dobrą wiadomością jest to, że różne wybory polityczne mogą przynieść różne rezultaty. Kiedy rząd inwestuje w miejsca pracy i polityki w celu zwiększenia płac pracowników i bezpieczeństwa ekonomicznego rodzin, dzieci i rodziny widzą lepsze wyniki zarówno w perspektywie krótko-i długoterminowej.
Oto 10 kroków, które Kongres może podjąć, aby zmniejszyć ubóstwo, zwiększyć bezpieczeństwo gospodarcze i rozwinąć klasę średnią.
tworzenie miejsc pracy
najlepszą drogą wyjścia z ubóstwa jest dobrze płatna praca. Aby powrócić do poziomu zatrudnienia przedemercjalnego, musimy stworzyć 5,6 miliona nowych miejsc pracy. W obecnym tempie jednak dotrzemy tam dopiero w lipcu 2018 roku. Aby pobudzić wzrost zatrudnienia, rząd federalny powinien zainwestować w strategie tworzenia miejsc pracy, takie jak odbudowa naszej infrastruktury, rozwój odnawialnych źródeł energii, renowacja opuszczonych mieszkań oraz inne inwestycje zdroworozsądkowe, które tworzą miejsca pracy, rewitalizują dzielnice i pobudzają naszą krajową gospodarkę. Powinniśmy również opierać się na sprawdzonych modelach subsydiowanego zatrudnienia, aby pomóc długotrwale bezrobotnym i innym pracownikom znajdującym się w niekorzystnej sytuacji ponownie wejść na rynek pracy.
ponadto przedłużenie federalnego ubezpieczenia na wypadek bezrobocia stworzyłoby 200 000 nowych miejsc pracy w 2014 r., zgodnie z Biurem budżetowym Kongresu. Rzeczywiście, każdy $1 w świadczeniach, który płynie do pracowników bezrobotnych daje więcej niż $1.50 w działalności gospodarczej. Niestety, Kongresowi nie udało się przedłużyć federalnego ubezpieczenia na wypadek bezrobocia pod koniec 2013 roku, pozostawiając 1,3 miliona Amerykanów i ich rodzin bez tej ważnej linii życia gospodarczego.
podniesienie płacy minimalnej
pod koniec lat 60.pracownik w pełnym wymiarze godzin, zarabiający płacę minimalną, może wyciągnąć z ubóstwa trzyosobową rodzinę. Gdyby płaca minimalna była wtedy indeksowana do inflacji, dziś wyniosłaby 10,86 USD za godzinę, w porównaniu z obecną federalną płacą minimalną w wysokości 7,25 USD za godzinę. Podniesienie płacy minimalnej do 10,10 USD za godzinę i indeksowanie jej do inflacji – jak wezwał prezydent Barack Obama i kilku członków Kongresu—wyniosłoby ponad 4 miliony Amerykanów z ubóstwa. Prawie co piąte dziecko dostałoby podwyżkę. Ostatnie działania podjęte przez miasta i państwa—takie jak Seattle, Waszyngton, Kalifornia, Connecticut i New Jersey—pokazują, że Zwiększenie płacy minimalnej zmniejsza ubóstwo i zwiększa płace.
zwiększenie ulgi na podatek dochodowy dla pracowników bezdzietnych
jedno z najskuteczniejszych narzędzi zwalczania ubóstwa w naszym kraju, earthed Income Tax Credit lub EITC, pomogło ponad 6.5 milionom Amerykanów-w tym 3.3 milionom dzieci—uniknąć ubóstwa w 2012 roku. To również inwestycja, która wypłaca długoterminowe dywidendy. Dzieci, które otrzymują EITC, częściej kończą szkołę średnią i mają wyższe zarobki w wieku dorosłym. Jednak pracownicy bezdzietni w dużej mierze nie korzystają z zasiłku, ponieważ maksymalna wartość EITC dla tych pracowników wynosi mniej niż jedną dziesiątą, która przyznawana jest pracownikom z dwójką dzieci.
Prezydent Obama i decydenci polityczni z całego spektrum politycznego wezwali do wzmocnienia EITC, aby naprawić to zło. Co ważne, ta zmiana polityki powinna być połączona z podwyżką płacy minimalnej; jedna nie zastępuje drugiej.
Wspieraj kapitał płacowy
W przypadku kobiet pracujących w pełnym wymiarze godzin zarabiających tylko 78 centów za każdy $ 1 zarobiony przez mężczyzn, należy podjąć działania w celu zapewnienia równej płacy za taką samą pracę. Zamknięcie różnicy płac ze względu na płeć zmniejszyłoby ubóstwo o połowę dla pracujących kobiet i ich rodzin i dodałoby prawie pół biliona dolarów do krajowego Produktu brutto. Przyjęcie ustawy o uczciwości płac w celu pociągnięcia pracodawców do odpowiedzialności za dyskryminujące praktyki płacowe byłoby kluczowym pierwszym krokiem.
zapewnienie płatnego urlopu i płatnych dni chorobowych
Stany Zjednoczone są jedynym rozwiniętym krajem na świecie bez płatnych urlopów rodzinnych i medycznych oraz płatnych dni chorobowych, co bardzo utrudnia milionom amerykańskich rodzin zrównoważenie pracy i rodziny bez konieczności poświęcania potrzebnych dochodów. Płatny urlop to ważna polityka przeciwdziałania ubóstwu, ponieważ posiadanie dziecka jest jedną z głównych przyczyn trudności gospodarczych. Ponadto prawie 4 na 10 pracowników sektora prywatnego-i 7 na 10 pracowników o niskich zarobkach—nie ma ani jednego płatnego dnia chorobowego, co stawia ich w sytuacji niemożliwej do rezygnacji z potrzebnych dochodów, a nawet z pracy, w celu opieki nad chorym dzieckiem. Ustawa o urlopach rodzinnych i medycznych lub ustawa o rodzinie zapewniałaby ochronę płatnego urlopu pracownikom, którzy muszą wziąć urlop z powodu własnej choroby, choroby członka rodziny lub narodzin dziecka. Ustawa o zdrowych rodzinach umożliwiłaby pracownikom zarabianie do siedmiu dni chorobowych w roku.
ustal harmonogramy pracy, które działają
niskie wynagrodzenia i godziny pracy coraz częściej wiążą się z nieprzewidywalnymi i stale zmieniającymi się harmonogramami pracy, co oznacza, że pracownicy jeszcze bardziej zmagają się z równowagą nieregularnych godzin pracy z opieką nad rodziną. Stale zmieniające się harmonogramy pracy sprawiają, że dostęp do opieki nad dziećmi jest jeszcze trudniejszy niż obecnie i pozostawiają pracowników niepewnych co do ich miesięcznego dochodu. Co więcej, rzeczy, które wielu z nas uważa za oczywiste—takie jak umawianie wizyty u lekarza lub konferencja rodzic-nauczyciel w szkole—stają się herkulesowymi zadaniami. Harmonogramy, że ustawa o pracy wymaga dwa tygodnie wcześniej zawiadomienia harmonogramów pracowników, co pozwoliłoby pracownikom na żądanie niezbędnych zmian harmonogramu. Chroniłoby to również ich przed odwetem za składanie takich wniosków i zapewniłoby gwarantowane wynagrodzenie za anulowane lub skrócone zmiany. To wszystko są ważne pierwsze kroki, aby zrównoważyć pracę i rodzinę.
Zainwestuj w niedrogą, wysokiej jakości opiekę nad dziećmi i wczesną edukację
Brak niedrogiej, wysokiej jakości opieki nad dziećmi stanowi główną przeszkodę w dotarciu do klasy średniej. W rzeczywistości jeden rok opieki nad dzieckiem dla niemowlęcia kosztuje więcej niż jeden rok czesnego w większości czteroletnich państwowych uczelni publicznych. Średnio biedne rodziny, które płacą z kieszeni za opiekę nad dziećmi, wydają jedną trzecią swoich dochodów, aby móc pracować. Ponadto Federalna pomoc w zakresie opieki nad dziećmi dociera tylko do jednego na sześć kwalifikujących się dzieci.
zwiększenie inwestycji w fory Start i child Care and Development Block Grant, a także uchwalenie ustawy Strong Start for America ’ s Children Act—która zainwestowałaby w przedszkola, wysokiej jakości opiekę nad dziećmi dla niemowląt i małych dzieci oraz usługi wizyt domowych dla kobiet w ciąży i matek z niemowlętami-pomoże większej liczbie zmagających się rodzin uzyskać opiekę nad dziećmi, której potrzebują, aby pracować i poprawić przyszłą mobilność ekonomiczną amerykańskich dzieci.
rozwiń Medicaid
Od momentu podpisania ustawy w 2010 r.Affordable Care Act rozszerzył dostęp do wysokiej jakości, niedrogiego ubezpieczenia zdrowotnego dla milionów Amerykanów. Jednak 23 Stany nadal odmawiają rozszerzenia swoich programów Medicaid, aby objąć dorosłych do 138 procent federalnego poziomu ubóstwa-co znacznie utrudnia życie wielu rodzin na krawędzi. Rozszerzenie Medicaid oznaczałoby coś więcej niż tylko dostęp do opieki zdrowotnej—uwolniłoby ograniczone dochody gospodarstw domowych na inne podstawowe potrzeby, takie jak płacenie czynszu i stawianie żywności na stole. Ubezpieczenie zdrowotne jest również ważnym zabezpieczeniem przed ekonomicznymi konsekwencjami chorób i urazów; niezapłacone rachunki medyczne są główną przyczyną bankructwa. Badania łączą zasięg Medicaid nie tylko z poprawą zdrowia, lepszym dostępem do usług opieki zdrowotnej i niższą śmiertelnością, ale także z mniejszym obciążeniem finansowym.
Zreformuj system wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych i wprowadzaj polityki wspierające udane ponowne wejście
Stany Zjednoczone więzią więcej swoich obywateli niż jakikolwiek inny kraj na świecie. Dziś ponad 1.5 milionów Amerykanów znajduje się za kratkami w więzieniach stanowych i federalnych, liczba ta wzrosła pięciokrotnie od 1980 roku. Wpływ na społeczności kolorów jest szczególnie oszałamiający: co czwarte afroamerykańskie dziecko, które dorastało w tej epoce masowego uwięzienia, miało osadzonego rodzica.
masowe uwięzienie jest kluczowym motorem ubóstwa. Kiedy rodzic jest uwięziony, jego rodzina musi znaleźć sposób, aby związać koniec z końcem bez koniecznego źródła dochodu dodatkowo, nawet drobna kartoteka karna wiąże się ze znaczącymi konsekwencjami ubocznymi, które mogą służyć jako bariery na całe życie w wychodzeniu z ubóstwa. Na przykład osoby z kartoteką kryminalną napotykają poważne bariery w zatrudnieniu, mieszkalnictwie, edukacji, pomocy publicznej i budowaniu dobrych kredytów. Ponad 90 procent pracodawców korzysta teraz z kontroli przeszłości w zatrudnianiu, a nawet aresztowanie bez skazania może uniemożliwić osobie uzyskanie pracy. Polityka” one strike and you 're out” stosowana przez publiczne władze mieszkaniowe utrudnia, jeśli nie uniemożliwia osobom z nawet dziesięcioletnią kartoteką kryminalną, uzyskanie mieszkania, które może stać na drodze do łączenia rodzin. Co więcej, dożywotni zakaz—dla osób z wyrokami za przestępstwa narkotykowe-otrzymywania niektórych rodzajów pomocy publicznej utrzymuje się w ponad połowie stanów USA, co jeszcze bardziej utrudnia utrzymanie osobom, które chcą odzyskać swoją pozycję, i ich rodzinom.
oprócz zdroworozsądkowej reformy skazywania, aby upewnić się, że nie wypełniamy już więzień w naszym kraju przestępcami o niskim poziomie przemocy, decydenci powinni zbadać alternatywy dla uwięzienia, takie jak programy dywersyjne dla osób ze zdrowiem psychicznym i problemami z nadużywaniem substancji. Musimy również usunąć bariery w zatrudnieniu, mieszkalnictwie, edukacji i pomocy publicznej. Wieloletnia kara nie powinna skazywać człowieka na życie w ubóstwie.
nie szkodzić
powszechne cięcia wydatków znane jako sekwestracja-które weszły w życie w 2013 roku-zmniejszyły finansowanie programów i usług, które zapewniają istotne wsparcie dla rodzin o niskich dochodach. W latach 2013-2014 sekwestracja kosztowała gospodarkę USA aż 1,6 mln miejsc pracy. Pewna ulga została dostarczona w styczniu tego roku, kiedy Kongres uchwalił ustawę o skonsolidowanych środkach z 2014 roku, ale wiele ważnych narzędzi pomagających osobom o niskich dochodach i rodzinom utorować drogę do klasy średniej-takich jak programy edukacji i szkolenia dla dorosłych i młodzieży, opieka nad dziećmi i programy rozwoju społeczności—wykazywało tendencję spadkową, nawet zanim doszło do sekwestracji.
ponieważ Kongres rozważa kontynuację rezolucji w sprawie finansowania rządu federalnego po 1 października i uniknięcia kolejnego zamknięcia rządu, powinien odrzucić dalsze cięcia w programach i usługach, takich jak specjalny dodatkowy program żywienia dla kobiet, niemowląt i dzieci, lub WIC, który zapewnia niezbędną pomoc żywieniową kobietom w ciąży i matkom z nowymi dziećmi. Następnie Kongres powinien na stałe wprowadzić ważne ulepszenia wprowadzone do EITC i ulgi podatkowej na dzieci w ramach amerykańskiej Ustawy o odzyskiwaniu i Reinwestowaniu z 2009 r., które wygasną w 2017 r. I powinien unikać dodatkowych cięć do ważnych programów, takich jak program Supplemental Nutrition Assistance, lub SNAP, dawniej znany jako food stamps, który doznał dwóch rund głębokich cięć w 2013 i 2014.
podsumowanie
możliwe jest, że Ameryka radykalnie zmniejszy ubóstwo. W latach 1959-1973 silna gospodarka, inwestycje w bezpieczeństwo ekonomiczne rodziny i nowe zabezpieczenia praw obywatelskich pomogły obniżyć wskaźnik ubóstwa w USA o połowę. Inwestycje w pomoc żywieniową poprawiły poziom wykształcenia, zarobki i dochody młodych dziewcząt, które były jednymi z pierwszych odbiorców programu znaczków żywnościowych. Ekspansja publicznego ubezpieczenia zdrowotnego obniżyła wskaźniki śmiertelności niemowląt i zmniejszyła częstość występowania niskich wskaźników urodzeń. W nowszej historii państwa, które podniosły płacę minimalną, pokazały ważną rolę, jaką Polityka odgrywa w zwalczaniu stagnacji płac.
w biedzie nie ma nic nieuniknionego. Musimy tylko zbudować wolę polityczną, aby wprowadzić w życie politykę, która zwiększy bezpieczeństwo gospodarcze, zwiększy możliwości i rozwinie klasę średnią.
Rebecca Vallas jest zastępcą dyrektora Programu Poverty to Prosperity w Center for American Progress. Melissa Boteach jest wiceprezesem programu Half in Ten i Poverty to Prosperity w centrum.