Vincent Willem van Gogh był najstarszym z sześciorga dzieci Theodorusa i Anny van Goghów. Urodził się rok po tym, jak jego rodzice ponieśli stratę martwego dziecka, Vincenta Willema, który byłby starszym bratem Vincenta, ale stał się jego imiennikiem. Miał pięcioro rodzeństwa, dwóch braci i trzy siostry: Teodorusa, Korneliusza, Annę, Elżbietę i Willeminę. Vincent przez całe życie nie miał wielu bliskich przyjaciół, ale członkowie rodziny Van Goghów byli blisko zaangażowani w swoje życie. Utrzymywali kontakt i oferowali sobie nawzajem zachęty, porady i pomoc.
Anna Cornelia (1855-1930), drugie dziecko urodzone po Vincencie. Wyjechała do szkoły z internatem w Leeuwarden. W latach 1874-1876 mieszkała w Anglii, najpierw w Londynie, a następnie przez pewien czas uczyła języka francuskiego w Welwyn. W 1877 roku pracowała dla rodziny Van Houten jako towarzyszka pani, a w 1878 roku poślubiła syna, Joana Mariusa van Houtena. Para miała dwie córki Anna nie była szczególnie blisko z Vincentem, jednak bardzo się o nią troszczył, w liście do rodziny Van Stockum – Haanebeek Vincent napisał,
„teraz mam wam coś nowego do powiedzenia, być może nasza Anna tu przyjdzie. Możesz sobie wyobrazić, jak wspaniale byłoby to dla mnie. To jest prawie zbyt piękne, aby mogło być prawdziwe. Cóż, musimy poczekać i zobaczyć. Jeśli przyjdzie, będzie to prawdopodobnie w maju; i być może uda mi się ją sprowadzić z powrotem. Pragnę być bliżej niej niż teraz. Rzadko się widywaliśmy przez ostatnie kilka lat, a znamy się tylko w połowie.”
niestety, po śmierci ojca w 1885 r.oboje całkowicie się rozstali.
Theodorus (Theo) (1857-1891) był jednym z najbliższych przyjaciół i powierników Vincenta. Theo pracował dla Galerii Goupil, która później stała się Boussod, Valadon & Cie. Po przeprowadzce do biura w Brukseli, a następnie do biura w Londynie, theo przeniósł się do biura w Hadze, gdzie stał się odnoszącym sukcesy sprzedawcą dzieł sztuki. W 1881 został kierownikiem oddziału w Paryżu. W kwietniu 1889 ożenił się z Jo Bonger i w następnym roku miał dziecko, Vincenta Willema. Theo wspierał swojego starszego brata, Vincenta, finansowo i emocjonalnie, pozwalając Vincentowi całkowicie poświęcić się swojej sztuce. W różnych okresach Vincent mieszkał z Theo lub w jego pobliżu. Wiele wiemy o życiu Vincenta dzięki licznym listom, które wymieniał z Theo przez lata. Po śmierci Vincenta zdrowie Theo szybko się pogorszyło i zmarł zaledwie kilka miesięcy później, 25 stycznia 1891 roku.
Elisabeth (Lies) Huberta (1859-1936) uczęszczała do szkoły z internatem w Leeuwarden w 1873, a następnie przeniosła się do szkoły z internatem w Tiel. W 1880 roku była towarzyszką i opiekunką Cathariny Marianne Louise van Willes w Soesterberg. Catharina zmarła w 1889 roku, a dwa lata później wyszła za mąż za wdowca Cathariny, Jeana Philippe 'a Theodore’ a de Quesne van Bruchem. Para miała jedno dziecko pozamałżeńskie, a po ślubie kolejne czworo dzieci. Lies była autorką poezji i prozy, debiutowała w 1908 roku. Jednak zyskała sławę, gdy napisała książkę o swoim bracie, Vincencie Van Goghu. Osobiste wspomnienia Artysty, które zostały po raz pierwszy opublikowane w 1910 roku. Książka stała się jednak dość kontrowersyjna ze względu na szereg rozbieżności.
Willemina (Wil) Jacoba (1862-1941) była najmłodszą siostrą Wincentego. Jako młoda nastolatka spędzała czas ze swoją siostrą Anną w Anglii. W latach 1879-1880 uczęszczała do prywatnej szkoły w Den Bosch, a następnie podjęła pracę jako niania. Wil nigdy nie wyszła za mąż i nie miała dzieci, ale zamiast tego mieszkała z matką. Pracowała krótko jako pielęgniarka w szpitalu Walońskim w Lejdzie, opiekując się chorymi. Była wczesną feministką i dołączyła do Komitetu „National exhibition of women 's work”, który ostatecznie pomógł w utworzeniu holenderskiego Narodowego Biura Pracy Kobiet. Wil była siostrą, z którą Vincent był najbliżej i jedyną siostrą, z którą często korespondował. W późniejszym okresie życia dzieliła z Vincentem podobne dolegliwości psychiczne. 4 grudnia 1902 roku Wil została przyjęta do zakładu psychiatrycznego w Veldwijk, gdzie przebywała do śmierci w 1941 roku w wieku 79 lat.
Cornelious (Cor) Vincent (1867-1900) był 14 lat młodszy od starszego brata, Vincenta. Był jeszcze dzieckiem, gdy Vincent i Theo zaczęli pracować dla dealerów Sztuki Goupil & Cie. W przeciwieństwie do swoich starszych braci nie przyłączył się do świata sztuki. Zamiast tego w 1884 roku cor został praktykantem w zakładach inżynieryjnych Egberta Haverkampa Begemanna w Holandii. Spędził trochę czasu pracując w fabryce, zanim w 1889 wyjechał na teren niedaleko Johannesburga w RPA, gdzie pracował dla Cornucopia Gold Company. Pracował jako urzędnik państwowy w holenderskim South African Railway Company, a w 1898 ożenił się z Anną Catherine Fuchs. Niestety, małżeństwo trwało tylko osiem miesięcy. Cor był ochotnikiem w wojnie angielsko-burskiej i został wymieniony jako zabity w akcji, choć niektóre raporty mówią, że popełnił samobójstwo w 1900 roku.