykolwiek wcześniej, wspominając swoje zmagania w branży, walki z bratem, strach przed śmiercią, jego niepewność i wiele więcej.
tak, są nazwy drops, Jay-Z, 50 Cent i Dr. Dre referencje i mnóstwo kalifornijskich klisz, ale bardziej niż cokolwiek gra przypomina nam, że jest prawdopodobnie największym fanboyem hip-hopu, jaki kiedykolwiek istniał. Niezależnie od tego, czy wykrzykuje tych wszystkich najlepszych, czy daje własne spojrzenie na ich płyty-jest nawet imponujące spojrzenie na klasyczny „Rewind” Nas – jego jedyne działanie jako fana, który jest po prostu szczęśliwy, że został wymieniony w tym samym tchu co oni.
ale gra naprawdę brzmi jak człowiek w pokoju ze swoim miejscem wśród wielkich, którzy przyszli przed nim i przyjdą po nim. „Rapuję na tym poziomie od 15 lat”, mówi niemal skromnie w ” jednym życiu.”Ale to po tym, jak dał znać” ostatnie 15 lat mojego życia, poderżnąłem każdemu hip-hopowemu czarnuchowi gardło tym mikrofonem, „wcześniej na ” the Light”.”Wypluwa tylko jedną myśl, na dwa różne sposoby i za każdym razem jest skuteczna. Nie ma więcej Jayceona Taylora niż to.
dokument 2
po prawie trzech latach od branży, gra powróciła odświeżona i oczywiście zmotywowana w 2015 roku z sequelem jego cenionego debiutanckiego albumu. Podobnie jak większość albumów z Grami, The Documentary 2 był ładowany z gościnnymi występami, jak wszyscy od Diddy do Ice Cube i wiele, wiele innych pop w całej.
kiedy Game zmagał się z rutyną w połowie kariery, było to spowodowane tym, że wypychał kilka albumów pełnych leniwych przeróbek i ogólnych prób odtworzenia stylu innych raperów. Na D2, dodał twist, zaszczepiając więcej swojej własnej energii rambunctious na szczycie koziołki klasyków, które wszyscy byśmy poznali i pokochali. To pozwoliło mu nadal składać hołd tak, jak uwielbia to robić, ale przynajmniej sprawiło, że tym razem było odświeżające i nowe.
Weźmy na przykład Otwieracz albumu „On Me”, klapkę „On and On” Erykah Badu z Kendrickiem Lamarem. Tutaj z wdziękiem podchodzi do produkcji tranquil Pops, aż później postanawia przyspieszyć przepływ i dudnić przez linię mety z nitującą trzecią zwrotką.
w drugiej połowie albumu pojawiają się dwie gwiazdy, które gra umiejętnie nawiguje, dając im miejsce do działania, jednocześnie odmawiając bycia przytłoczonym obecnością. Na” Dedicated ” Future ustawia stół do gry z udręczonym refrenem i zwrotką, która czuje się prosto z jego albumu hndrxx dwa lata w przyszłości. Gra przejmuje pałeczkę i zmywa swój własny kawałek namiętnej pogardy z powodu wszystkiego, od walki o opiekę po Ceny torebek.
ostatecznie gra robi to, co prawie wszyscy zrobili w tej dekadzie, jeśli chodzi o czas albumu: lean on Drake. Ale mógł zrobić to najlepiej. Na „100” gra dostaje to, co najlepsze z obu światów, jak 6 Bóg daje mu niezapomniany hak wraz z długim i ponurym wersem, który pomógł Game własny kawałek lata w 2015. Wszystko to prowadzi do najlepszych wycieczek i lat gry, a także poczucia odnowionej pewności siebie w jego umiejętności ze strony fanów, i słusznie.
Adwokat lekarza
do czasu, gdy Game miał wydać swój drugi album, był supergwiazdą w chaosie. Tak, miał JEDEN z największych lat każdego rapera w 2005 roku, ale nadszedł czas, aby go śledzić i tym razem będzie musiał to zrobić bez dwóch największych broni w swoim arsenale. Zniknęły 50 Cent i Dr. Dre, wyniki walk, które pozostawiły grę na zewnątrz patrząc w, wyrzucone z G-Unit I Dre ’ s Aftermath Records. Wylądował w filii Interscope Geffen, biorąc sprawy w swoje ręce i prawie przewyższając swój znakomity debiutancki album – wyczyn, którego praktycznie żaden z innych współpracowników Dr. Dre nie był w stanie zrobić po rozstaniu z nim.
tym razem gra opierała się mocno na tradycyjnych dźwiękach Zachodniego Wybrzeża dzięki producentom takim jak Kanye West, Just Blaze, Swizz Beatz, Hi-Tek i wielu innym. Tekstowo, Game praktycznie krzyczy Los Angeles w każdej piosence, bijąc cię po głowie z West Coast staples Jak ’ 64 Impalas, Chuck Taylors, Bloods i Crips. Na trafnie zatytułowanym „Compton” krzyczy nawet w kółko: „jestem z Compton.”Album prawie przypomina powrót do wczesnego Dr. Dre, co czyni go niewielkim cudem, że Dre nie nadaje żadnej produkcji ani wglądu projektowi.
było jednak kilka chwil, kiedy Ikar poleciał trochę za blisko słońca, przede wszystkim leniwy drugi singiel z albumu ” Let ’ s Ride.”Schematyczny, wyraźny zasięg radiowy został wyprodukowany przez byłego protegowanego Dre, Scotta Storcha, i zawierał nazwę gry-upuszczając Dre i naśladując jego fakturę do tego stopnia, że byłbyś niedbały, gdybyś myślał, że to Dre śpiewa refren. Ale to nie wystarczy, aby wykoleić tę godną kontynuację klasyki, w której Game wychodzi na własną rękę i tworzy własną przestrzeń w uniwersum hip-hopu, nawet jeśli żałośnie.
dokument 2.5
wydany zaledwie tydzień po filmie dokumentalnym 2, Ten wypad został natychmiast okrzyknięty lepszym z dwóch. Podczas gdy oryginał wydawał się skupiać na nowych ujęciach znanych dźwięków, Na 2.5 gra zdecydowała się stworzyć coś zupełnie nowego. Wygląda na odmłodzonego, znajdując nowe sposoby na atak w ramach swojego znaku towarowego. Tak, Dr. Dre jest często wspominany, podobnie jak wielu innych raperów, ale gra czuje się odświeżony, zmotywowany i jak człowiek z dużo, aby wydostać się z jego piersi.
w „getcie” wymienia wiersze z Nas dwukrotnie, z will.i.am tam, aby zorganizować całe szaleństwo i połączyć każdą zwrotkę z vocoderem, aby wzmocnić jego agonię. To przykład ogromu albumu, w którym gra ląduje w tak wielu pudełkach bez wysiłku, to cud, że może je wszystkie ściągnąć. W każdej piosence wydaje się skakać do innego świata, wędrować wokół niego, jakby to był jego własny, zanim nagle odchodzi, aby dołączyć do innej gwiazdy w ich własnym świecie kilka sekund później.
po „getcie” jest szczególnie bolesna wycieczka z Lil Wayne zatytułowana „od Adama”, gdzie wydaje się szlochać przez swój pierwszy wers, gdy pochwala upadłych przyjaciół. Kilka piosenek później Scarface pojawia się w heartbreakingly pay tribute to 2 Pac. Jest więcej radosnych momentów, ale to właśnie wtedy, gdy gra tonie w nędzy i przerażających napadach gniewu, album naprawdę świeci. Niezależnie od tego, czy groźnie macha czerwoną flagą z listą emcees Z Los Angeles w „My Flag / the Homies”, czy jest bardziej skruszony za to samo w „Gang Bang Anyway” u boku Schoolboy Q i Jaya rocka, Game wyrzuca go z parku.
nie ma tu ani jednego pościgu ani panderingu dla wielu odbiorców, tylko gra w nieubłaganym ataku na prawie 20 utworów za najlepszy wypad od ponad dekady.
dokument
w miarę upływu lat, toczyła się dyskusja na temat tego, gdzie debiut gry stoi historycznie i jaka powinna być jego dokładna klasyfikacja. Jeśli potrzebujesz dodatkowego potwierdzenia jego statusu jako klasyka z literą C, nie szukaj dalej niż pierwsze pięć utworów z albumu. W tej początkowej serii utworów słuchacz zostaje potraktowany trzema produkcjami Dr. Dre, Kanye West classic i smooth Cool & Dre instrumental z kilkoma retuszami od Dr. Dre. Wśród nich są dwa top 5 hitów i kolejny Top 40 banger, co czyni ten dokument trzecim jednym z najbardziej kultowych otworów w karierze w historii.
wpływ 50 Centa jest widoczny nie tylko w aranżacjach utworów czy śpiewnej naturze chórów, ale także w jego rzeczywistej obecności. G-Unit boss występuje na wielkich hitach „Hate it Or Love it” I „How We Do”, a także otwierającym album ” Westside Story.”Chociaż obaj artyści debatowali nad tym, ile pracy wykonał nad albumem i każdą konkretną piosenką, 50 śpiewa refren na każdej płycie, przekazując grze paletę, w której stał się największym artystą na świecie w ciągu ostatnich dwóch lat.
ale to było do gry, aby wziąć ten przepis i uruchomić z nim, i zrobił, biorąc go dalej niż którykolwiek z jego innych kohorty G-Unit. W filmie dokumentalnym jego styl rapu jest prosty, rezygnując z lirycznej gimnastyki zamiast namiętnych wspomnień z przeszłości, chełpliwych żartów o swojej teraźniejszości i pełnych nadziei ekstrapolacji na przyszłość.
Game zaprasza na album wielu gości, w tym takich jak Eminem, Mary J. Blige i Busta Rhymes, trzymając przy nich swoje własne. Wraz z rozwojem albumu i dalszymi studiami z lat 50-tych, Game stopniowo wyrzeźbia swoją własną tożsamość dźwiękową.
jest jasne, że chociaż jego przeszłość prześladuje go i ukształtowała Jayceona Taylora przed jego karierą rapową, gra jest czymś więcej niż studentem hip-hopu z pragnieniem oddania hołdu na każdym kroku. W filmie dokumentalnym chciał udowodnić, że z wściekłością uczył się do tego testu, ponieważ wyglądał, jakby to był jego pierwszy test. Zrobił to, zdobywając klasykę i szacunek od swoich rówieśników, których tak pragnął, i rozpoczynając karierę, która obejmuje dekady i epoki.