hodowle futer

większość zwierząt wykorzystywanych do hodowli futer hoduje się w gospodarstwach fabrycznych. Liczba zwierząt zabijanych każdego roku w celu produkcji produktów futrzarskich pozostaje nieznana, choć niektóre szacunki wynoszą od 40 do 60 milionów, z czego 30-50 milionów może być pozyskanych w gospodarstwach futrzarskich. Chociaż większość zwierząt wykorzystywanych w hodowli futer znajduje się w Unii Europejskiej,1 przemysł hodowli futer rozwija się w Chinach, a inne kraje, takie jak USA i Kanada, również mają znaczny przemysł hodowli futer.

aby uzyskać jedno futro, potrzeba 150-300 szynszyli, 200-250 wiewiórek, 50-60 norek lub 15-40 lisów, w zależności od podgatunku zwierzęcia. Aby produkcja futra była bardziej ekonomiczna, zwierzęta są trzymane przez całe życie w małych klatkach, w których mogą poruszać się tylko bardzo małą ilością i nigdy nie mogą robić rzeczy takich jak bieganie lub pływanie. Jest to szczególnie stresujące dla zwierząt półwodnych, takich jak norki, ponieważ chociaż mają wodę pitną, nigdy nie mają dostępu do najważniejszych jej źródeł.

posiadanie tak małej przestrzeni do życia powoduje silny stres dla zwierząt, co skutkuje samookaleczeniem i kanibalizmem. Czasami zdarzają się nawet zachowania dzieciobójcze, z których większość to przypadki matek jedzących swoje młode. To wysoce nienormalne zachowania norek. Z powodu uwięzienia i braku aktywności, stają się sfrustrowani i często wykazują stereotypowe zachowania, takie jak powtarzalne poruszanie się w określony sposób bez wyraźnego powodu.2 w jednej z wielu ferm norek samica norki trzymana w rozmiarze 75 x 37.Klatka o wymiarach 5 x 30 cm (30 x 15 x 12 cali) była wielokrotnie widziana jako stojąca, aby uchwycić sufit klatki, a następnie opadająca na plecy.3 podobne rodzaje zachowań występują u ludzi, którzy w pewnych momentach odczuwają brak kontroli nad jakimś ważnym aspektem swojego życia, jak w sytuacjach głębokiego stresu lub uwięzienia.

bycie w klatce jest powodem, dla którego zwierzęta są w trudnej sytuacji. Aby pracownicy nie musieli czyścić pomieszczeń, w których trzymane są zwierzęta, podłogi ich klatek są wykonane z drutu, dzięki czemu odchody zwierząt mogą przechodzić, aby piętrzyć się pod klatkami. Oznacza to, że podłogi klatek są niewygodne dla tych zwierząt. Muszą przejść, usiąść i położyć się na siatce pod nimi przez całe życie. Nagromadzone odchody są nie tylko źródłem możliwych chorób i pasożytów, ale także przyczyną cierpienia tych zwierząt; silny odór odchodów jest bardzo uciążliwy dla norek ze względu na ich ostry zmysł węchu.

zwierzęta te również odczuwają znaczny dyskomfort, a czasami ból z powodu warunków pogodowych. Mogą być zmuszeni do znoszenia mroźnego zimna w zimie i palącego upału w lecie, a czasami, jak wyjaśniono w sekcji dotyczącej warunków pogodowych, mogą umrzeć z powodu stresu cieplnego. Ponadto, nawet jeśli gospodarstwa są często pokryte, gdy jest ulewny deszcz, zimna woda lub śnieg nadal mogą do nich dotrzeć.

kilka metod stosowanych do zabijania norek często tylko pozostawiają je nieprzytomne. Najczęstsze to porażenie prądem odbytu i jamy ustnej, złamanie karku i uduszenie. Zwierzęta są również często oskórowane żywcem, gdy są jeszcze przytomne.

w ostatnich dziesięcioleciach rośnie świadomość społeczna dotycząca problemów etycznych związanych z używaniem futer. Dlatego przemysł futrzarski wdrożył strategię włączania futra tylko w niektóre części płaszczy, takie jak szyje, rękawy i kaptury. Z tego powodu, aby uniknąć finansowania przemysłu futrzarskiego, który powoduje śmierć wszystkich tych zwierząt, ważne jest, aby zachować ostrożność przy zakupie płaszczy i kurtek.

norki

norki są małymi ssakami z rodziny Mustelidae. Te, które są najczęściej używane do produkcji futer to norki Amerykańskie. Norki hodowane przez przemysł futrzarski zwykle spędzają większość swojego krótkiego życia na tej samej farmie fabrycznej, na której się urodziły – a ostatecznie zabite – bez wychodzenia na zewnątrz.

norki rodzą raz w roku wiosną. Dzieci pozostają z matkami przez kilka tygodni, po czym są zabierane i rozdzielane na zawsze. Giną w wieku około sześciu miesięcy, zwykle w listopadzie lub na początku grudnia.

istnieje kilka metod zabijania norek. Rolnicy gazują je dwutlenkiem węgla lub czasami azotem. W wielu przypadkach, w celu zmniejszenia kosztów produkcji, dwutlenek węgla jest stosowany w niskich stężeniach. Powoduje to wolniejszą śmierć. Przy stężeniu dwutlenku węgla około 70% może upłynąć około 15 minut bólu, zanim zwierzęta umrą.4

gazy emitowane przez rury wydechowe ciągnika są również szeroko stosowane. Mimo że metoda ta została zakazana w niektórych krajach ze względu na zanieczyszczenia, które zawierają te gazy, nadal jest stosowana. Gazy powodują stres i drgawki u zwierząt przed śmiercią. W przeciwieństwie do ludzi i innych zwierząt, takich jak świnie, norki są w stanie wykryć niedotlenienie (brak tlenu), co intensywnie je stresuje i powoduje wiele cierpienia, gdy są zabijane.5 metoda zabijania norek, która jest uważana za „mniej okrutną”, polega na wstrzyknięciu wodzianu chloralu lub pentobarbitalu. Jednak zabicie norek zajmuje kilka minut, a w tym czasie mogą odczuwać ból i udrękę. To pokazuje, że nie ma sposobu zabijania norek, który byłby bardziej „humanitarny” niż inne; każda metoda powoduje, że norki cierpią.6 ponieważ wodzian chloralu może powodować dyszenie i skurcze mięśni, zastrzyki z pentobarbitalu są preferowane przez przemysł, ponieważ pozwala to zabójcom norek zabrać zwierzęta z powrotem do klatek, aby mogły umrzeć. Inne metody, które są rzadziej stosowane, to porażenie prądem i zwichnięcie szyi.

króliki

króliki Rex to rasa królików tradycyjnie używana przez przemysł futrzarski. Dzieci są trzymane z matkami przez pierwsze 4-5 tygodni życia, a następnie są umieszczane w różnych klatkach z rodzeństwem. Wreszcie, gdy króliki mają 7-8 tygodni, są zabierane od rodzeństwa i spędzają 1-2 kolejne tygodnie w klatce całkowicie samotnie, a następnie są zabijane.

w połowie lat 80. Francuska organizacja rządowa INRA rozpoczęła program hodowli Orylag. Orylag to nowa rasa królika, która została wyhodowana w celach komercyjnych. Króliki Orylag są wykorzystywane zarówno do mięsa, jak i futra, a zysk pochodzi głównie ze sprzedaży futra (60%). Samice hodowlane są ponownie w ciążę przez sztuczne zapłodnienie między trzema a siedmioma dniami po pierwszym porodzie. Króliki nieużywane do hodowli są zabijane, gdy mają około 20 tygodni.

króliki również cierpią z powodu uwięzienia w klatkach. Standardem branżowym dla przestrzeni dozwolonych dla królików hodowanych na futro lub na futro i mięso jest jeden królik na klatkę o wymiarach 60 x 40 x 30 cm (24 x 16 x 12 cali). To tylko tyle miejsca, ile zajmowałyby dwa pudełka na buty. W gołych klatkach z siatki drucianej króliki są czasami oddzielane od siebie, aby zapobiec walce, ale często są stłoczone razem. Króliki ledwo się poruszają i mogą rozwinąć się zaburzenia kości. Czasami króliki rozwijają deformację kręgosłupa. Klatki uniemożliwiają również królikom siedzenie z wyprostowanymi uszami i uniemożliwiają im kopanie, z których oba są wrodzonymi zachowaniami.

króliki są zwierzętami społecznymi, a oddzielenie się od siebie jest dla nich stresujące. Rozdzielone króliki mogą rozwijać stereotypowe zachowania, takie jak gryzienie prętów klatki i nadmierne uwodzenie. Przepełniona obudowa powoduje również wiele problemów i prowadzi do zachowań, takich jak wyrywanie futer i gryzienie uszu.

siatkowa podłoga w klatkach może prowadzić do bólu stawów skokowych (wrzodziejące zapalenie podskórne), co może prowadzić do infekcji i ropni. W 2003 r. stwierdzono, że do 15% samic królików cierpiało na ból stawów skokowych,7 i inne badania wykazały, że do 40% wykazało dyskomfort spowodowany urazami łap.8

śmiertelność podczas transportu do uboju może wynosić nawet 7-8%.9 złamania kości, uszkodzenia pourazowe, niewydolność oddechowa i rozprzestrzenianie się wirusów są powszechne. Ale wiele gospodarstw Rex przeprowadza ubój samodzielnie. Króliki są uderzane w głowę kijem lub gałęzią drzewa w mniejszych gospodarstwach lub ogłuszone przez porażenie prądem w większych gospodarstwach lub komercyjnych rzeźniach. Króliki są następnie zabijane przez podcięcie gardła i umożliwienie odpływu krwi.

Lisy

lisy najczęściej używane przez przemysł futrzarski to lisy pospolite i lisy polarne. Lisy wybierane są ze względu na pożądliwość ich futra, a także dlatego, że są zwykle posłuszne i rzadziej gryzą pracowników farmy futrzanej. Lisy są zwykle zwierzętami niezależnymi, które żyją tylko w parach lub w grupach hierarchicznych podczas godów i podczas opieki nad swoim potomstwem. Jednak na farmie futrzanej spędzają życie w maleńkich klatkach, w których są otoczeni przez wiele innych zwierząt w sąsiednich klatkach. Lisy rozwijają problemy psychologiczne w tym środowisku, wykazując niepokój, panikę i nieufność; przyjmują agresywne i przerażające zachowania od bycia zamkniętym. Lisy są wyjmowane z klatek tylko po to, aby rolnicy mogli je sklasyfikować według futra, poddać się pewnym zabiegom weterynaryjnym lub jeśli muszą zostać przeniesione do innej klatki w celu inseminacji lub zabicia.

sposób obchodzenia się z lisami polega na trzymaniu ich szyji za pomocą stalowych szczypiec o długości 50 cm (28 cali), z otworem o średnicy 7,5 cm (3 cale) dla szyi samic i 8,5 cm (3,5 cala) dla samców. Użycie tych szczypiec powoduje obrażenia ust i zębów lisów, gdy próbują uciec przez gryzienie metalu.10

Lisy rozmnażają się raz w roku. Rodzą na wiosnę, a potomstwo pozostaje z matką przez około półtora miesiąca. W tym momencie Dzieci są odsadzane od maciory i umieszczane w oddzielnych klatkach, z których każda będzie dzielona przez dwóch z nich. W listopadzie lub grudniu, gdy rozwinęło się ich futro, lisy są zabijane.

lisy są zwykle zabijane przez porażenie prądem, za pomocą urządzenia składającego się z dwóch elektrod, za pomocą których stosuje się wyładowanie. Elektrody są wkładane do ust i odbytu, a wyładowanie elektryczne zabija ich w ciągu trzech do czterech sekund. Lisy są również zabijane przez wstrzyknięcie pentobarbitalu lub innych środków znieczulających do ich serc.

szynszyle

szynszyle są gryzoniami, które mają gęste futro, co jest potrzebne ze względu na niskie temperatury w obszarze, do którego są rodzime, Andów. Niektóre z krajów, w których wiele szynszyli jest zabijanych dla ich futra, to argentyna, Brazylia, Chorwacja, Czechy, Polska i Węgry. Jednak główne zapotrzebowanie na to futro jest w Japonii, Chinach, Rosji, USA, Niemczech, Hiszpanii i Włoszech.

w hodowli szynszyli są dwa rodzaje klatek: klatki hodowlane i rosnące, które zwykle trzymają tylko jedno zwierzę. Młode szynszyle są oddzielone od matek w wieku 60 dni. Klatki mogą być ułożone jedna na drugiej, tak aby możliwa była maksymalna liczba zwierząt w minimalnej przestrzeni. Ze względu na brak miejsca, klatki się zmieniają, a oddzielenie młodych szynszyli od ich rodzin, często cierpią z powodu wielkiego cierpienia.11

sposoby zabijania szynszyli obejmują gazowanie, porażenie prądem i złamanie szyi. Porażenie prądem jest najbardziej powszechne i służy do zabijania dużych grup szynszyli, a złamanie szyi jest używane na mniejszych grupach. Porażenie prądem odbywa się głównie poprzez przyłożenie elektrod do jednego ucha i do ogona zwierzęcia. Istnieją obawy, że te zgony są często bolesne i że szynszyle często nie są zabijane natychmiast. Obowiązujące przepisy dotyczące dobrostanu zwierząt wymagają, aby tętno i oddychanie były sprawdzane, aby upewnić się, że zwierzęta są martwe, ale często nie jest to robione. Kiedy szynszyle są zabijane przez złamanie karku, są trzymane za ogony z opuszczonymi głowami. Ich głowy są następnie trzymane i skręcane gwałtownie, aż zwierzęta umierają. Ból, jaki te zwierzęta znoszą, gdy są zabijane, w pierwszej kolejności przyczynia się do dewastacji ich niepotrzebnego zabijania.

kolejne odczyty

Animal Equality (2010) Death inside gas chambers, London: Animal Equality .

Braastad, B. O. (1987) ” anormal behaviour in farmed silver fox vixens (Vulpes vulpes L.): Ogon-gryzienie i dzieciobójstwo”, Applied Animal Behaviour Science, 17, PP. 376-377.

Burger, D. & Gorham, J. R. (1977) „Observation on the remarkable stability of transmissible mink encefalopathy virus”, Research in Veterinary Science, 22, PP.131-132.

Clausen, T. N.; Olesen, C. R.; Hansen, O. & Wamberg, S. (1992) „Nursing sickness in lactating Nork (Mustela vison). I. epidemiological and pathological observations”, Canadian Journal of Veterinary Research, 56, PP. 89-94.

Cybulski, W.; Chałabis-Mazurek, A.; Jakubczak, A.; Jarosz, Ł.; Kostro K.; Kursa, K. (2009) „zawartość ołowiu, kadmu i rtęci w wątrobie i nerkach lisów srebrnych (Vulpes vulpes) w odniesieniu do zaburzeń wieku i Rozrodu”, Biuletyn Instytutu Weterynaryjnego w Puławach, 53, s. 65-69 .

Dallaire, J. A.; Meagher, R. K.; Díez-León, M.; Garner, J. P. & Mason, G. J. (2011)” Recurrent perseveration correlates with abnormal repetitive locomotion in adult Nork but is not reduced by environmental enrichment”, Behavioral Brain Research, 224, PP.213-222.

Dunstone, N. (1993). the mink, London: T. & A. D. Poyser.

Hagen, K. W. & Gorham, J. R. (1972) „Dermatomycoses in fur animals: Chinchilla, ferret, Nork and rabbit”, Veterinary Medicine & Small Animal Clinician, 67, PP.43-48.

Hansen, S. W.; Hansen, B. K. & Berg, P. (1994)” the effect of cage environment and ad libitum feeding on the circadian rhythm, behaviour and feed intake of farm mink”, Acta Agriculturae Scandinavica, Section A — Animal Science, 44, PP.120-127.

Kleiman, D. G.; Thompson, K. V. & Baer, C. K. (eds.) (2009) Wild mammals in captivity, 2nd ed., Chicago: University of Chicago Press.

Koivula, M.; Mäntysaari, E. A. & I. Strandén (2011) „New breeding value evaluation of fertility traits in Finnish mink”, Acta Agriculturae Scandinavica, Section A – Animal Science, 61, PP.1-6.

Lambooij, E.; Roelofs, J. A. & Van Voorst, N. (1985) „eutanasia of Nork with carbon monoxide”, Veterinary Record, 116, s. 416.

Larsson, C.; Fink, R.; Matthiesen, C. F.; Thomsen, P. D. & Tauson, A. H. (2012)” Metabolic and growth response of mink (Neovison vison) kits until 10 weeks of age when exposed to different dietary protein provision”, Archives of Animal Nutrition, 66, PP.237-255.

Malmkvist, J. & Hansen, S. W. (2001) „the welfare of farmed mink (Mustela vison) in relation to behavioural selection: a review”, Animal Welfare, 10, pp.41-52.

Mason, G. & Rushen, J. (ed.) (2008) Stereotypic animal behaviour: Fundamentals and applications to welfare, 2nd ed., Wallingford: CABI.

Mason, G. J.; Cooper, J. & Clarebrough, C. (2001) „Frustrations of fur-farmed mink”, Nature, 410, PP. 35-36.

Meagher, R. K.; Campbell, D. L. M. & Mason, G. J. (2017)” Nudom-like states in mink and their behavioural correlates: a replicate study”, Applied Animal Behavior Science, 197, PP.112-119.

Moberg, G. P. & Mench, J. A. (eds.) (2000) the biology of animal stress: Basic principles and implications for animal welfare, Wallingford: CABI Pub.

Moe, R. O.; Bakken, M.; Kittilsen, S.; Kingsley-Smith, H. & Spruijt, B. M. (2006)” a note on reward-related behavior and emotional expressions in farmed silver foxes (Vulpes vulpes) – Basis for a novel tool to study animal welfare”, Applied Animal Behavior Science, 101, PP.362-368.

Møller, S. H.; Hansen, S. W. & Sørensen, J. T. (2003) „Assessing animal welfare in a strictly synchronous production system: the Nork case”, Animal Welfare, 12, PP.699-703.

Nimon, J. & miotła, M. (1999)” the welfare of fermed Nork (Mustela vison) in relation to housing and management: a review”, Animal Welfare, 8, PP.205-228.

Prichard, W. D.; Hagen, K. W.; Gorham, J. R. & Stiles, F. C., Jr. (1971) „an episootic of brucelosis in mink”, Journal of the American Veterinary Medical Association, 159, PP. 635-637.

Stephenson, R.; Butler, P. J.; Dunstone, N. & Woakes, A. J. (1988) „Heart rate and gas exchange in freely diving American mink (Mustela vison)”, Journal of Experimental Biology, 134, PP.435-442.

Notki