doel: microfractuur is een gevestigde behandelingsprocedure voor chondrale defecten in de populatie met een grote vraag met goede resultaten op korte termijn. Het doel van onze studie was om op lange termijn klinische uitkomst van microfractuurbehandeling te evalueren bij atleten met volledige dikte chondrale defecten.
methoden: Tussen 1991 en 2001, werden 170 patiënten behandeld met microfractuur voor volledige dikte knie chondrale laesies op ons instituut en 67 van hen werden opgenomen in deze studie en prospectief follow-up. Eenenzestig atleten (91%) waren beschikbaar bij de laatste follow-up (gemiddeld 15,1 jaar). De gemiddelde laesiegrootte was 401 ± 27 mm2. Lysholm, Tegner en International Knee Documentation Committee (ikdc) (subjectief-objectief) scores werden pre-operatief en bij 2-jaar, 5-jaar en laatste follow-up gebruikt; Knieblessure en artrose Outcome Score (KOOS), visual analog scale (VAS) en Marx scores werden ook verzameld bij de uiteindelijke follow-up.
resultaten: de ikdc -, Lysholm-en Tegner-scores stegen significant na 2 jaar, maar verslechterden geleidelijk op lange termijn; de gemiddelde scores lagen echter significant boven de uitgangswaarde bij de laatste follow-up. Zeven patiënten (11%) werden beschouwd als patiënten die faalden toen zij een andere operatie ondergingen vanwege reinjury of aanhoudende pijn gedurende de eerste 5 jaar. Pijn en zwelling tijdens zware activiteiten werden slechts gemeld bij negen patiënten aan het einde van 2 jaar en bij 35 patiënten bij de laatste follow-up. Patiënten met kleinere laesies (≤400 mm2) en jongere patiënten (≤30 jaar) toonden significant betere resultaten in KOOS -, VAS-en Marx-scores. Röntgenfoto ‘ s die werden uitgevoerd bij de laatste follow-up toonden bewijs van progressie van artrose veranderingen in 40% van de knieën, met een hoger percentage bij oudere patiënten met grote of meerdere laesies (p < 0,05).
conclusies: Microfractuur wanneer toegepast bij jonge patiënten met kleinere laesies kunnen goede klinische resultaten bieden bij korte en lange termijn follow – up; laesiegrootte is belangrijker prognostische factor van de uitkomst dan leeftijd. Verslechtering van het klinische resultaat dient te worden verwacht na 2 en 5 jaar na de behandeling, en degeneratieve veranderingen zijn aanwezig bij langdurige follow-up, met een hoger percentage bij oudere atleten met grote, meervoudige laesies.
bewijsniveau: IV.