blauwvintonijn: bedreigde soorten
blauwvintonijn: snel en hongerig
het woord “tonijn” komt van de Griekse betekenis “oprussen”.”Blauwvintonijn kan snelheden bereiken tot 90 kilometer per uur. Tijdens de snelle acceleratie kunnen de tonijn hun vinnen in sleuven terugtrekken. Ze ondergaan lange migraties, zwemmen voortdurend om te ademen en genereren voortdurend warmte om spieren, ogen, hersenen en inwendige temperaturen boven de omgevingstemperatuur van het water te verhogen en te handhaven.
door de warmbloedige aard van de blauwvintonijn zijn het vraatzuchtige roofdieren, die grote hoeveelheden voedzame prooien nodig hebben om te overleven. De voornaamste prooibronnen van blauwvintonijn in de westelijke Atlantische Oceaan hebben ook te kampen gehad met intensieve commerciële visserij-inspanningen. Met een recordaantal blauwvintonijnen hebben we nu ook te maken met lage populaties van hun primaire voedselbronnen. Voor de kust van North Carolina zijn Atlantische menhaden de meest voorkomende prooi, met bijna 96 procent van hun voedsel. Verder naar het noorden voeden de blauwvintonijnen zich bijna volledig met zandlans, met inktvis en andere vissoorten die een kleiner deel van hun voeding uitmaken. Atlantische makreel en haring zijn belangrijke prooisoorten in bepaalde regio ‘ s van de Golf van Maine.
er zijn slechts twee bekende paaigebieden voor Atlantische blauwvintonijn. De Golf van Mexico is de belangrijkste paaiplaats voor het westelijk deel van de Atlantische Oceaan. Hoewel de gerichte visserij op blauwvintonijn in de Golf sinds 1982 verboden is, blijven de incidentele vangsten het bestand uitputten. Als gevolg daarvan is het paaibestand van Atlantische blauwvintonijn in het westelijke deel van de Atlantische Oceaan met meer dan 82 procent gedaald.
Atlantische blauwvintonijn in de VS
Westelijk Atlantische blauwvintonijn is het doelwit van de tonijn-en zwaardvisvisserij langs de oostkust van de VS en in de Golf van Mexico.
de gerichte visserij aan de oostkust levert relatief kleine oogsten van scholing en middelgrote blauwvintonijn op, waarbij de recreatievisserij het grootste deel van de vangst uitmaakt. De commerciële visserij mag momenteel drie grote blauwvintonijnen per reis vangen en verkopen, terwijl de recreatieve vissers één blauwvintonijn per dag kunnen houden.
in de Golf van Mexico is de gerichte oogst van blauwvintonijn verboden. Vissers in de beug-en trawlvisserij mogen echter één blauwvintonijn per visreis aanhouden als “incidentele” vangst. De blauwvintonijnmigratie brengt van januari tot juni tonijn van de paaileeftijd – ten minste negen jaar oud — in de Golf.
als gevolg van hoge temperaturen en een verarmd zuurstofgehalte ervaren blauwvintonijnen die in de golf worden gevangen, extreme fysiologische stress en sterven zij eerder wanneer zij in de beugvisserij worden gevangen en teruggegooid.Uit eerdere oogsten van blauwvintonijn over de hele wereld is gebleken dat deze soort zeer gevoelig is voor het instorten van de populatie als gevolg van commerciële oogsten, waarbij sommige populaties zich nooit tot commercieel levensvatbare niveaus herstellen.
met name de blauwvintonijnpopulaties voor de kust van Brazilië en Noord-Europa blijven vele jaren afwezig nadat zij enkele van de grootste blauwvintonijnaanlandingen ter wereld hebben ondersteund.
tenzij we snel handelen om de overbevissing van de blauwvintonijn te stoppen en hun prooi in stand te houden, is het onwaarschijnlijk dat de blauwvintonijn ooit zal herstellen.