cel: mikropęknięcia to ugruntowana procedura leczenia wad chondralnych w populacji o wysokim popycie z dobrymi wynikami krótkoterminowymi. Celem naszych badań była ocena długoterminowego wyniku klinicznego leczenia mikropęknięć u sportowców z pełnowartościowymi wadami chondralnymi.
: W latach 1991-2001 w naszym instytucie 170 pacjentów poddano mikrozłamaniom w przypadku zmian chondralnych stawu kolanowego o pełnej grubości, z czego 67 zostało włączonych do badania i poddanych prospektywnej obserwacji. 61 sportowców (91%) było dostępnych w końcowej obserwacji (średnio 15,1 roku). Średnia wielkość zmian wynosiła 401 ± 27 mm2. Wyniki Lysholm, Tegner i International Knee Documentation Committee (IKDC) (subiektywno-obiektywne) zostały wykorzystane przedoperacyjnie oraz w 2-letniej, 5-letniej i końcowej obserwacji; Podczas końcowej obserwacji zebrano również Wyniki oceny urazu kolana i choroby zwyrodnieniowej stawów (KOOS), wizualnej skali analogowej (VAS) i oceny Marxa.
wyniki: wyniki IKDC, Lysholma i Tegnera znacznie wzrosły po 2 latach, ale stopniowo pogarszały się w długim okresie; jednak średnie wyniki były znacznie powyżej wartości wyjściowych w końcowej obserwacji. Siedmiu pacjentów (11%) uznano za niepowodzenie, ponieważ przeszli kolejną operację z powodu nawrotu choroby lub uporczywego bólu w ciągu pierwszych 5 lat. Ból i obrzęk podczas intensywnej aktywności odnotowano tylko u dziewięciu pacjentów do końca 2 lat i u 35 pacjentów w końcowej obserwacji. Pacjenci z mniejszymi zmianami chorobowymi (≤400 mm2) i młodsi (≤30 lat) wykazywali znacznie lepsze wyniki w skali KOOS, VAS i Marx. Zdjęcia radiologiczne wykonane w końcowej obserwacji wykazały postęp zmian w chorobie zwyrodnieniowej stawów u 40% kolan, z większą częstością u starszych pacjentów z dużymi lub Wieloskładnikowymi zmianami (p < 0, 05).
: Mikrozłamania stosowane u młodych pacjentów z mniejszymi zmianami mogą oferować dobre wyniki kliniczne w krótko – i długoterminowej obserwacji; Rozmiar zmiany jest ważniejszym czynnikiem prognostycznym wyniku niż wiek. Pogorszenie wyniku klinicznego należy spodziewać się po 2 i 5 latach po leczeniu, a zmiany zwyrodnieniowe występują w długotrwałej obserwacji, z wyższym odsetkiem u starszych sportowców z dużymi, wielorakimi zmianami.
poziom dowodowy: IV.