Janice Chang voor NPR
Dale Knuth, nu 58, zegt dat haar gewicht in de kindertijd een bron van angst was — grotendeels vanwege hoe haar familie haar behandelde. “Ik had een broer die me constant kwelde”, zegt ze. “Als ik van school thuiskwam en honger had en een appel At, zou ik een koe of een varken of wat dan ook worden genoemd.”
haar ouders, zegt ze, deden niets om haar broer te stoppen “behalve om te zeggen,’ ja, je wordt dik.”Ze had geen fysieke uitlaatklep voor haar frustratie — ze wilde softbal spelen, maar haar moeder wilde het niet toestaan.
decennia later is Knuth veel gelukkiger. Ze heeft een actief leven dat fietsen en racquetball omvat. Haar man vertelt haar dat hij van haar houdt op elke grootte en zal dat altijd doen. Maar ze denkt nog steeds aan hoe haar leven had kunnen aflopen zonder zoveel schande in de kindertijd.
“was er niet bij elke maaltijd op gewezen, op elk punt, had ik meer steun gekregen om in de sport te spelen,” zegt ze, misschien had ze gezondere gewoonten en een positievere relatie met haar lichaam kunnen vormen.
Explore Life Kit
dit verhaal komt uit Life Kit, NPR ‘ s familie van podcasts om het leven beter te maken — alles van oefening tot het opvoeden van kinderen tot het maken van vrienden. Meld je aan voor de nieuwsbrief en volg @NPRLifeKit op Twitter voor meer informatie.
volgens Marlene Schwartz, een psycholoog en de directeur van het Rudd Center for Food Policy and Obesity, kan de directe familie van een kind een gemeenschappelijke bron van vetschaming zijn, of negatief commentaar geven op het gewicht van het kind.
” ik denk dat ouders soms ten onrechte denken dat als ze het kind plagen, dat het hen zal motiveren om harder te proberen om gewicht te verliezen,” zegt ze. “Maar er is vrijwel geen bewijs dat dat werkt. En in feite is er bewijs dat het schade veroorzaakt.”
studies hebben bijvoorbeeld aangetoond dat kinderen die op gewicht gebaseerde plagen ondergaan, meer in gewicht toenemen dan andere kinderen. En nog minder openlijk wrede tactieken, zoals het adviseren van uw kind om gewicht te verliezen of het aanmoedigen van uw kind om te gaan op een dieet, kan vaak averechts werken, waardoor blijvende fysieke en psychologische schade. Een rapport uit 2016 van de American Academy of Pediatrics waarschuwde ouders en artsen tegen het voorschrijven of bespreken van gewichtsverlies aan kinderen en tieners, omdat dergelijk gedrag hun risico op gewichtstoename en wanordelijk eten zou kunnen verhogen.
toch kunnen ouders kinderen met overgewicht of obesitas helpen gezonder te eten, actief te blijven en een positieve houding ten opzichte van hun lichaam te behouden. Hier is advies over de beste manieren om met kinderen te communiceren over gewicht en hun gezondheid te ondersteunen.
plaag niet en probeer een einde te maken aan het plagen door anderen.
het is de moeite waard om te herhalen: Nooit, nooit lachen om uw kind voor zijn gewicht.
en ouders kunnen verder gaan dan dat, zegt Schwartz, door te kijken wat familieleden tegen hun kinderen zeggen. “Ik denk dat het perfect gepast is als een ouder voelt alsof iemand in de familie is waarschijnlijk iets schokkend te zeggen, te praten met hen van tevoren. Zeg: “Kijk, we weten dat ons kind overgewicht heeft. We werken aan gezonde gewoontes. Zeg alsjeblieft niets tegen hem of haar over hun gewicht.””
en als iemand iets zegt, moet je ingrijpen, stelt ze voor. Verschuif de focus; praat over de rol van je kind in een aankomend spel, bijvoorbeeld, of stel het familielid een vraag over zichzelf. “Je wilt dat het kind zich veilig voelt bij zijn eigen familie”, zegt ze.
bevorder positief zelfbeeld, in plaats van te focussen op gewicht.
zelfs praktische opmerkingen die gericht zijn op het gewicht van uw kind kunnen averechts werken, zegt Schwartz: “zelfs ‘voorzichtig prikken’ over gewicht is naar mijn mening geen goed idee.”Onderzoek ondersteunt dit: in een 2017 studie in het tijdschrift Eating and Weight Disorders, onderzoekers gevonden dat vrouwen die herinnerde hun ouders commentaar op hun gewicht in de kindertijd gemeld Grotere ontevredenheid met hun lichaam tot ver in de volwassenheid-ongeacht hun werkelijke body mass index.
in plaats daarvan, help uw kind zich comfortabel te voelen in zijn lichaam, ongeacht de grootte. Bijvoorbeeld: “als je kleding gaat kopen met je kind, maak dan geen opmerkingen , ‘dat maakt je slanker’ of ‘dat is te strak’, ” zegt ze. “Focus op het vinden van kleding waar het kind zich prettig bij voelt, en wees gul met je lof wanneer je kind een outfit vindt.”
zet uw kind niet op dieet.
is het goed om uw kind op dieet te zetten? De recente introductie van Kurbo, een weight-loss app voor kinderen vanaf 8 jaar door WW (voorheen Weight Watchers), heeft deze vraag opgeroepen bij ouders en zorgprofessionals.Denise Wilfley, directeur van het Center for Healthy Weight and Wellness aan de Washington University in St. Louis, raadt Kurbo niet aan, omdat hij in een e-mail schrijft dat “het geen evidence-based programma is.”In feite, ze doet niet aanbevelen diëten voor kinderen helemaal; in plaats daarvan stelt ze evidence-based programma’ s die zich richten op “het wijzigen van de hele familie omgeving om het kind te ondersteunen.”
Schwartz voegt hieraan toe dat het concept van een dieet voor kinderen vaak contraproductief is omdat het de nadruk legt op een korte periode van ontbering. “De term ‘een kind op een dieet zetten’ is problematisch, omdat het impliceert dat je iets anders doet voor een bepaalde periode van tijd, en als je klaar bent zal het kind terug te gaan naar zijn/haar normale manier van eten,” zei ze via e-mail. “Daar gaat het niet om.”
kies in plaats daarvan, als gezin, het hele jaar door gezond te eten.
de oplossing, zegt Wilfley, is om uw hele huishouden een gezonde omgeving te maken ” waar het kind wordt blootgesteld aan hoogwaardige voeding en aanzet tot lichamelijke activiteit.”
” het is OK om suikergezoete dranken en snacks in huis te hebben, maar dat zou een klein aandeel moeten zijn in vergelijking met fruit, groenten, mager vlees, ” zegt ze. Maar de hele familie moet het doen – kies niet één kind uit. Ze zegt dat ze gevallen heeft gezien waarin ouders één mager kind zullen hebben dat ze toestaan om gefrituurd voedsel en suikerhoudende dranken te hebben en één kind met obesitas, dat ze op een streng dieet zetten — “een volledig gezondheidsgericht plan, veel fruit en groenten en water, magere melk.”
” we raden sterk tegen deze aanpak,” zegt ze. “Je kunt Papa niet laten komen met een hamburger en friet en verwachten dat het kind zich niet beroofd voelt,” zegt ze. “Het is die ontbering die eetaanvallen voedt.”
Focus op gedrag, niet op lichaamsgrootte.
het kan nodig zijn om je eigen vooroordelen te controleren, zegt Wilfley. “De meeste ouders hebben de visie van een cultuur en negatieve houdingen over Vorm en gewicht geïnternaliseerd. Ofwel hebben ze zich voor hun lichaam geschaamd of ze maken zich zorgen over het krijgen van stigmatisering,” zegt ze. Maar als gevolg van deze negatieve houdingen zal alleen schade toebrengen aan uw kind zelfbeeld en kan zelfs bevorderen gewichtstoename. In plaats daarvan, zegt ze, je nodig hebt om uw kind te helpen begrijpen dat “het hebben van een breder scala van lichaamstypes is OK.”
” vorm en gewicht zijn grotendeels onder genetische controle. Er is veel genetische variatie, ” zegt Wilfley. “Dus sommige kinderen zullen slanker zijn dan andere kinderen.”
en als u de focus hebt verlegd van de grootte van uw kind, beloont u uw kind voor gezond gedrag. Prijs uw kind voor het voetballen of voor het hebben van een voedzaam ontbijt. “Focus op het creëren van de gezondste omgeving voor het hele gezin”, zegt Schwartz.
veel kinderen met overgewicht of obesitas zijn geïnteresseerd in actief worden en gezond eten. Het is aan jou om hen te helpen.
Model gezond gedrag van uw eigen.
als u een ouder bent, weet u dat uw kinderen vaak doen wat zij u zien doen. Wilfley werkt vaak met hele gezinnen om gezond eten en lichaamsbeweging gewoonten te ontwikkelen.
” een ouder kan maar één maaltijd per dag eten en dat model zetten voor hun kind”, zegt Wilfley. “We weten, optimaal, kinderen eten drie maaltijden per dag met een tot twee geplande snacks.”Wilfley pleit ervoor dat ouders hun eigen regelmatige eet -, slaap-en lichaamsbeweging routines opzetten, zodat hun kind dit voorbeeld kan volgen.